Voorwaarts!? Meters en Peters

Begin 2000 konden honderden nieuwkomerskinderen in Antwerpen niet terecht in een school. Toenmalig gemeenteraadslid Marleen Van Ouytsel nam het initiatief hen tijdens de vakantiemaanden vast kennis te laten maken met onze taal en cultuur, zodat ze het volgende schooljaar niet onvoorbereid zouden moeten starten. De betrokken vrijwilligers waren zo enthousiast, dat beslist werd het initiatief verder te zetten. De vzw Meters en Peters was geboren.
De doelgroep bleef dezelfde: kinderen van de lagere school-leeftijd die nog geen volledig schooljaar les hebben gevolgd in ons land. Dit jaar zijn dat er 120, van 28 verschillende nationaliteiten. Zij konden inschrijven op aanraden van de dienst inburgering, die ieder jaar een selectie maakt van de laatst aangekomenen met de minste voorkennis. Of ze arm zijn of rijk, legaal of illegaal, maakt daarbij niet uit. Per gezin kost de zomerschool € 25: niet veel, maar genoeg om de motivatie te stimuleren om de kinderen ook effectief zes weken lang iedere dag te laten komen. Iedere vrijdag is er voor de ouders een toonmoment, wat de betrokkenheid ten goede komt. Zo’n 90% van de kinderen doet dan ook de hele periode mee.
Het aanbod is heel gevarieerd, met iedere week een thema, waar dan uitstappen aan gekoppeld worden: dieren = de zoo, er is een bezoek bij de politie, verkeerseducatie, fietslessen, ICT, een tandarts op bezoek …
Verschillende musea zijn bij het project betrokken. Toen Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (het KMSK) in 2005 als eerste benaderd werd, zagen ze meteen de meerwaarde in, want voor hun educatieve werking was extra ervaring met een multiculturele groep zeer welkom. Na grondig beraad koos men ervoor om rond portretten te werken, een zeer dankbaar onderwerp, omdat daaraan allerei thema’s en creatieve activiteiten gekoppeld kunnen worden. Nu het KMSK zelf in verbouwing is, gaan de kinderen naar gastlocaties van het KMSKA en naar andere musea, die gaandeweg ook interesse kregen voor het project.
Vanuit de zomerschool zijn een aantal projecten gegroeid die buiten de vakantie lopen. Zo is er sinds 2008 het voorleesproject De Boekentoren. In september en oktober gaan vrijwilligers bij zo’n 50 zomerschool-kinderen thuis elke week een uurtje voorlezen. Soms gaan ze hier jaren mee door. In de bibliotheek zijn de kinderen in de zomer al ingeschreven. Aansluitend daarop kunnen deze kinderen in november en december een aantal voorstellingen in HetPaleis meemaken.
Ook het kinderkoor Zing Zang Zong ontstond uit de zomerschool. Heel het jaar door repeteren de kinderen op woensdagnamiddag. Hun ouders volgen intussen een conversatieles Nederlands. Omdat die ouders zelf ook wel wilden zingen, kwamen er op zaterdag zangrepetities voor de volwassenen.
Vrijwilligers vinden voor al deze activiteiten is geen evidentie, maar het lukt altijd wel. Dit jaar startte een samenwerking met de lerarenopleiding van Artesis-Plantijn. Een aantal studenten loopt één à twee weken stage in de zomerschool, en/of gaat voorlezen in het najaar. Drie jaar geleden al startte een samenwerking met de opleiding kleuteronderwijs.
De overheid financiert het project gedeeltelijk, en stelt in de zomer schoollokalen ter beschikking. Dan is er nog een hele reeks privé-sponsoren: serviceclubs, bedrijven …
Vier betrokkenen kwamen voor dit verhaal naar onze studio: de huidige voorzitter Flip Voets, al sinds de oprichting bij de vzw betrokken; secretaris Christiane Hozay, die de zomerschool coördineert; Nelleke Lijphart, medewerkster van het eerste uur en medecoordinator van de Boekentoren en de Paleisbezoeken; en Babette Cooijmans, educatief medewerker van het KMSK.

Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje

TTIP, de draaideur van Karel De Gucht

De onderhandelingen over het Amerikaans/ Europees TTIP handelsverdrag draaien in de praktijk uit op een reeks koffiekransjes met lobbyisten van grote bedrijven.
Logisch dat de bedrijven wier handel onder het akkoord zal vallen betrokken worden bij de onderhandelingen, maar de situatie is helemaal scheef getrokken.
“Er worden tien maal meer gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van bedrijfsbelangen dan met vertegenwoordigers van publieke belangen” aldus Lora Verheecke van CEO.
Het gaat zelfs zover dat publieke (consumenten-, milieu-, en werknemer-) belangengroepen bewust buiten de gesprekken gehouden worden. Het gevolg zou kunnen zijn dat bij de gelijkschakeling van normen en regels voor TTIP telkens de zwakste standaard overgenomen wordt. Zo zouden 1000 chemische stoffen die in Europa niet in cosmetica mogen gebruikt worden nu toch kunnen omdat ze volgens de Amerikaanse regels toegelaten zijn. Omgekeerd zou de Amerikaanse bankregulering afgezwakt worden tot op het Europees niveau.
De toestand is (deels?) het gevolg is van de incestueuse verhouding tussen de Europese instellingen en de bedrijven die ze verondersteld zijn te reguleren. Er is een stroom van EU-ambtenaren en politici naar bedrijven, waar ze hun ervaring gebruiken om lobbywerk te doen. De regels om belangenvermenging te voorkomen werken niet volgens CEO. Lora Verheecke: “Een EU-commissaris kan 6 maanden na het beëindigen van zijn politiek mandaat gaan werken in een bedrijf. Bovendien zijn er EU-parlementairen die drie of vier jobs hebben, en dit is illegaal. Het argument dat het zonde zou zijn als die mensen hun ervaring niet mogen gebruiken gaat niet op. Die ervaring hebben ze verkregen door hun werk voor het algemeen belang, en dat gaan ze dan gebruiken voor private belangen. ”
Het bekendste voorbeeld van deze schuifdeurpolitiek is voormalig EU-Commisaris voor handel, en groot voorstander van TTIP, Karel De Gucht. Anderhalf jaar na het beëindigen van zijn politiek mandaat wordt hij waarschijnlijk bestuurder bij Belgacom/Proximus (de Europese Commissie heeft al haar toestemming gegeven). De telecom-sector, waartoe het bedrijf hoort, is de op twee naar grootste TTIP-lobbyist, aldus CEO. “Eerst heeft hij TTIP onderhandeld met hen, en nu gaat hij ervoor werken”
Een minder in het oog lopende Belg die van de draaideur gebruik maakt, is de voormalige topdiplomaat Jean De Ruyt, die na zijn pensionering als EU-ambtenaar zijn diensten nu verkoopt aan advocatenkantoor Covington & Burling. In de New York Times schept De Ruyt op dat het toch wel voldoening schept om het Systeem te kunnen gebruiken om zaken gedaan te krijgen (voor zijn klant), en dat hij (met zijn ervaring in de publieke dienst) exact weet hoe dat moet.
Links:
Philippe de Backer over TTIP
Bart Staes over TTIP

"Er is helemaal geen maatschappelijke consensus over het Saeftinghedok"

Dennis Malcorps van bewonersgroep Doel 2020 is minder enthousiast dan havenbestuurder Eddy Bruyninckx over het groen licht van de Vlaamse regering voor de bouw van het Saeftinghedok. De aanleg van het dok zou het einde zou betekenen van Doel.
“Er is geen tekort aan ruimte voor containeroverslag en de vooropgestelde groeicijfers zijn te optimistisch. De groei die Antwerpen dit jaar heeft gerealiseerd is er gekomen ten koste van Zeebrugge waar de containeroverslag met 30% is verminderd. Goed voor Antwerpen maar voor de Vlaamse belastingbetaler is dit een ‘zero sum game’.”
Volgens Malcorps is het niet de nood aan containeroverslag maar de druk van de grootste containerreder MSC op de haven om goedkoper en op één plaats te kunnen werken die de haven ertoe drijft om het dok te bouwen. Voorbarig volgens hem want “MSC zal de activiteiten die het over 40 jaar in Antwerpen heeft ontwikkeld niet zomaar verhuizen.”
Continue reading “"Er is helemaal geen maatschappelijke consensus over het Saeftinghedok"” →

Eddy Bruyninckx: "Fernand Huts is een groot ondernemer maar niet nauwgezet in het rekenen"

Vorige week gaf de regering groen licht voor de bouw van het Saeftinghedok. Tijd voor een gesprek met Eddy Bruyninckx, gedelegeerd bestuurder van het Antwerps Havenbedrijf en tevreden met de beslissing.
“Zonder het dok gaan we de voordelen missen van de containertrafiek maar wel de nadelen ervan ondervinden.”

RC: Had de regering niet al lang geleden groen ligt gegeven voor de bouw van het Saeftinghedok?
Eddy Bruyninckx: “Dat klopt en het staat ook in het bestuursakkoord van de regering. De goedkeuring is het afsluiten van de fase waar ook de Maatschappelijke Kosten Bate Analyse (MKBA) een onderdeel van is. (Kopie MKBA HIER, nvdr). Nu moeten de financiering met de Vlaamse regering afgesproken worden, er moet een onteigeningsplan opgesteld worden en men heeft op 17 juli dus beslist om dat te doen. De beslissing is één stap in een complexe reeks van beslissingen die er hopenlijk toe zal leiden dat er in 2021 uiteindelijk schepen zullen aanmeren aan een stuk van het Saeftinghedok. Een Stuk, want we gaan niet meer bouwen dan wat we kunnen overzien. Er zijn 1070 hectaren beschikbaar voor de haven om te groeien en daarop kunnen drie soorten aktiviteiten ontwikkeld worden: 1) containeroverslag, 2) logistieke activiteiten en 3) industriële vestigingen. Met een verwachte gematigde groei van de containertrafiek van 3 a 4% de volgende jaren denken we dat we een dok met twee maal 1300meter kaailengte nodig te hebben. Daarna kunnen we zien hoe het verder evolueert en een verdere uitbouw hangt af van de groei van economie en haven.”

RC: U bent tevreden. Waarom is dit zo belangrijk voor Antwerpen?
EB: “We moeten allemaal tevreden zijn. Ten eerste omdat de haven het heel goed doet in vergelijking met andere havens in Noord-West Europa. Dan heb ik het niet over de andere Vlaamse havens maar vooral over bijvoorbeeld Rotterdam. We hebben een uitstekend eerste semester achter de rug met 9,5% groei in de 20-voet containers. We plukken nu de vruchten van de vroegere inspanningen, namelijk de uitdieping van de Schelde en de bouw van het Deurganckdok. Gelukkig maar, want dat laat ons vandaag toe om de overheveling van de MSC terminal van rechter-naar linkerover mogelijk te maken. We moeten verder kijken dan vandaag en met en bescheiden groei van 3 á 4% hebben we tegen 2021 de nieuwe capaciteit nodig om de economische motor van Vlaanderen te zijn. Dat is heel belangrijk. Antwerpen wordt in speeches and fora dikwijls vernoemd als economische motot van Vlaanderen. Welnu, willen we die motor draaiende houden dan hebben we af en toe behoefte aan infrastructuur. “
Noot van de redactie: Zeebrugge meldt een daling van de containertrafiek over de zelfde periode met 26%. Gezien het verschil in schaal van de containertrafiek tussen Zeebrugge en Antwerpen (2 miljoen versus 9 miljoen verhandelde containers respectievelijk) kan de stijging voor Antwerpen waarschijnlijk niet volledig verklaard worden door de daling in Zeebrugge, maar het is duidelijk dat de 9.5% groei geen representatief cijfer is voor wat kan verwacht worden in de toekomst.
Continue reading “Eddy Bruyninckx: "Fernand Huts is een groot ondernemer maar niet nauwgezet in het rekenen"” →

Een Griekse tragedie: balans van enkele bewogen weken

Op 13 juli ontwaakten verschillende Europeanen met een kater: zij zagen hoe de Europese Raad Griekenland verbrijzelde met een dictaat waarmee de Grieken de facto hun soevereiniteit opgaven. Het was het sluitstuk van een zeer boeiende fase in de geschiedenis, die begon met de verkiezingsoverwinning van Syriza en eindigde met de onmacht/het verlies/de capitulatie/het verraad(*) van Tsipras. Met Peter Veltmans bespreken we deze periode en welke lessen de linkerzijde hier al uit kan trekken.
Peter Veltmans schreef op de site van SAP enkele stukjes waarin hij dieper ingaat op onderwerpen die we aanraakten tijdens het gesprek. Hier vind je artikel één, hier vind je artikel twee.

Oneerlijke concurrentie in de bouwsector

Bij Holcim brak enkele weken geleden een spontane staking uit nadat voor de zoveelste keer een betonmixerchauffeur betrapt was uit het buitenland, ditmaal uit Nederland. Deze chauffeurs zijn meestal niet in orde met hun opleiding, hebben weinig ervaring in de sector en betekenen hierdoor een gevaar voor zichzelf en de weg. Ze zijn niet verzekerd, hebben geen sociale rechten en moeten meestal in erbarmelijke levensomstandigheden (over)leven. De vaste betonmixerchauffeurs moeten lijdzaam toezien hoe de oneerlijke concurrentie de markt overspoelt. Alleen de werkgever wint: zij betalen voor deze buitenlandse krachten veel minder en eisen van alle werknemers in de bouwsector een hyperflexibiliteit.
In de studio: Jeroen Boone, zelf betonmixer Chauffeur bij Holcim en vakbondsafgevaardigde ABVV. Hij overloopt voor ons de problemen uit de sector en schetst een beeld van een sector die zwaar onder druk staat.

Maken Grexit en TTIP van de Belgische aasgierfondswet een genante klucht?

Hoera! Enkele weken geleden stemden alle Vlaamse partijen (behalve Blok) met het nodig borstgeklop een wetgeving die aasgierfondsen aan banden legt. Geen chantage meer door graaiers die de laatste geleende cent willen terugzien van landen in crisis, zoals gebeurde met Argentinië…
Of toch wel? Want kort daarna stemden VLD, (mede indieners van de anti-aasgierfondsenwet), N-VA en CD&V in het Europees parlement voor een overeenkomst die de Amerikaanse aasgierfondsen zou kunnen toelaten om diezelfde Belgische wet aan te vechten. In een stemming over het TTIP verdrag met de VSA werd de omstreden VIP clausule die investeerders toelaat om overheden aan te klagen als die hun belangen in gevaar brengen aangepast en behouden. (Resultaat stemming HIER)
De Europese Commissie beweert dat TTIP de ‘integriteit van de financiële systemen zal behouden’ maar dat zal dus nog maar moeten blijken.
Het merendeel van de Europese sociaaldemocraten stemde ook mee vóór. Machinaties door de sociaal-democratische parlementsvoorzitter Schultz waren cruciaal om de stemming erdoor te krijgen. Alle Belgische PS en sp.a EU parlementariërs stemden echter tegen.
Het VN orgaan UNCTAD en nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz hebben kritiek op aanpak van staatsschulden door Europa. “De EU is niet consequent als ze via TTIP een juridische oplossing wil zoeken voor investeerders die problemen hebben met het gastland, maar niet voor landen die problemen hebben met hun schuldeisers.” Die worden overgelaten aan die schuldeisers waarbij het uitgansgpunt steeds is dat de schuld moet terugbetaald worden, los van hoe en wanneer ze tot stand kwam. Vorig jaar stemden het VK, Duistland, Tsjechië , ierland, Finland en Hongarije tegen een VN resulutie om internationaal een regling uit te werken voor ‘sovereign debt’ (staatsschulden).
En daarmee is dan ook de band gelegd met de Griekse schuld: In 2010 en 2012 werden de meeste speculanten in Griekse schuld met belastinggeld uitgekocht. Maar 13% van de 313miljard € Griekse schuld is toch nog in handen van private investeerders volgens Bloomberg. De Financial Times rapporteert dat 6 miljard van de schuld in handen is van aasgierfondsen.
De houding van Duitsland en Finland vertoont gelijkenissen met aasgierfondsen. Maar ook België lijkt nu onder leiding van de minister van financiën aan te sturen op een Grexit. Maar wat zal de houding zijn eens het zover is en het nog veel moeilijke wordt om de schuld terug te krijgen? Zeker als de ‘klassieke’ aasgieren hun stuk van de koek eerst gaan opeisen.
Wat de vraag doet rijzen wat het probleem is dat de Belgische stemmers van de wet hebben met de praktijken van de aasgierfondsen.
Het feit dat het onproductief (en onetisch) is om de laatste cent uit met schulden beladen landen probeert los te peuteren, of enkel het feit dat de aasgieren daarbij ook het geld van hun eigen bestuurders proberen aan te slaan? De Belgische wet kwam er namelijk nadat aasgierfondsen probeerden beslag te leggen op Belgisch ontwikkelingsgeld.

"Ik ken de Grieken vooral als opportunisten. Maar…"

Onze studiogast Bart Deschacht at en ademde ooit Griekenland. Zo was hij van 2000 tot 2006 tolk aan de Griekse ambassade in Brussel. Ondertussen is hij er al enkele jaren niet meer geweest, maar hij blijft de situatie volgen, ook via de Griekse media.
“Als je de Griekse en West-Europese media volgt, dan stel je vast dat er iets niet klopt. De boodschap is anders en er worden verhalen ‘gespind’ die dan door alle redacties overgenomen worden. Ook de Griekse media zijn gekleurd.”
Het artikel van apache.be dat de Griekse en internationale mediaberichtgeving rond de crisis doorlicht, bevestigt dit beeld.
“De Griekse privé-media zijn in handen van de oligarchen en zijn sterk politiek gekleurd. De oligarchen hebben meer macht dan de politici. Bobolas, bijvoorbeeld, heeft naast de media ook veel belangen in vastgoed. Wat je ook deed als Griek, bijvoorbeeld bouwen, studeren of wat dan ook, je kwam altijd wel in aanraking met een bedrijf van de oligarchen.” (Zoon Leonidas Bobolas werd in april gearresteerd voor belastingsontduiking en fraude, nvdr) Continue reading “"Ik ken de Grieken vooral als opportunisten. Maar…"” →

Museum van het Kapitalisme

Enkele jaren geleden mijmerde een heel diverse groep studenten (waaronder Olivier Vermeulen, die we opbelden) regelmatig bij pot & pint over De Wereld. Nadat één van hen in Praag een museum van het communisme gezien had, ontstond het idee om een museum van het kapitalisme in mekaar te steken, een plek waar ons huidig systeem kritisch tegen het licht gehouden wordt. Anderhalf jaar lang kwamen ze ongeveer een weekend per maand samen om alle gerelateerde thema’s door te nemen en zo de inhoud samen te stellen. Tegelijk dachten ze na over de presentatie naar het publiek toe, en hoe die dan praktisch uitgewerkt kon worden. Het inhoudelijk gedeelte lieten ze na afwerking nalezen door academici uit verschillende vakgebieden, waarna hun opmerkingen nog verwerkt werden.
Het resultaat: vier zalen: oorsprong, voordelen, nadelen, en alternatieven. Daarin vindt men voorwerpen, tekst, video, audio en zelf te bedienen installaties, om de droge theorie zo boeiend en dus toegankelijk mogelijk te maken. De bedoeling is om de gewone burger beter te informeren, zodat die kan meedoen aan het politiek debat.
De eerste opstelling kwam er vorig jaar in Namen, en in de zomer was die te bekijken op het festival Esperanzah. Dit jaar was het museum eerst een paar maanden te gast in Brussel. Momenteel is het in opbouw voor de Gentse feesten, met name op de Vrijdagmarkt. Daar zult u het van bij het begin van de feestperiode dagelijks kunnen bezoeken van 14u tot 19u, de laatste dag, vrijdag 24/7, tot 22u.
Het museum is bedoeld voor iedereen vanaf 15 jaar. U kunt het individueel bezoeken, maar met een groep en een gids erbij komt de discussie beter op gang. Als inkom wordt een vrije bijdrage gevraagd.
Er zijn nog plannen voor een stop in Luik, en het museum zou ook graag een vaste plek vinden. Uw suggesties zijn welkom!
Website – facebookpagina

Ringland: Is men wel geïnteresseerd in antwoorden?

Tijdens de gemeentelijke Ringlandzitting eergisteren argumenteerden de tegenstanders van de overkappingsplannen voor de Antwerpse ring dat er nog veel vragen gesteld kunnen worden rond de technische haalbaarheid van de Ringland-plannen.
Geen onterechte bezorgdheid, aangezien het Ringlandproject tot nu toe slechts op een relatief hoog niveau bekeken werd en nog niet in detail uitgewerkt is. In het kader van de verplichte MER rapportage van de R11 bis alternatieven wordt Ringland momenteel wel deels onderzocht, maar de Vlaamse en Antwerpse politieke overheden hebben geweigerd om de Ringland-voorstellen te onderzoeken en zijn bijgevolg slecht geplaatst om de zaak af te schieten op basis van technische onduidelijkheden. Bovendien is de afgelopen jaren vooral het verkrijgen van technische informatie over de regeringsplannen problematisch gebleken.
Gemeenteraadscommissies zijn een goede plaats om vragen te stellen over dossiers. In dit geval is de vraag echter vooral of het wel echt de bedoeling is om antwoorden te krijgen.

Het scenario dat zich begint te ontrollen in verband met Ringland lijkt verdacht veel op wat gebeurde met de ARUP-SUM-studie in 2009. Die studie onderzocht alternatieven voor het Oosterweelproject en concludeerde onder andere dat de plannen van de Vlaamse deelregering slecht waren voor de leefbaarheid van Antwerpen.
De screening en haalbaarheidsstudie van meer dan 1000 bladzijden suggereerde verder een alternatief ARUP-SUM tracé dat weggeschreven werd als ‘schets’ .
Tijdens een presentatie in het Vlaams Parlement op 25 augustus 2009 werden tientallen technische vragen gesteld aan ARUP-SUM door kritische parlementsleden. Niet al die vragen werden onmiddelijk beantwoord, waarna, onder andere door Annick De Ridder (toen open-VLD) en Bart De Wever, luid gecommuniceerd werd dat “ARUP-SUM veel vragen niet beantwoord had”.
Wat ze er toen niet bij vertelden was dat ARUP-SUM twee weken tijd had om de vragen te beantwoorden. Toen die antwoorden er dan enkele dagen later kwamen, werden ze genegeerd door De Ridder.
Dus wat was de bedoeling? Het bekomen van de nodige informatie over het ARUP-SUM-voorstel? Of was het doel vooral twijfel te zaaien over het gesuggereerd alternatief voor de overheidsplannen waarover een politiek akkoord bestond?
Het lijkt er dus op dat de geschiedenis zich nu 6 jaar later aan het herhalen is in de Oosterweel-saga.
Link: De antwoorden van ARUP-SUM