In 1977 stapte Paul Watson op bij Greenpeace, waarvan hij één van de oprichters was. Met drie anderen richtte hij in Canada de Earthforce Environmental Society op. Hun eerste campagne richtte zich tegen de ivoor-stroperij, maar al snel verschoof de focus naar zeezoogdieren, later naar al het leven in de zee. In 1981 werd dan officieel de Sea Shepherd Conservation Society opgericht.
Het eerste schip, aangeschaft in 1978, heette namelijk de Sea Shepherd. Daarmee trokken Paul Watson en consoorten er in 1979 op uit om zo veel mogelijk bejaagbare jonge zeehondjes van een flinke lik verf te voorzien, zodat hun pels waardeloos werd. Datzelfde jaar ramde het schip de beruchte piratenwalvisvaarder de Sierra, die volkomen illegaal op jacht ging in het gebied rond Antartica. Ondanks allerlei mooie internationale verdragen en afspraken om het leven in de oceanen te beschermen, kunnen zo’n piraten namelijk rustig hun gang gaan, want een instantie die het naleven van de verdragen opvolgt, is er niet. Sea Shepherd riep zichzelf daarom uit tot Sea Cops, en beroept zich op dat internationaal recht om de bescherming van de oceanen en het zeeleven op zich te nemen: “We are sea cops operating legally under the guidelines of the United Nation’s World Charter for Nature, which allow for the enforcement of international conservation law by non-governmental organizations in international jurisdictions”
Wegens de vaak nogal felle actiemodellen, met de nodige burgerlijke ongehoorzaamheid (lees: op morele gronden gepleegde wetsovertredingen) en door sommigen als geweld opgevatte materiële schade, krijgen ze ook wel het label van eco-terroristen opgeplakt. Zo waren er de confrontaties bij de Faeröer-eilanden, bekend om hun jaarlijkse traditionele slachtpartij van bruinvissen (ook nu aan de gang). Het schip van Sea Shepherd werd daar op een moment zelfs onder vuur genomen, en beantwoordde dat met een kanonsalvo chocolade- en citroen-taartvulling. Andere inventieve strategieën zijn b.v. boterzuur op het dek van een walvisvaarder gooien (dat stinkt ondragelijk, en bederft het vlees), of iets vreselijk glads (zodat men daar niet meer kan lopen / werken), of zorgen dat een kabel in de schroef verstrikt raakt. De diverse campagnes tegen de walvisvaart brachten recent een overwinning op tegen de Japanse zogezegd wetenschappelijke expedities naar de Zuidelijke Oceaan.
Naast de inspanningen voor de bescherming van (het leven in) de zee is Sea Shepherd sinds 2000 sterk aanwezig op en omheen de Galápagos-eilanden, om het unieke, maar fel bedreigde ecosysteem daar te beschermen. Daarbij worden zelfs politiehonden ingezet om dierlijke smokkelwaar op te speuren.
Intussen is Sea Shepherd een wereldwijd netwerk, met een hoofdkantoor in Washington en lokale afdelingen in heel wat landen, ook in België. Sea Shepherd België neemt uiteraard deel aan de internationale campagnes, en pakt daarnaast ook lokale problemen aan. Zo is er momenteel de campagne voor een verbod op het recreatieve gebruik van kieuw- en warrelnetten aan de Belgische kust. Dat mag sowieso niet van de EU, maar in België wordt die regelgeving gewoon genegeerd. In die netten raken vaak beschermde zeezoogdieren zoals bruinvissen verstrikt, waarna ze stikken. Deze campagne krijgt ook de steun van Natuurpunt, Sea First, en BlueShark. Hier vind je terug waar je de mensen van Sea Shepherd België op campagnemomenten kunt ontmoeten.
We belden met Anne Van Ingelgem en Katrien Vandevelde, respectievelijk directeur en PR-verantwoordelijken van Sea Shepherd België. Helaas bleek door een oververhitte computer de uitzending niet opgenomen te zijn, zodat er geen audio-file beschikbaar is. Hopelijk vinden we op een later tijdstip nog de tijd om voor nieuwe audio te zorgen.
Mooi om zien: de documentaire van Discovery Channel over de acties van Sea Shepherd in 2008 en 2009, in de serie Whale Wars.