Sociaal Europa: "De mooie woorden volstaan al lang niet meer"

Op 17 november 2017 werd een Europese Sociale Pijler op gesteld. Het gaat over twintig beginselen en rechten zoals het recht op een billijk loon en gezondheidszorg en gelijkheid tussen mannen en vrouwen.
Bart Staes (EU parlementslid, Groen) is tevreden over de principes die vastgelegd zijn maar wijst erop dat alles nog moet uitgewerkt worden. “De mooie woorden volstaan al lang niet meer. Als je Europa als instelling wil vrijwaren en de mensen wil tonen dat Europa écht belangrijk is dan moet je concrete maatregels tot stand brengen die ervoor zorgen dat de mensen de zekerheid hebben dat de rechten gegarandeerd worden door harde wetgeving. ”
De tekst staat van de Sociale Pijler steekt schril af tegenover hoe Europa als instelling omgegaan is en nog altijd omgaat met Griekenland.

“Jeroen Dijsselbloem blijkt geen sociaal democraat te zijn maar een neo-liberaal van het ergste soort. De PVDA in Holland heeft daar dan ook de prijs voor betaald.”

Continue reading “Sociaal Europa: "De mooie woorden volstaan al lang niet meer"” →

De ambitie van het Europees Energiebeleid -Bart Staes (Groen)

“Tien jaar gelelden zeiden ze ook al dat de doelstellingen niet realistisch waren. Ondertussen is gebleken dat ze ernaast zaten.”

Op 17 januari stemde het Europees parlement drie richtlijnen die het Europees energiebeleid tot 2030 uitstippelen. De eerste richtlijn gaat over Energie-efficiëntie, de tweede over het gebruik van hernieuwbare energiebronnen en de derde over de Energie-Unie, het gemeenschappelijk Europees Energiebeleid.
Groen EU parlementslid Bart Staes: “De EU had in 2009 het klimaatbeleid vastgelegd tot 2020 en stippelt nu het pad uit tot 2030. Het is ook de bedoeling om de factuur van import van gas en olie naar beneden te halen. Dat kost Europa nu jaarlijks 500 miljard €. Verder moeten we naar een Europese energie-unit gaan. Nu zijn er tachtig contracten tussen Rusland en individuele lidtstaen van de Europese Unie over gaslevering alleen.”
We contacteerden Anneleen Van Bossuyt van de N-VA fractie maar die had geen tijd voor een respons.
Bart Staes: “Het Europees Parlement heeft dus op 17 januari voorgesteld om een bindende energiebesparing van 35% op te leggen ten opzichte van 2005. (De doelstelling voor 2020 is 20%, nvdr). De Raad (de lidstaten) stelt 27% voor en de Europese Commissie had 30% voorgesteld. Uiteindelijk zal het dus een compromis worden dat lager dan 35% zal liggen. Ik kan daar niet blij om zijn want de tijd dringt. We hebben een wetenschappelijke studie besteld en die concludeerde dat er wereldwijd niet meer dan 890 miljard ton broeikasgassen mag uitgestoten worden om de klimaatstijging beneden twee graden celcius te houden. Dat is gelijk aan amper twintig keer de huidige jaarlijkse uitstoot (van bijna 50 miljard ton).”

Alle Belgische en Hollandse parlementsdparlementsleden stemden voor behalve die van de conservatieve ECR fractie (met N-VA) en de extreem rechtse ENF fractie (met Geert Wilders en de afwezige Gerolf Annemans). Anneleen Van Bossuyt stelt Continue reading “De ambitie van het Europees Energiebeleid -Bart Staes (Groen)” →

Parlementen mogen hun zeg doen over CETA. Maar zal er geluisterd worden?

Bij velen doet TTIP, het dereguleringsverdrag tussen de EU en de VSA, al een belletje rinkelen. Minder bekend is CETA, een gelijkaardig verdrag tussen de EU en Canada. Minder bekend maar momenteel minstens even belangrijk aangezien de invoering van CETA voor de deur staat. Op 22 september nemen de staten (via de Raad van ministers) een beslissing over CETA.
Op 5 juli erkende de Europese Commissie dat CETA wel degelijk geratificeerd moet worden door de nationale parlementen van de lidstaten. Aangezien er unanimiteit moet zijn is de kans groot dat het omstreden verdrag verworpen zal worden. “De ratifiëring door de parlementen is een goede zaak, zo lijkt het” aldus 11.11.11 in een persbericht, “ware het niet dat het akkoord al kan worden uitgevoerd VOOR de parlementen zich er over mogen buigen.”

“Met CETA installeert men een manifeste discriminatie van de eigen Vlaamse bedrijven en burgers tegenover de internationale bedrijven.”

We spreken met Marc Maes van 11.11.11 over CETA. 11.11.11.
Het ziet er naar uit dat Wallonië en Brussel tegen CETA zullen stemmen. De Vlaamse en National regering stemmen zo goed als zeker vóór, de leiding van N-VA is alvast zeer enthousiast over CETA en TTIP. Opmerkelijk want beide verdragen bevatten een zogenaamde ‘” ISDS” clausule, die multinatonals toelaat om Vlaamse wetten aan te vechten voor speciaal gecreëerde hoven bevolkt door een select groepje rechters of mogelijks zelfs zakenadvocaten. “Met ISDS installeert men een manifeste discriminatie van de eigen Vlaamse bedrijven en burgers tegenover de internationale bedrijven.” aldus Maes.
Op 20 september, 2 dagen vóór de bijeenkomst van de Raad van Ministers organiseert een coalitie tegen CETA en TTIP een betoging in Brussel.

(g)een Europees radiobeleid

Wat brokt Europa in de radiopap? Voor het antwoord op die vraag bellen we met Francesco Diasio, de algemeen secretaris van AMARC Europa. AMARC is de wereldwijde organisatie van Gemeenschapsradio’s.
Europa brokt weinig, zo blijkt.
Francesco Diasio: “Beleid rond media en telecomunicatie zit nog altijd bij de lidstaten. Er zijn Europese wetten over mobiliteit, landbouw enzovoort maar niet over mediabeleid, en het beleid verschilt sterk van land tot land. Gemeenschapsmedia zijn volledig erkend in Frankrijk, Ierland, het VK, Italië, Zwitserland, maar in andere landen houdt de wetgeving de Gemeenschapsmedia tegen. In Spanje bestaan de gemeenschapsradio’s al twintig jaar, maar ze zijn nog altijd niet volledig erkend. Maar nog erger: het debat over de overgang van FM naar digitale radio is nu bezig, en er ligt een voorstel op tafel dat gemeenschapsradio zou weren van DAB of DRM. Dit is problematisch, want de digitalisering biedt meer ruimte op de ether dus zou moeten leiden naar meer pluralisme en niet naar een verdere mediaconcentratie. We hebben eenzelfde trend gemerkt bij televisie, waar extra kanalen aan de grote netwerken ter beschikking werden gesteld en niet aan de lokale media.”

“In Spanje ligt een voorstel op tafel dat gemeenschapsradio’s wil weren van DAB. Dit is problematisch, want de digitalisering biedt meer ruimte op de ether dus zou moeten leiden naar meer pluralisme en niet naar een verdere mediaconcentratie.”

Er mogen dan wel geen Europese wetten zijn, er zijn wel Europese richtlijnen.
Francesco Diasio: “In 2008 was er een resolutie van het Europees Parlement en in 2009 een resolutie van de Raad van Europa die de het belang benadrukten van gemeenschapsmedia. Ook UNESCO heeft het belang van gemeenschapsradio’s erkend, en ook ander VN-instellingen zoals de FAO.”

“Maar het probleem is het spagaat tussen deze internationale resoluties en de (niet)-implementatie van die resoluties door de lidstaten.”

“Hongarije is daarbij een speciaal geval. Na de val van de muur was er een enorme boom van gemeenschapsmedia, maar Continue reading “(g)een Europees radiobeleid” →

Actie tegen TTIP/CETA bij Bourgeois en collega's

Gisteren voerde een coalitie van burgerorganisaties actie tegen de CETA en TTIP handelsverdragen die Europa aan het afsluiten is met Canada en de VSA. De consumenten-, milieu-, werknemersorganisaties, ziekenfondsen en NGO’s vrezen dat de akkoorden tot een afbouw van de Europese normen zal leiden. Bovendien maakt het akkoord het ook mogelijk voor multinationals om Belgische en Vlaamse wetten aan te vechten.
Over TTIP wordt momenteel nog onderhandeld met de VSA, maar het CETA verdrag met Canada werd vorig jaar al afgesloten en moet nu door de Europese lidstaten nog goedgekeurd worden. Er wordt nu actie gevoerd omdat het niet onmogelijk is dat de Belgische overheden CETA nog voor het einde van het jaar in stilte goedkeuren.
Simon November van Test Aankoop: “Philippe De Backer (Open VLD) mag beweren dat ‘Amerika geen apenland is’, het is wel degelijk een feit dat in de VSA de wetgeving op vlak van milieu, arbeid en consumentenzaken veel soepeler is. Een voorbeeldje: in Europa zijn er 1000 substanties die niet mogen gebruikt worden in cosmetica, in de VSA slechts elf.”
De burgerorganisaties zijn ontvangen door de verschillende deelpremiers en door minister Peeters. Vlaams deelpremier Bourgeois is hevig voorstander van TTIP. Ook op Europees niveau doen de ‘nationalistische’ eurosceptische partijen niet moeilijk over de internationale verdragen die het voor multinationals mogelijk maken om de door henzelf gestemde wetten aan te vechten.
Links:
– Philippe De Backer (VLD) over TTIP
– Bart Staes (Groen) over TTIP

TTIP, de draaideur van Karel De Gucht

De onderhandelingen over het Amerikaans/ Europees TTIP handelsverdrag draaien in de praktijk uit op een reeks koffiekransjes met lobbyisten van grote bedrijven.
Logisch dat de bedrijven wier handel onder het akkoord zal vallen betrokken worden bij de onderhandelingen, maar de situatie is helemaal scheef getrokken.
“Er worden tien maal meer gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van bedrijfsbelangen dan met vertegenwoordigers van publieke belangen” aldus Lora Verheecke van CEO.
Het gaat zelfs zover dat publieke (consumenten-, milieu-, en werknemer-) belangengroepen bewust buiten de gesprekken gehouden worden. Het gevolg zou kunnen zijn dat bij de gelijkschakeling van normen en regels voor TTIP telkens de zwakste standaard overgenomen wordt. Zo zouden 1000 chemische stoffen die in Europa niet in cosmetica mogen gebruikt worden nu toch kunnen omdat ze volgens de Amerikaanse regels toegelaten zijn. Omgekeerd zou de Amerikaanse bankregulering afgezwakt worden tot op het Europees niveau.
De toestand is (deels?) het gevolg is van de incestueuse verhouding tussen de Europese instellingen en de bedrijven die ze verondersteld zijn te reguleren. Er is een stroom van EU-ambtenaren en politici naar bedrijven, waar ze hun ervaring gebruiken om lobbywerk te doen. De regels om belangenvermenging te voorkomen werken niet volgens CEO. Lora Verheecke: “Een EU-commissaris kan 6 maanden na het beëindigen van zijn politiek mandaat gaan werken in een bedrijf. Bovendien zijn er EU-parlementairen die drie of vier jobs hebben, en dit is illegaal. Het argument dat het zonde zou zijn als die mensen hun ervaring niet mogen gebruiken gaat niet op. Die ervaring hebben ze verkregen door hun werk voor het algemeen belang, en dat gaan ze dan gebruiken voor private belangen. ”
Het bekendste voorbeeld van deze schuifdeurpolitiek is voormalig EU-Commisaris voor handel, en groot voorstander van TTIP, Karel De Gucht. Anderhalf jaar na het beëindigen van zijn politiek mandaat wordt hij waarschijnlijk bestuurder bij Belgacom/Proximus (de Europese Commissie heeft al haar toestemming gegeven). De telecom-sector, waartoe het bedrijf hoort, is de op twee naar grootste TTIP-lobbyist, aldus CEO. “Eerst heeft hij TTIP onderhandeld met hen, en nu gaat hij ervoor werken”
Een minder in het oog lopende Belg die van de draaideur gebruik maakt, is de voormalige topdiplomaat Jean De Ruyt, die na zijn pensionering als EU-ambtenaar zijn diensten nu verkoopt aan advocatenkantoor Covington & Burling. In de New York Times schept De Ruyt op dat het toch wel voldoening schept om het Systeem te kunnen gebruiken om zaken gedaan te krijgen (voor zijn klant), en dat hij (met zijn ervaring in de publieke dienst) exact weet hoe dat moet.
Links:
Philippe de Backer over TTIP
Bart Staes over TTIP

EU/VSA handelsverdrag. Bart Staes: "Het besef groeit dat dit één van de balangrijkste dossiers is van 2015"

We bellen Groen Europarlementslid Bart Staes over het TTIP handelsvedrag dat de Europese Commissie met de VSA aan het onderhandelen is.
Het verdrag gaat niet over over het verlagen van invoertarieven, die zijn al laag, maar wel over het gelijkschakelen van regels en het opheffen van ‘handelsbarrieres’. Volgens Staes is er een risico voor volksgezondheid en milieu.
En dan is er ook nog de omstreden ISDS-clausule…
Volgende week legt Bart Staes in de EU parlementscommissie Milieu een motie voor waarin gevraagd wordt om een aantal zaken uit het verdrag te houden. We vragen wat het TTIP nu eigenlijk inhoud en waarom hij er graten in ziet.
Bart Staes: “De EU en de VSA hebben een andere visie op bepaalde zaken. In Europa gaan we in principe geen voedsel op de markt brengen als we niet zeker zijn dat het veilig is. Dat voorzorgprincipe wordt door sommigen gezien als een belemmering van de handel en wil men dus afbouwen.”

“We willen wel over onderhandelen over alles en nog wat, maar we willen niet inleveren op de normen waarvoor we 15 jaar democratisch gestreden hebben.”

“Er wordt nu al druk op ons gezet om EU wetgeving af te bouwen. Zo vroeg de commissie ons om in het kader van het handelsvedrag het verbod op het behandelen van vlees met melkzuur op te heffen. Dat soort druk voelen we dagelijks, soms fijnzinnig, soms brutaal. Ik merk dat een aantal collega’s daar zeer vatbaar voor zijn.
“Maar dankzij de strijd die we het afgelopen anderhalf jaar gevoerd hebben is er wel al wat veranderd. In het begin van de onderhandelingen werd het parlement buiten spel gehouden. Bijna alle parlementsleden hebben nu toegang tot de documenten die de commissie vrijgeeft Niet alles wordt vrijgegeven maar het verschil met 18 maanden geleden is dag en nacht.”
“Het besef groeit ook dat dit één van de balangrijkste dossiers is van 2015. In mei wordt een standpunt over TTIP in de plenaire (=volledige) vergadering van het parlement gestemd. Dat zal aan de commissie duidelijk maken binnen welk kader ze kan verder onderhandelen. ”
Tenslotte hebben we het over de ‘ISDS‘-clausule die de commissie in het handelsverdrag wil inlassen. Die maakt het mogelijk voor een multinational om landen aan te klagen als ze meent dat de wetgeving van een staat haar belangen schaadt.
Staes: Het is zelfs erger dan je zou denken:

“Bedrijven dagen staten niet voor een internationale rechtbank maar voor een trio van drie privé rechters gekozen uit een groep van een twintigtal mensen, meestal zakenadvocaten, waarover geen controle uitgeoefend wordt. “

“Het model is de wereldhandelsorganisatie waar nu al in geval van dispuut een pannel wordt samengesteld van mensen uit de zakenwereld. Er zijn van langs om meer stemmen die zeggen dat we dit niet nodig hebben, zeker niet binnen de TTIP, want we mogen er toch vanuit gaan dat er een rechtstaat bestaat ind e VSA en de EU. ”
“Het ergste aan het ISDS mechanisme is dat dit ervoor zorgt dat bedrijven een staat kunnen laten beboeten omdat die bepaalde democratische besluiten genomen heeft. Zo heeft het Zweeds bedrijf Vattenval Duistland aangeklaagd omdat ze beslist heeft om uit de kernenergie te stappen. Dat is onaanvaardbaar want de uitstap werd democratisch beslist in het parlement. Bovendien zet dit druk op landen om geen wetten in te voeren die volksgezondheid en milieu beschermen.”
Link: motie van Bart Staes over TTIP (zie p 4 en 5)

Europa geregereerd door bedrijfsbelangen

David Cronin is een Ierse journalist / auteur die al 19 jaar in Brussel woont en er nauwlettend de Europese politiek in de gaten houdt. Zijn laatste boek gaat over hoe de grote bedrijven de facto het EU-beleid bepalen.
In onze studio vertelde Cronin eerst één en ander over het discreet in de maak zijnde Transatlantisch Vrijhandelsakkoord tussen de EU en de VSA (TTIP). Daarin wordt o.a. een arbitragetribunaal voorzien waar internationale bedrijven overheden kunnen aanklagen wanneer het in hun land gevoerde beleid de belangen van dat bedrijf schaadt. Zo eiste het Zweedse energiebedrijf Vattenfall b.v. voor het ICSID-tribunaal een enorme schadevergoeding van de Duitse overheid nadat die naar aanleiding van Fukushima besliste volledig met kernenergie te stoppen. De rechters bij zo’n tribunalen houden geen rekening met het algemeen belang.
De invloed van het bedrijfsleven op het Europees beleid loopt via verschillende kanalen. Er zijn de zogenaamde expertgroepen die door bedrijven gedomineerd worden, en er is het draaideur-effect: beleidsmensen stappen over naar het bedrijfsleven en vice versa, wat voor belangenconflicten zorgt.
Wat kunnen we hieraan doen? Bij de komende verkiezingen op de juiste mensen stemmen is volgens Cronin niet genoeg. Hij ziet wel een massabeweging ontstaan die de agenda van de EU volledig in vraag stelt, logischerwijze in de crisislanden (zie interview met Spanje vorige week), maar ook bij ons (zie de D19-20-actiedagen waarbij allerlei middenveld-organisasties mekaar vonden).
Dinsdagavond om 20u komt David Cronin over zijn nieuwe boek spreken in zaal De Stroming in de Nationalestraat 111.
Meer info – ook op fb

EU legt eigen sponsoring bezetting Palestina aan banden

De Europese Commissie publiceerde op 19 juli een richtlijn die de Europese steun aan Israëlische investeringen in de bezette Palestijnse gebieden moet stoppen.
We praten met Lene van Vredesactie.

De stap is relatief beperkt want betreft alleen geld uit het Europees budget. Bedrijven en andere organisaties kunnen nog altijd meewerken aan de exploitatie van de bezette Westelijke Jordaanoever en van het geannexeerde Oost-Jeruzalem.
Enigzins eigenaardig, aangezien het koloniseren van bezet gebied niet kan volgens internationaal recht (Verdrag van Den Haag). De illegaliteit van de bezetting van Oost-Jeruzalem werd door VN resolutie 478 in 1980 trouwens nog eens expliciet herbevestigd. Ook de discriminatie van de Palestijnse bevolking in bezet gebied is niet gepermiteerd volgens de vierde Geneve-conventie. Die werd afgesloten na de ervaring met de Duitse bezetters tijdens de tweede wereldoorlog.
Is deze richtlijn het resultaat van politieke druk om hulp aan de bezetting te stoppen, of moet ze eerder gezien worden als een poging om investeringen in Israël zelf veilig te stellen? Verder stelt de vraag zich of beide wel kunnen gescheiden worden aangezien Israël zelf zonder verpozing doorgaat met het bouwen van nederzettingen op Palestijns gebied.

Kogel door de kerk in de zoektocht naar niet-Russisch gas

Meer dan een decennium werd er onderhandeld over hoe het gas van het Shah Deniz-veld in Azerbeidjan naar Europa kan gebracht worden. Begin juli werd gekozen voor een tracé dat niet de voorkeur geniet van Europa.
Azerbeidjan is een pseudo-democratie met een slecht mensenrechtenrapport; maar na de gasconflicten tussen Rusland en Oekraïne werd dit een bijzaak.
In 2011 werd al besloten om de TANAP pijplijn aan te leggen tussen de Kaspische zee en west-Turkije. Er moest echter nog een keuze gemaakt worden voor een tracé van de west-Turkse grens tot westelijk Europa.
De opties waren enerzijds Nabucco-west en anderzijds het Trans Adriatisch Pijplijn (TAP) project. De TAP zou via Griekenland en Albanië naar Zuid-Italië lopen. Europa was echter meer voorstander van het Nabucco-project dat door Bulgarije, Roemenië en Hongarije zou lopen, de EU landen die in 2009 zonder gas gezet werden tengevolge van een conflict tussen Rusland en Oekraïne.
Enkele weken terug viel de keuze echter toch op TAP.
Nu blijkt dat het Belgische Fluxys mee zal stappen in het TAP project. Fluxys is de beheerder van het Belgisch gasnet, mede-eigenaar van gasledingen tussen Engeland en België/Holland en van LNG ternminals. Gents burgemeester Daniël Termont is voorzitter van de raad van bestuur van Fluxys dat grotendeels in handen is van de Belgische gemeenten.
Ook interressant is dat het Shah-Deniz consortium voor 10% in handen is van het Iraans staatsbedrijf NIOC.