Een gesprek met Derya Yüksek die doctoreerde aan de VUB met een project van vredesopbouw in Cyprus.
Na de opspliting van het eiland in 1974 in een Grieks en een Turks deel heerst een gespannen vrede op het eiland. Er waren enkele ernstige pogingen om de vrede meer duurzaam te maken, maar de opname van Grieks Cyprus in de EU in 2004 zonder voorwaarden namen voor het zuiden de wortel weg om tot een vredesakkoord te komen met het noordelijk Turks deel. Meer recentelijk gaat het de slechte kant op met de tribale Turkse geopolitiek en toenemende spanningen na de vondst van gasvoorraden in de buurt van het eiland.
Derya Yüksek trok naar Nicosia en bracht er Turkse en Griekse Cyprioten bij elkaar om samen aan een mediaproject te werken. “De etnocentrische retoriek in de media, maar ook in het onderwijs, helpt niet om tot een duurzame vrede te komen. Het doel was om na te gaan hoe we via het samenbrengen van die mensen in een participatief gemeenschapsmediaproject aan conflicttransformatie konden doen.”
Daarbij ging het over het samen maken van on-line radio, artikels en videoreportages. Een belangrijke rol werd gepeeld door het ‘Community media centre‘ dat opgezet werd met de steun van de VN.
“Uit het project blijkt dat gemeenschapsmedia sterk kunnen bijdragen tot het vermijden van conflicten. Door samenwerking rond thema’s die alle deelnemers aanbelangen, zoals milieu, verdwijnt het vijandbeeld en wordt de boodschap ook naar de rest van de gemeenschappen uitgedragen. Het is de bedoeling om die conclusie van de studie nu verder te verspreiden.”
Tag: Gemeenschapsradio
DAB+: meer dan het probleem Norkring
Er zitten enkele kinken in de kabel als het over de overstap naar DAB-radio gaat: rechtszaken tussen grote spelers over bandruimte enerzijds en de uitsluiting van de lokale zenders anderzijds.
De overhaaste verkoop in 2008 van de DAB-ether aan de Noorse multinational Norkring ligt aan de basis van de problemen, maar ook daarna liep het mis.
Het klonk allemaal mooi een jaar of tien geleden: na 30 jaar discussie over plaats op de FM-band zou de digitale DAB+ het allemaal oplossen. DAB+-radio levert niet alleen betere kwaliteit, er is ook veel meer plaats in de DAB+ -band(en). DAB+ was dus de toekomst, zeker zolang internetradio geen echt volwaardig alternatief is want beperkt door de kost van dataverkeer en door de capaciteit van de netwerken.
Nu blijkt echter dat de beloftes niet kunnen waargemaakt worden: door de politieke keuzes blijven de resterende lokale zenders verstoken van de DAB-band en zit de overheid verveeld met de klacht van een andere grote speler die een deel van de Norkring-koek wil hebben.
Als Vlaanderen geen eigen beleid ontwikkelt, is de kans groot dat het gewest een regio wordt zonder lokale zenders in de ether.
Geert Bourgeois: uitverkoop
In 2008 kon het voor media minister Geert Bourgeois (N-VA) niet snel genoeg gaan: de verworven Vlaamse bevoegdheid over de DAB+-ether moest zo snel mogelijk naar private handen overgedragen worden. Dus kreeg Norkring in 2009 de volledige DAB+-band in handen (pagina 4 HIER). Een belangrijk deel van de band (MUX-10, zie verder) zou daarbij zelfs gratis weggegeven zijn aan Norkring. Naast Norkring kreeg VRT een deel van de DAB+-band. Door de privatisering heeft Vlaanderen de speelruimte verloren om zelf een beleid te voeren. Iedere private speler die in Vlaanderen in de DAB+-ether wil uitzenden, heeft tot minstens 2024 de toestemming nodig van, en moet betalen aan, de Noorse multinational.
Er is een kleine kans dat de fout uit het verleden rechtgezet wordt door de regulator. Als dat niet gebeurt, wat waarschijnlijker is, zal het aan de beleidsmakers zijn om een beleid te voeren. En als ook dat niet gebeurt dan wordt Vlaanderen een regio wordt zonder lokale zenders in de ether (zie verder).
Karin Brouwers (CD&V) interpelleerde in de Vlaamse mediacommissie naar een stand van zaken in verband met DAB+ in het algemeen en de toegang tot DAB+ voor de lokale radio’s in het bijzonder.
Continue reading “DAB+: meer dan het probleem Norkring”
De staat van het Privaat Radioland
Het audiovisueel mediadebat in Vlaanderen blijft meestal beperkt tot een discussie over de rol van de VRT. De private radio bestaat ondertussen echter ook al 35 jaar en de evolutie is niet geweest zoals de politiek ze voorzien, laat staan gewenst, had en de wetgever heeft de teloorgang van de lokale radio niet tegengehouden.
De komende twee jaar worden cruciaal want tegen eind 2017 moet de mediawet op orde gesteld worden en de frequenties opnieuw verdeeld.
Tijd dus om de politieke stakeholders van de vijf parlementaire fracties eens te vragen hoe ze de huidige toestand zien en wat hun visie is op de toekomst:
Wat vinden ze van het huidig Vlaams privaat radiolandschap? Wat is de taak van de private zenders die dan wel geen subsidies maar toch een gratis plek op de FM band krijgen? Hoe moet het verder met de handel in zendvergunningen en de ketenvorming die daar een gevolg van is en waardoor nu driekwart van de ‘ lokale’ zenders helemaal niet meer lokaal zijn? En bestaat de FM band nog wel over 10 jaar?
We spreken met Lionel Bajart (open-VLD), Karin Brouwers (CD&V), Bart Caron (Groen), Katia Segers (sp.a) en Wilfried Vandaele (N-VA)
Wat blijkt? Er is grote eensgezindheid over een aantal zaken: het mediadecreet heeft gefaald en moet herschreven worden. Zo moet de handel in zendvergunningen ‘herbekeken’ of gewoon verboden worden, is er een politiek draagvlak voor bijkomende gewestelijke (‘landelijke’) zenders eerder beperkt (‘ één of twee’ ). Verder is het volgens de politici cruciaal dat zenders met een lokale vergunning ook lokaal nieuws en lokale informatie brengen. Tenslotte is de toekomst voor radio blijkbaar wel degelijk digitaal en lijkt er een concensus te zijn dat de overstap naar DAB+ er toch zal komen.
Maar er zijn toch wat nuanceverschillen in het gevoel over de huidige toestand en de visie op de toekomst. Tegen eind 2017 wordt de knoop doorgehakt. Althans volgens de nieuwe planning….
Continue reading “De staat van het Privaat Radioland”
(g)een Europees radiobeleid
Wat brokt Europa in de radiopap? Voor het antwoord op die vraag bellen we met Francesco Diasio, de algemeen secretaris van AMARC Europa. AMARC is de wereldwijde organisatie van Gemeenschapsradio’s.
Europa brokt weinig, zo blijkt.
Francesco Diasio: “Beleid rond media en telecomunicatie zit nog altijd bij de lidstaten. Er zijn Europese wetten over mobiliteit, landbouw enzovoort maar niet over mediabeleid, en het beleid verschilt sterk van land tot land. Gemeenschapsmedia zijn volledig erkend in Frankrijk, Ierland, het VK, Italië, Zwitserland, maar in andere landen houdt de wetgeving de Gemeenschapsmedia tegen. In Spanje bestaan de gemeenschapsradio’s al twintig jaar, maar ze zijn nog altijd niet volledig erkend. Maar nog erger: het debat over de overgang van FM naar digitale radio is nu bezig, en er ligt een voorstel op tafel dat gemeenschapsradio zou weren van DAB of DRM. Dit is problematisch, want de digitalisering biedt meer ruimte op de ether dus zou moeten leiden naar meer pluralisme en niet naar een verdere mediaconcentratie. We hebben eenzelfde trend gemerkt bij televisie, waar extra kanalen aan de grote netwerken ter beschikking werden gesteld en niet aan de lokale media.”
“In Spanje ligt een voorstel op tafel dat gemeenschapsradio’s wil weren van DAB. Dit is problematisch, want de digitalisering biedt meer ruimte op de ether dus zou moeten leiden naar meer pluralisme en niet naar een verdere mediaconcentratie.”
Er mogen dan wel geen Europese wetten zijn, er zijn wel Europese richtlijnen.
Francesco Diasio: “In 2008 was er een resolutie van het Europees Parlement en in 2009 een resolutie van de Raad van Europa die de het belang benadrukten van gemeenschapsmedia. Ook UNESCO heeft het belang van gemeenschapsradio’s erkend, en ook ander VN-instellingen zoals de FAO.”
“Maar het probleem is het spagaat tussen deze internationale resoluties en de (niet)-implementatie van die resoluties door de lidstaten.”
“Hongarije is daarbij een speciaal geval. Na de val van de muur was er een enorme boom van gemeenschapsmedia, maar Continue reading “(g)een Europees radiobeleid”