De Dominikaanse Republiek, die samen met Haïti het eiland Hispaniola vormt, is begonnen met het uitwijzen van duizenden ‘illegaal’ in het land verblijvende Haïtianen.
In 2013 besliste het Dominikaans grondwettelijk hof om retroactief de nationaliteit van tienduizenden mensen af te nemen, de meesten van Haïtiaanse komaf.
Iedereen die geboren wordt in het land krijgt de Dominikaanse nationaliteit. De beslissing van het Grondwettelijk Hof beperkt dit nu door te stellen dat iedere Dominikaan geboren na de grondswetherziening van 1929(!) wiens ouders op het moment van geboorte niet legaal in het land verbleven de nationaliteit moeten ontnomen worden. Dit betekent dat 200.000 mensen de Dominikaanse nationaliteit kunnen verliezen. Velen van hen hebben echter geen andere nationaliteit. De regering liet daarna een wet stemmen die een regularisatie zou moeten regelen maar (volgens onder andere Human Rights Watch,) nog altijd op arbitraire wijze mensen hun nationaliteit ontzegt.
De uitzetttingen zijn in juni begonnen en duizenden zijn al de grens met buurland Haïti overgezet. We bellen Joris Willems die in de Haïtiaanse hoofstad Port-Au-Prince zit.
Volgens hem gaat het niet louter over een wettelijk complicatie maar is er in de Dominikaanse Republiek een probleem met racisme. In februari werd nog een zwarte schoenpoetser na een racistisch betoging publiek gelyncht.
Voor de Haïtiaanse overheid is het geen prioriteit. “Er zijn overlegmomenten geweest maar de Dominikaanse overheid bleek krachtiger dan de Haïtiaanse die de denationalisering van de Dominikanen aanvaard heeft. Wat de relaties met de Dominikaanse Republiek betreft is de Haïtiaanse regering vooral bezig met handel. De trafiek van handel in eieren en salami is blijkbaar prioritair.”
Links:
– Beslissing Dominikaans Grondwettelijk Hof
– rapport Human Rights Watch
Maand: juni 2015
Trekt Electrabel zelf de stekker uit Doel1/2?
Met Mathieu Soete van Greenpeace overlopen we de vaudeville van de afgelopen maand rond de oude kernreactoren van Doel die minister Marghem kost wat kost wil openhouden.
Zo legt Marghem de adviezen van de Raad van State naast zich neer. Die vraagt dat er een milieueffectenrapport opgesteld wordt vooraleer de uitbatingsvergunning met 10 jaar verlengd wordt.
Verder liet ze een extern advies opstellen maar presenteerde alleen wat in haar plannen paste aan het parlement.
Aangezien de regering het Beslist Beleid om de twee oude kernreactoren te sluiten afvoert wordt ze zelf vragende partij bij Electrabel en moet er opnieuw onderhandeld worden met de uitbater. Er werd vorig jaar al een overeenkomst afgesloten met Electrabel en EDF over de Tihange 1, die ook moest sluiten, maar de minister weigert die overeenkomst openbaar te maken. “Het contract lekte uit in de pers en is verontrustend” aldus Mathieu Soete. “Moest toch besloten worden om de centrale te sluiten, bijvoorbeeld wegens het Milieueffectenrapport, dan moet Electrabel volledig vergoed worden voor alle gemaakte investeringen.”
Naast de adviezen van de Raad van State en de nucleaire regulator FANC slaat de minister ook de verdragen van Espoo en Aarhus in wind die ook de Milieueffectenrapportage eisen. “Electrabel zal moeten beslissen om 600-700miljoen te investeren maar de kans zit erin dat de wet die de uitbatingsvergunning verlengt uiteindelijk toch weer ingetrokken wordt. ”
Het zou er uiteindelijk dus kunnen op uitdraaien dat de uitbaters zelf het juridisch risico te hoog vinden en de stekker uit Doel 1 en 2 zullen trekken.
“Plan B ligt al maanden op tafel: De verbinding met Nederland, waar men met een overschot aan capaciteit zit, kan versterkt worden. Volgens Dominique Woitrin, de ex baas van de regulator CREG, kan dit nog vóór de winter gerealiseerd worden. Een tweede piste is om de geplande sluiting van enkele gascentrales uit stellen. Er zijn tal van alternatieven, maar de minister heeft blijkbaar beslist dat Doel 1 en 2 heropgestart moeten worden. Maar als ze in oktober dan toch voor het blok gesteld wordt en de oude kernreactoren zijn niet beschikbaar, dan is het natuurlijk heel laat om naar een alternatief te beginnen kijken.”
Borgerhout TTIP-vrij!
Vanavond boog de Borgerhoutse districtsraad zich over een voorstel om van Borgerhout een TTIP-vrije zone te maken. Een meerderheid – toevallig ook dé meerderheid – stemde voor het voorstel waardoor postcode 2140 de eerste Vlaamse TTIP-vrije zone wordt.
Tom Claessens (PVDA+) is het districtsraadslid achter dit voorstel. Met hem spraken we op zaterdag over het wat van het TTIP, de impact op de Borgerhoutenaar en waarom protest belangrijk kan zijn.
De Griekse redding van de Europese banken
In een opmerkelijk stuk doet Jean Vanempten, Senior Writer bij De tijd, uit de doeken wat er gebeurde met al dat geld dat ‘in Griekenland gepompt werd’.
RC: Hoe ging die Europese redding in zijn werk?
Jean Vanempten: “De Griekse staatsschuld was voor ongeveer de helft in handen van Griekse banken, de rest zat bij buitenlandse banken. Van dat deel was de helft in handen van Franse en Duitse banken. Toen er terugbetalingsproblemen kwamen voor Griekenland is een eerste reddingsplan opgesteld dat mogelijk gemaakt heeft voor veel buitenlandse banken/investeerders om uit de Griekse schuld te stappen. Er is geld geïnjecteerd en dat maakte het voor de buitenlandse obligatiehouders mogelijk om hun geld te recupereren. Op het einde van het verhaal waren de private schuldeisers uit de Griekse schuld gestapt en was de schuld overgeheveld naar de overheden, de Eurolanden, de ECB en het IMF.”
“Er wordt gezegd dat er Europese solidariteit geweest is met Griekenland maar dat het nu geld terugbetaald moet worden, maar de waarheid is dat slechts 10-11% van het geld bij de Griekse staat zélf terecht is gekomen. En ondertussen was die schuld geëxplodeerd, omdat die andere schuldeisers uitgekocht waren, en als je iemand uitkoop moet je daarvoor geld geven. Dat geld werd bijgezet op de Griekse schuldrekening. De schuld is op die manier kunstmatig gestegen. ”
RC: Hoe werkt dat precies?
JVE: “Als bijvoorbeeld 10 miljard moet terugbetaald worden en dat lukt niet, dan eindig je met een veel hogere schuld, want je geeft 10 miljard om de eerste schuldeiser uit te kopen maar moet bijkomende schulden aangaan bij een andere partij en de oorspronkelijke put is niet verdwenen. Men heeft dus schuld bijgecreëerd om die private schuld weg te halen en slechts een klein deel is naar de Griekse staat gegaan.”
“De Haircut van 2012 voor de Griekse schuldeisers oogt spectaculairder dan ze was, vooral omdat ze voor Griekenland de schuld niet verminderde.”
“De schuldherschikking is in twee stappen gebeurd. In 2010 heeft men een eerste keer een exit aangeboden aan de privé-investeerders, en daarna in 2012-2013 een tweede keer voor degene die toen nog met Grieks papier zaten. Toen is de grote doorschuifoperatie gebeurd. Daarbij hebben ze iets moeten inleveren, maar ze zijn wel kunnen vertrekken. Er is dus een verschuiving geweest van de schuld van de privé-schuldeisers naar de landen en internationale instellingen, en door die operatie is de schuld voor Griekenland enorm toegenomen. Nu zit Griekenland met een zodanig grote schuld, meer dan 175% van het BBP, dat ze die nooit zal kunnen terugbetalen. Zeker nu het economisch zo slecht gaat en de economie enorm gekrompen is. Continue reading “De Griekse redding van de Europese banken”
Oman, de onbekende eend in de bijt
‘Oman’ doet weinig belletjes rinkelen. Het is minder fundamentalistisch dan Saoedie-Arabië, minder chaotisch dan Jemen, heeft minder spektakelprojecten dan Doebai en Kataar en minder petroleum dan Koeweit.
Maar met haar ligging aan de straat van Hormoes naast Iran, Saoedie Arabië en Jemen blijft Oman strategisch zeer belangrijk. En al is het een dictatuur van Sultan en religie net zoals de andere landen in de regio, toch neemt het land een aparte plaats in. Door haar lange traditie als handelsplaats maar ook doordat de overheersende religie niet de Soenitische- of Shiïtische- islam maar Ibadi-islam is. Oman is ook geen lid van OPEC, onderhoudt relatief goede relaties met Iran, en maakt geen deel uit van de Saoedische as van Arabische staten en de VSA die momenteel Jemen aanvalt.
Maar net zoals bij de kleinere staten in de buurt draait de economie grotendeels op onderbetaalde buitenlandse arbeidskrachten, en net zoals de buurlanden wil het daar iets aan doen.
NewB betaalkaart
Het valt NewB, de coöperatieve bank in wording, niet makkelijk een licentie te krijgen van de Nationale Bank. Om niet bij de pakken te blijven zitten, bieden ze hun intussen 48.000 coöperanten nu al een product aan: GoodPay, een betaalkaart met MasterCard-functie, waarmee men dus in winkels, op het internet, in het buitenland … kan betalen, of waarmee men geld kan afhalen. Alhoewel NewB dus nog geen bank is, konden ze dankzij een samenwerking met een Brits bedrijf de kaart nu al op de markt brengen.
GoodPay heeft een paar originele trekjes. De overconsumptie-stimulans inherent aan andere kaarten ontbreekt, want u kunt er niet mee in het rood gaan. Bovendien kunt u bepaalde handelszaken uitsluiten, om b.v. uw nachtwinkelverslaving aan banden te leggen, of de betaalmogelijkheden voor uw kotstudenten-kroost in te perken. Verder kunt u tot € 1000 anoniem aankopen – dat wil zeggen: anoniem voor de verkoper, niet voor de bank. Per uitgevoerde betaling gaat € 0,05 naar een goed doel, zijnde één van de intussen 133 bij NewB aangesloten organisaties, door uzelf ingesteld. En, last but not least, het is de eerste kaart in België die niet van plastic, maar van maïs gemaakt is. Hij smelt niet weg in de wasmachine, maar kan wel bij het GFT.
Praktisch: u kunt nu intekenen voor de kaart, die in het najaar beschikbaar wordt, op voorwaarde dan wel dat u coöperant bent, d.w.z. minstens één aandeel van € 20 van NewB hebt aangekocht. Alle informatie over GoodPay is in de tien in België het meest gesproken talen beschikbaar. Als u de kaart minstens drie keer per trimester gebruikt, is hij gratis, en anders zit hij nog bij goedkoopste helft van de betaalkaarten in ons land.
Dit alles hoorden wij van NewB-woordvoerder Marc Bontemps.
Voorwaarts!? Payoke
In de jaren tachtig daalde in ons land de welvaart. Binnen de stuurgroep ‘Herwaarderingsgebied Sint Paulus’ nam Patsy Sörensen, toen leerkracht in het kunstonderwijs, in 1987 het initiatief om soep te gaan uitdelen aan behoeftigen uit de buurt. Op die manier kwam ze in contact met sekswerkers. Het jaar daarop startte ze samen met Yolande Grensson voor hen een initiatief, dat naar de beide oprichtsters Pa-yo-ke genoemd werd. Doel: praktische steun en belangenbehartiging. Prostitutie werd tot dan toe min of meer gedoogd, maar er was geen echt beleid.
Eerst was Payoke gevestigd bij Patsy thuis, in de Zirkstraat. De werking breidde snel uit. De stad stelde een verdieping van het (intussen afgebroken) badhuis aan de Burchtgracht ter beschikking. Er kwam specifieke hulpverlening voor wie in het milieu zat (de actieven) en voor wie eruit wilde (de stoppers). In het algemeen kader van sociaal werk in de wijk was er ook een initiatief voor randgroepjongeren uit de buurt, de Stratelys.
In 1992 startte de subgroep Saralek, rond vrouwenhandel. In dat jaar publiceerde Chris Stoop zijn boek Ze zijn zo lief, meneer, dat het debat rond mensenhandel stevig op gang bracht en aldus bijdroeg tot het ontstaan van een betere wetgeving. Payoke kreeg Koning Boudewijn op bezoek. Ook andere organisaties gingen zich met de problematiek bezig houden. Ghapro vzw, een samenwerkingsverband tussen de stad en de UA, nam de werking rond de actieven over, en CAW De Terp (intussen CAW Antwerpen) de Stratelys.
Payoke focust sindsdien op de slachtoffers van mensenhandel. Dat zijn niet enkel sekswerkers, maar b.v. ook buitenlanders die hier voor een armoedeloon en zonder enige sociale bescherming tewerkgesteld zijn. Zij kunnen terecht in een opvanghuis op een geheim adres, waar ze zo’n drie maanden tot rust kunnen komen, psychosociale begeleiding krijgen, een medisch onderzoek, juridische en administratieve bijstand … Wie terug wil naar het land van herkomst, krijgt hulp bij het maken van concrete plannen. De anderen krijgen hulp bij de hele administratieve procedure (verblijfsvergunning, ocmw, mutualiteit, opleiding, tewerkstelling …) en bij het vinden van een eigen woonst. Na de residentiële periode is er nog ambulante begeleiding.
In België zijn er nog twee erkende onthaalcentra voor slachtoffers van mensenhandel die zowel residentieel als ambulant werken: Pag-Asa in Brussel en Sürya in Luik.
Daarnaast doet Payoke al van in het begin aan sensibiliserend werk en beleidsbeïnvloeding. Er kwam o.a. door hun impuls zowel in België als op Europees niveau duidelijke wetgeving. Maar dit werk blijft noodzakelijk, want door het strenger wettelijk kader dook het illegale circuit verder onder de radar. Sommige situaties, zoals die met loverboys, zijn zelfs voor de slachtoffers zelf maar moeizaam als uitbuiting herkenbaar. Voor het aanpakken van de mensenhandel ontwikkelde Payoke een multidisciplinaire aanpak, met een goede samenwerking tussen allerlei actoren: sociale organisaties, politionele diensten, sociale inspectie, de dienst vreemdelingenzaken …
Ook over de grenzen heen is het natuurlijk nodig om acties op mekaar af te stemmen, tot zelfs in de vaak verre landen van herkomst van de slachtoffers. Omdat er in verschillende landen verschillende procedures bestaan, loopt dat niet altijd even vlot. Payoke is in het kader daarvan o.a. betrokken bij het Europese RAVOT-project, wat staat voor Referral and Assistance for Victims of Human Trafficking.
Verder is het ook belangrijk dat wie in aanraking komt met slachtoffers van mensenhandel, hen als dusdanig kan herkennen, om hen zo mogelijk uit de uitbuitingssituatie te helpen en de uitbuiters te kunnen vervolgen. Daarvoor startte Payoke in samenwerking met de UA het Europees project EU Guidelines for the establishment of national focal points for the comprehensive integrated medical support of THB* victims (nvdr: THB = trafficking in human beings). De bedoeling daarvan is dat specifiek medisch professionelen signaalgevoeliger worden en weten waarheen ze kunnen doorverwijzen. Om artsen wereldwijd op het probleem te attenderen, maakte Payoke dit filmpje.
In onze studio was Anthony Verhasselt te gast, psychosociaal begeleider en één van de zes werknemers van Payoke. Hij vertelde helemaal op het einde nog dat, tot onze grote verbazing, Payoke geen structurele subsidies ontvangt, en volledig bestaat van giften en tijdelijke projectsubsidies.
Voor uw agenda: op 18 oktober, de Europese Dag tegen Mensenhandel, start de door Payoke georganiseerde actieweek Strijd tegen Mensenhandel.
Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
De Afkoopwet: "Defaitisme, chaos en discriminatie"
In 2011 werd de wetgeving die toelaat om bepaalde overtredingen te regelen door middel van een schikking in plaats van met een rechtszaak uitgebreid tot wat de ‘Afkoopwet’ genoemd wordt. De wet wordt vooral gebruikt om fraudeurs hun straf te laten afkopen.
Justitiewatcher en vrederechter op rust Jan Nolf nam twee onlangs verschenen rapporten over de Afkoopwet door en zag dat het niet goed was.
Jan Nolf: “Veel politici vergelijken de Afkoopwet met de minnelijke schikkingen die getroffen worden voor kleine verkeersovertredingen. Al sedert de jaren 30 bestaat er wetgeving die minnelijke schikkingen regelt en met de tijd werden er meer en meer minnelijke schikkingen getroffen. Maar in 2011 kwam er met de ‘Afkoopwet’ plots een vrij dramatische wijziging in de rechtspraak: die wet laat in principe minnelijke schikkingen toe voor álle misdrijven die tot 20 jaar opsluiting kunnen leiden. Het gaat hier dus niet om verkeerd parkeren of andere pekelzonden maar over zware misdrijven die afgekocht kunnen worden en op geen enkel strafregister komen, terwijl verkeersovertredingen die via een minnelijke schikking geregeld worden wél tijdelijk op een strafblad komen.”
“Nadat die wet gestemd was, heeft het Parket Generaal in 2012 dan toch een selectie gemaakt van wat in aanmerking komt voor een minnelijke schikking. Zwaar fysiek geweld staat niet op de lijst maar omkoping wel, valsheid in geschrifte ook. Zo heeft de ‘Koning van de Verkeersborden’ (Glen Janssens, nvdr) onlangs zijn proces wegens omkoping in Mechelen afgekocht.
Je kan dus mensen eerst omkopen en daarna betalen om je strafregister blank te houden. Dat staat toch helemaal haaks op het elementair rechtsgevoel. Het gaat over zeer zware misdrijven. Wat moet de gewone burger daar van denken? Dat is de basis van mijn kritiek.
In het rapport dat ik doornam zie je hoe de wet in de praktijk toegepast wordt en dat bleek nog erger dan ik me had voorgesteld.”
Continue reading “De Afkoopwet: "Defaitisme, chaos en discriminatie"”
Masterclass: hoe word je president van de VS? – deel 2
Democraten en Republikeinen scherpen messen, Donald Trump (en zijn haar) lanceert een exploratory committee, vlaggetjes worden bijgedrukt en iedereen drukt snel badges: de presidentsverkiezingen in de VS van A zijn volledig gelanceerd. Geen enkele verkiezingen krijgt zoveel aandacht in de pers als deze van de VS, maar snappen we de procedure wel? Hoe kan iemand kandidaat zijn? Wat zijn Super PAC’s, Primary, Caucus en Delegates? En kan ik ook president worden?
Deel II van ons gesprek met onze huispoliticoloog Wolf van Tulden over wat er voorafgaat aan de verkiezingen. Wat zijn Super PAC’s? Hoeveel geld zit erin en wie kan kandidaat zijn? En wie is die Bernie Sanders? En moet je veel geld of zeer zeer zéér veel geld hebben om een geloofwaardige kandidaat te zijn?
Fietsersenquête 2015: en hoe is dat, fietsen in 't Stad?
Na een fietsrapport in 2010 en in 2012 te hebben uitgebracht, vond de Fietsersbond van de stad Antwerpen het de hoogste tijd om de Antwerpenaar weer te bevragen over de fiets. Laat u gaan via deze link. Wie nog een zetje in de rug wil: Renaat Van Hoof (voorzitter van de fietsersbond) legt even uit waarom u toch even de tijd moet nemen om uw mening te geven over tweewielers.