“We zorgen voor het geestelijk, lichamelijk en zedelijk welzijn van de Antwerpse schoolkinderen.” Met deze slagzin ging Kindervreugd van start in 1937, een tijd waarin men het noodzakelijk achtte dat bleekneusjes uit de stad af en toe eens een flink buitenluchtbad kregen. Dat kon residentieel, tijdens een vakantiekolonie van twee weken, of op dagbasis, op speelpleinen in de groene rand. Naast dit vakantie-aanbod kwamen er allerlei wekelijkse culturele en sportieve activiteiten tijdens het schooljaar. Dit totaalconcept was uniek, en groeide snel sterk uit, mede dankzij de vrijwillige inzet van heel wat leerkrachten uit het stedelijk onderwijs.
Sinds 2006 is Kindervreugd een zelfstandige vzw. De kolonies heten ondertussen themakampen, en duren nog steeds twee volle weken. De vroeger soms overbevolkte speelpleinen zijn aangevuld met de zogeheten Gekkootjes, kleinere speelpleintjes in de districten zelf. Die kennen een groot succes, want de kinderen zitten om de hoek, de ouders kunnen er binnenstappen en de begeleiders leren kennen, en inschrijven is ook mogelijk voor een halve dag is.
Twee aparte vzw’s verzorgen nu het aanbod tijdens het schooljaar: JESPO is er voor de sport, Kavka / Zappa voor de cultuur. Die cultuur is in de praktijk wel toegespitst geraakt op de groep 16+. Vandaar dat Kindervreugd zelf het cultuuraanbod voor de jongere leeftijdsgroep weer langzaam opbouwt.
Al sinds 1961 richt Kindervreugd eigen animator-curussen in. Nog steeds komen daar veel jongelui op af die eerder aan de activiteiten van Kindervreugd deelnamen, maar vanwege de goede reputatie van de cursus trekt die ook deelnemers uit andere jeugdorganisaties aan. Dat geeft een gezonde kruisbestuiving van andere methodieken, benaderingen, spelletjes … Verse animatoren staan in principe eerst een paar jaren op een speelplein / Gekkootje voor ze de verantwoordelijkheid op zich nemen een groep op een kamp in binnen- of buitenland te begeleiden. Animatoren mogen trouwens zelf een voorstel doen voor een themakamp, waarna samen gezocht wordt naar geschikte partners en infrastructuur. Die ruimte voor eigen initiatief maakt het voor hen boeiend om bij Kindervreugd betrokken te blijven. En er is ook regelmatig gelegenheid om mekaar alle duizend eens te treffen, vooral dan op de jaarlijkse barbecue op het eind van de zomer. Daar komen vaak al de eerste ideeën en contacten voor het komende jaar tot stand.
Bij het ontwarren van de kluwen Kindervreugd – stadsbestuur – stedelijk onderwijs verloor Kindervreugd de vanzelfsprekende beschikking over heel wat infrastructuur. Een paar jaar geleden besliste de stad dan nog om de stedelijke centra voor bos- en zeeklassen te sluiten. Van twee jeugdverblijven, Het Veen en Den Appeldijk, werd Kindervreugd de uitbater: tijdens schoolweken ontvangen ze er scholen, in de vakanties kunnen ze er zelf over beschikken. Maar aan de kust moeten ze infrastructuur huren, en dat vergt een zware financiële inspanning.
Kindervreugd wil nog steeds alle Antwerpse kinderen en jongeren de kans geven om op een betaalbare en leuke manier hun vrije tijd door te brengen. Dat is een hele opgave, nu 1/3 van de stedelijke en 1/1 van de provinciale subsidies geschrapt zijn. Het Gekko-fonds, speciaal voor het bijpassen van minder kapitaalkrachtige gezinnen, bestaat o.a. dankzij vrijgevige ouders die wat extra betalen. Een andere, steeds populairdere fondsenwervende activiteit is het jaarlijks galabal, telkens in een ander thema.
Een team van een tiental vaste werknemers leidt dit alles in goede banen vanuit het kantoor, dat sinds 2013 op het Kiel gevestigd is. Eén van hen is Dries Roelant, inhoudelijk coördinator. Hij kwam samen met Jef Groffen, onderwijzer in de Wereldreiziger en vrijwillig voorzitter van de vzw Kindervreugd, voor deze uitzending naar onze studio.