Op 24 juni vielen tientallen doden toen een grote groep vluchtelingen over de grensmuur rond Melilla probeerde te klimmen. Deze tragedie heeft ook een geostrategische achtergrond.
De grensmuur scheidt de Spaanse enclave van Marokko. Beelden tonen tientallen, mees levenloze lichamen met errond zwaarbewapende politie die vooral wil verhinderen dat iemand zou ontkomen, niet om de overlevers te helpen (archief DN 9’30”).
De Marokkaanse politie kreeg kritiek voor haar aanpak. Jan Servaes (Vrede/Uitpers) wijst erop dat het ingrijpen van de Marokkaanse overheid er komt op vraag van de EU, dat een beleid voert gericht op het buiten de grenzen houden van vluchtelingen. EU-raadsvoorzitter Charles Michel sprak zijn steun uit voor de grensacties ‘van Spanje en anderen’. Servaes klaagt het ‘externaliseringsbeleid’ van de EU aan: “Er zou wat voor te zeggen zijn moesten de internationale rechtsregels toegepast worden, maar ik heb geen weet van een land waar dit ook gebeurt.” Servaes wijst erop dat, in tegenstelling tot wat beweerd wordt, het beleid van pushbacks niet helpt om de maffieuze smokkelaarsnetwerken te breken.
Continue reading “Tientallen doden in Melilla: vluchtelingen en gas”
Categorie: Migratie en asielbeleid
Alle uitzendingen met betrekking tot migratie en asielbeleid
Els Schelfhout: "De regering organiseert zelf het racisme zelf".
Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) besliste om vier gesloten asielcentra te laten bijbouwen om uitgeprocedeerde asielzoekers vast te houden vóór hun deportatie naar het land van Oorsprong. Voormalig CD&V-senator Els Schelfhout, ook actief bij VLOS, is niet te spreken over de beslissing.
Els Schelfhout: “Sommigen zijn hier al meer dan tien jaar en kunnen niet terug. De evaluatie van de migratiedossiers is een Russische roulette-dosier want er zijn geen duidelijke regularisatiecriteria. We vragen al jaren dat er een onafhankelijke regularisatiecommisie zou opgericht worden. Honderden Afghanen zien momenteel hun dossier afgewezen terwijl toch niet kan ontkend worden dat de situatie in Afghanistan verschrikkelijk is met hongersnood, executies en mishandelingen. Die zullen dus terecht komen in de gesloten centra van de staatssecretaris.”
“De vluchtelingen worden ook gecriminaliseerd. De misdaad die die mensen hebben begaan is dat ze geen wettelijke verblijfsvergunning hebben, of dat ze zwart werk doen. Werken is de enige manier voor hen om in hun levensonderhoud te voorzien. Ik ken mensen die clandestien werken in knelpuntberoepen in dienst van lokale overheden.”
“Men wil nu dus 100 miljoen uitgeven om gesloten centra op te zetten, die dan ook nog eens 138 duizend euro per dag zullen kosten, terwijl het aantal uitzettingen niet stijgt.”
Het contrast tussen de behandeling van de Afghaanse en Afrikaanse vluchtelingen contrasteert scherp met dat van de Oekraïense. “Het onderscheid tussen de verschillende groepen vluchtelingen, de ‘goede’ uit Oekraïne en de ‘minder goede’ uit Azië of de hoorn van Afrika, met een andere godsdienst, is onacceptabel. Men heeft het ‘Vlaams Belang’ niet meer nodig om het racisme te organiseren, men doet het zelf.”
Schelfhout zegde haar CD&V-lidmaatschap op: “CD&V noemt zich een centrumpartij, maar ik stel vast dat een belangrijke vleugel zeer sterk naar rechts neigt.”
Criminalisering hulpverlening: "Zeer onrustwekkend"
In Griekenland waren Sarah Mardini en Seán Binder in Lesbos (Griekenland) actief bij het verlenen van hulp aan en het redden van vluchtelingen. Ze riskeren een gevangenisstraf van 25 jaar op beschuldiging van, onder andere, mensensmokkel, spionage en fraude.
Voor Wies De Graeve van Amnesty International is dit nonsens: “Het ging over eerstelijns humanitair werk. We hebben de dossiers doorgenomen, ook van de aanklager, en geen enkel bewijs gevonden voor de aanklachten. Ook in Frankrijk, Italië en Zwitserland werden hulpverleners voor het gerecht gedaagd. Het redden van mensen in nood is een internationale juridische verplichting, en het fysiek terugduwen van vluchtelingen over de grenzen, zoals we nu zien aan de Pools-Wit-Russische grens, is illegaal. Enkele jaren geleden zijn de EU en de lidstaten gestopt met de reddingsoperaties op de Middellandse zee. Toen hebben NGO’s die rol voor een stuk overgenomen. In plaats van die taak opnieuw op te nemen, gaan de lidstaten de hulpverleners nu criminaliseren. Het is problematisch dat de andere lidstaten niet optreden tegen deze onwettige praktijken. Er moet een politiek signaal komen dat het criminaliseren van humanitaire hulp niet kan.” Continue reading “Criminalisering hulpverlening: "Zeer onrustwekkend"”
Antwerpen verwelkomt Little Amal
Op vrijdag 8 en zaterdag 9 oktober brengt ‘Little Amal‘ een bezoek aan Antwerpen. Little Amal is helemaal niet zo klein, maar een gigantische pop van 3,5 meter. We spraken erover met de Iraakse theatermaker Hussein Mahdi Al-Khalidi. In 2015 vluchtte hij naar België en hij is momenteel onder meer artistiek medewerker bij Madame Fortuna in Borgerhout.
Little Amal begon haar reis in juli 2021 aan de Turks-Syrische grens. Op haar 8000 km lange tocht doorheen heel Europa vraagt ze aandacht voor het lot van (minderjarige) vluchtelingen. Ze passeerde reeds in Piraeus, Napels, Rome, Milaan, Marseille, Lyon, Straatsburg, Stuttgart en Keulen, waar ze telkens door de lokale gemeenschap werd verwelkomd. Het wandelend theater is een project van de gezelschappen Good Chance en Handspring Puppet Company.
De verwelkoming in Antwerpen betreft een samenwerking tussen de stad Antwerpen, het district Borgerhout, Reuzen VZW en Het Paleis. Hussein Mahdi Al-Khalidi is de regisseur van het hele gebeuren in de stad.
Amal is haar moeder kwijt en begint haar zoektocht in Antwerpen op het Operaplein (vrijdag 8/10 om 18.30u). Via de Meir en de Wapper trekt ze naar het Theaterplein. Ze zal kunnen slapen in Het Paleis. Op zaterdag zal ze op het Moorkensplein worden verwelkomd door de Reuskens op het einde van de traditionele Reuzenstoet. Het volledige programma kan je terugvinden via deze link.
Dag 57: gesprek met één van de hongerstakers
We bellen met één van de 470 Brusselse hongerstakers. Hij kwam in 2005 vanuit Nepal naar België, werkt al meer dan 10 jaar in de horeca en heeft ook vrouw en schoolgaande kinderen in België. Door de Corona-pandemie verloor hij zijn werk en werd zijn situatie uitzichtloos waardoor hij uiteindelijk besliste om tot de hongerstaking over te gaan. “Ik vroeg tweemaal asiel aan en kon gedurende die periode legaal werken. Ik heb toen een koksopleiding gevolgd. Vijf keer heb ik een aanvraag tot regularisatie gedaan op basis van artikel 9bis en ook om verder te kunnen werken op basis van de regels rond economische migratie maar allemaal tevergeefs. Mijn collega’s en ik zijn in de illegaliteit moeten blijven werken, werken hard, worden slecht betaald en hebben geen sociale rechten. Ik ben zestien jaar weg uit Nepal, ben daar een vreemdeling, niemand wacht daar op mij. De toestand van veel van de andere mensen hier is zeer gelijkaardig.” Continue reading “Dag 57: gesprek met één van de hongerstakers”
Ondertussen op de Balkan-route: Europese grens dodenlijkste ter wereld
Cijfers: 1839 mannen vrouwen en kinderen werden in 2020 geteld die hun leven verloren op de Europese grenzen. Aegean boat report noteerde 321 pushbacks in 2020 vaak gepaard gaand met mishandeling waardoor zo 9741 kinderen, vrouwen en mannen het recht werd ontzegd op het indienen van een asiel aanvraag.
Bron: groene amsterdammer 07/01/21
Op 23 december ging in Bosnië, aan de grens met EU -lid Kroatië, het vluchtelingenkamp Lipa in vlammen op. De situatie wordt steeds schrijnender. Ook in Moria op Lesbos woedde in september brand. We bellen met Toon Lambrechts, freelance journalist vanuit Thessaloniki (Griekenland) die onder andere schrijft over de situatie van migranten in de Balkan. Hij bezocht verschillende kampen in de regio en brengt geregeld verslag uit.
“Sedert 2016 is Bosnië het belangrijkste transitland van de Balkan-route geworden. Dat komt doordat het een zeer lange grens heeft met Kroatië, die moeilijk af te schermen is. Er is dan ook geen fysiek hek aan de Bosnisch-Kroatische grens. Wat er wel gebeurt zijn illegale en gewelddadige push-backs door Kroatië, en die zijn allicht effectiever dan een hek en gaan onverminderd door. Veel mensen komen zo vast te zitten in Bosnië. Internationale hulporganisaties hebben opvang voorzien, maar die wordt onbenut doordat lokale politici de opening ervan tegenhouden.
De politieke situatie in Bosnië is zeer complex en de Bosnische politici spelen hier maar al te graag op in. Zo heet het dat er geen geld is om vluchtelingen op te vangen, maar in feite wordt alles gefinancierd door internationale organisaties. men zou zelfs kunnen stellen dat de kampen voor lokale werkgelegenheid zorgen. Een aantal politieke figuren hebben het vluchtelingenthema ‘ontdekt’ en beginnen het te bespelen. Maar echt succesvol zijn ze vooralsnog niet. Een groot deel van de bevolking heeft nog herinneringen aan de oorlog in de eigen regio.
In theorie is het mogelijk om asiel aan te vragen in Kroatië. In de praktijk gebeurt dat zo goed als niet. Bijna iedereen wil zo snel mogelijk Kroatië door naar Italië en verder. De overheden van die landen gaan sedert een jaar of twee over tot ‘chained pushbacks’, waardoor migranten nu vanuit Italië teruggestuurd worden naar Slovenië. Van Slovenië naar Kroatië en van Kroatië terug naar Bosnië. Een grote groep van de vluchtelingen waaronder mensen uit Pakistan en Bangladesh maken weinig kans om aanvaard te worden als vluchteling.
Op Lesbos (Griekenland) brandde het Moria kamp af in september. Enkele dagen na de brand werd een noodkamp opgericht op voormalig militair terrein. Er wordt regelmatig munitie gevonden, er zijn onvoldoende sanitaire voorzieningen en bij regenval stroomt alles onder water. Onder het mom van corona- maatregelen werd het een gesloten kamp. “Ondertussen neemt in Griekenland de repressie door de politie op alle vlak toe en gebruikt de regering de corona-crisis om politiek protest de kop in te drukken. ”
“Sedert 2016 is Bosnië het belangrijkste transitland van de Balkan-route geworden. Dat komt doordat het een zeer lange grens heeft met Kroatië, die moeilijk af te schermen is. Er is dan ook geen fysiek hek aan de Bosnisch-Kroatische grens. Wat er wel gebeurt zijn illegale en gewelddadige push-backs door Kroatië, en die zijn allicht effectiever dan een hek en gaan onverminderd door. Veel mensen komen zo vast te zitten in Bosnië. Internationale hulporganisaties hebben opvang voorzien, maar die wordt onbenut doordat lokale politici de opening ervan tegenhouden.
De politieke situatie in Bosnië is zeer complex en de Bosnische politici spelen hier maar al te graag op in. Zo heet het dat er geen geld is om vluchtelingen op te vangen, maar in feite wordt alles gefinancierd door internationale organisaties. men zou zelfs kunnen stellen dat de kampen voor lokale werkgelegenheid zorgen. Een aantal politieke figuren hebben het vluchtelingenthema ‘ontdekt’ en beginnen het te bespelen. Maar echt succesvol zijn ze vooralsnog niet. Een groot deel van de bevolking heeft nog herinneringen aan de oorlog in de eigen regio.
In theorie is het mogelijk om asiel aan te vragen in Kroatië. In de praktijk gebeurt dat zo goed als niet. Bijna iedereen wil zo snel mogelijk Kroatië door naar Italië en verder. De overheden van die landen gaan sedert een jaar of twee over tot ‘chained pushbacks’, waardoor migranten nu vanuit Italië teruggestuurd worden naar Slovenië. Van Slovenië naar Kroatië en van Kroatië terug naar Bosnië. Een grote groep van de vluchtelingen waaronder mensen uit Pakistan en Bangladesh maken weinig kans om aanvaard te worden als vluchteling.
Op Lesbos (Griekenland) brandde het Moria kamp af in september. Enkele dagen na de brand werd een noodkamp opgericht op voormalig militair terrein. Er wordt regelmatig munitie gevonden, er zijn onvoldoende sanitaire voorzieningen en bij regenval stroomt alles onder water. Onder het mom van corona- maatregelen werd het een gesloten kamp. “Ondertussen neemt in Griekenland de repressie door de politie op alle vlak toe en gebruikt de regering de corona-crisis om politiek protest de kop in te drukken. ”
Brexit-akkoord als model voor toekomstige handelsakkoorden?
Philippe Lamberts (Ecolo) leidt de groene fractie in het Europees parlement. Een week geleden schreeuwde hij nog zijn verontwaardiging uit over de houding van de andere parlementaire fracties in verband met de Brexit-deal. Nu de deal er is, is hij er eerder gerust in, en ook positief over de inhoud.
Philippe Lamberts: “Vorige week hadden alle fractieleiders van het parlement, behalve de groene, zich bereid verklaard om het handelsakkoord met het Verenigd Koninkrijk blindelings te ratifiëren, zonder de deal te bekijken. Allemaal, van extreem rechts tot extreem links. Het argument was dat een voorlopig akkoord moest vermeden worden omdat dat de macht van het parlement zou beknotten. Maar in werkelijkheid was het net omgekeerd: door de definitieve ondertekening zou het parlement zichzelf buitenspel hebben gezet. Het klopt dat de provisoire goedkeuring die er nu komt een soort ‘fait accompli’ creëert, maar het belet het parlement niet om het akkoord te wijzigen.”
“Ik krijg de indruk dat sommige EU-parlementsleden te braaf zijn, om hun nationale regeringen niet te schofferen”
“Het ratificatieproces zet de onderhandelaars onder druk om hun job goed te doen. Als ze weten dat het parlement dat sowieso zal doen, dan zullen ze hun job in de toekomst slordig doen. Ik krijg de indruk dat sommige parlementsleden te braaf zijn om hun eigen regering van dienst te zijn. Dat komt omdat veel Europarlementsleden hun job als tijdelijk zien, als wachtkamer voor een ministerpost. Ook Petra De Sutter van Groen is overgestapt naar het nationaal niveau, maar dat was onverwacht en niet de bedoeling bij de aanvang van haar mandaat.”
Audio, Philippe Lamberts over de Brexit-deal:
Continue reading “Brexit-akkoord als model voor toekomstige handelsakkoorden?”
Libië: pushbacks door Europa ondanks gekend grootschalig misbruik (AI)
Amnesty International stelde systematische mensenrechtenschendingen van vluchtelingen vast in Libische kampen: folteringen, verkrachtingen, kidnappingen, uithongering … Een aantal Europese landen helpt actief mee om de vluchtelingen in de kampen te krijgen.
Lore Van Welden (AI): “Verschillende partijen maken zich schuldig aan de misbruiken, maar een belangrijke speler is toch de internationaal erkende GNA-regering. Deze regering sluit mensen op in onterende omstandigheden en heeft ook banden met allerhande milities die zelf detentiecentra hebben.” Continue reading “Libië: pushbacks door Europa ondanks gekend grootschalig misbruik (AI)”
Vluchtelingen aan de Europese grenzen: Waar zit de illegaliteit?
De vluchtelingen in EU-lidstaten Griekenland, Kroatië en Bosnië moeten niet rekenen op de Europese rechtsregels.
“Mensen met gebroken benen en uitgeslagen tanden. Kleren, schoenen, telefoons die gestolen worden door de overheden … Het is compleet illegaal volgens de Europese rechtsregels maar het schrikt wel af. “
Toon Lambrechts, freelance journalist voor MO magazine, Eos wetenschap, Knack en Vice, woont in Thessaloniki (Griekenland). Hij bezocht verschillende malen de overvolle kampen op de Griekse eilanden Lesbos, Chios, Samos en Kos, waar op dit moment 40.000 mensen in onmenselijke leefomstandigheden hun lot afwachten.
In het Moria-kamp op Lesbos (80.000 bewoners), dat een capaciteit heeft van 3000 personen, zitten momenteel 18.000 mensen. De situatie is er schrijnend, met één toilet per 160 kampbewoners en één waterkraantje per 1300 bewoners, en een enorm afvalprobleem. Door de overbevolking en het gebrek aan voorzieningen is het kamp een potentiële broeihaard van ziektes, corona en andere. “Van afstandsregels kan geen sprake zijn als je met tien in een iglotentje moet slapen. De regering probeert de NGO’s uit de kampen te weren; een beleid dat al dateert uit de tijd dat Syriza (links) aan de macht was. Maar de overheid faalt, en daarom zijn de NGO’s nodig. Terwijl de rest van de Griekse bevolking inmiddels uit lockdown komt, blijven de maatregels in de kampen gehandhaafd.”
Continue reading “Vluchtelingen aan de Europese grenzen: Waar zit de illegaliteit?”
Extreem -rechts: Intimidatie en Propaganda
Buitenlandse Neonazi’s trekken naar Lesbos (Griekenland) waar ze hulporganisaties proberen te intimideren en samen met lokale extremisten de bevolking opstoken tegen de vluchtelingen die de Griekse overheid op de eilanden concentreert.
We spreken met Filip de Bodt van Climaxi wiens partnerorganisaties bedreigd werden. “De eilandbewoners moeten niet weten van inmenging van buitenaf. Het valt dus te verwachten dat verdere provocaties vooral op het vasteland aan de Grieks/Turkse grens zullen gericht zijn.”
Ook buitenlandse rechts-extremitische parlementairen spinnen garen uit de toegenomen spanning nadat de Turkse president vluchtelingen richting Griekenland begon te sturen. Zo reisde de Belgische fascist Dries Van Langenhove samen met Euro-parlementslid van organisatie ‘Vlaams Belang’ Tom Vandendriessche inderdaad naar de Grieks/Turkse grens op het vasteland ‘om zich te informeren’. Het doel van de actie is het versterken van de international samenwerking tussen extremistische organisaties, en propaganda voor het thuisfront. Vandendriessche mocht op 10 maart op Radio1 (VRT) zijn studiereis uit de doeken doen. Zijn organisatie bezet ondertussen twee zetels in de Raad van Bestuur van de VRT.
Eco & Fair, het samenwerkingsverband tussen Climaxi, vzw ’t Uilekot en Wereldwinkel Herzele, steunt al jaren de lokale economie én vluchtelingen in Lesbos. Griekse producten zijn te koop via de website van Eco & Fair.