Foto: RC
Peter Veltmans is vrijgesteld afgevaardigde van ACOD bij FOD Financieën en actief bij SAP-Antikapitalisten.
‘Never waste a good crisis’ (Churchill): het VOKA en de neoliberalen maken gebruik van deze uitspraak om als besten uit de crisis te komen, aldus Veltmans. De krachtsverhoudingen tussen kapitaal en arbeid moeten weer veranderen.
Peter Veltmans treedt een groot aantal van de ideeën bij van Johan Seynaeve, die we eerder interviewden. Hij ziet echter wel mogelijkheden om belastingparadijzen aan te pakken. Hiervoor haalt hij het Griekse voorbeeld aan.
De coronacrisis is niet de nagel aan de doodskist van de globalisering op zich, maar het zou wel eens het einde van het kapitalisme kunnen betekenen. Tenminste, als we daarvoor de nodige krachtsverhoudingen kunnen opbouwen.
Foto: RC
Interview met econoom, Johan Seynaeve, werkzaam als inspecteur bij de belastingen. Twee zaken zijn noodzakelijk. Enerzijds de kwijtschelding van illegitieme schulden, anderzijds het belasten van de vermogens. De voorstellen die ik nu hoor zijn postzegelgrote doekjes voor het bloeden. Johan Seynaeve: “Al eind 2018 zag het ernaar uit dat er een conjuncturele crisis op komst was. De pandemie was dus een trigger voor die crisis. Je mag ook niet vergeten dat de economie nog verzwakt was na de crisis van 2008. Dat komt doordat de financiële injecties van 2008-2011 er alleen voor gezorgd hebben dat de zaak niet ontploft is. De overheidsschuld is massaal gestegen, wat een relancebeleid bemoeilijkt, men heeft ook bespaard in de sociale zekerheidsuitgaven, de loonstijgingen beperkt, enzovoort.”
“De gevolgen van de coronacrisis zijn gigantisch: een miljoen technische werklozen in België, en in de VSA spreekt men over 37 miljoen werklozen. Wereldwijd is er volgens het IMF al 9.000 miljard aan steun gegeven door de overheden, 4.400 miljard directe uitgaven en nog eens 4,6 biljoen via leningen en leengaranties. Door die massale financiële injecties hoopte men het economisch weefsel intact te houden en op een V-vormig herstel. Maar het lijkt erop dat dat niet gelukt is. Continue reading “Twee zaken die moeten gebeuren om de economie uit het slop de halen na corona”→
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Genie_Lamps_1.JPG Fondsmanager BlackRock lijkt de bevoorrechte financiële dienstverlener te zijn van een aantal Europese overheden. Bij studiewerk voor regeringen en ECB, maar ook bij het uitwerken van de regels voor de privatisering van de Franse en Europese pensioenen zit BlackRock mee aan de pen. Een win-win-situatie voor de fondsbeheerder en voor de beleidsmakers. Ondanks de hoge kost voor de pensioenspaarder wordt die er misschien ook beter van. Toch zolang de financiële markten goed presteren.
BlackRock is de grootste beheerder van aandelen ter wereld. Geld dat vooral afkomstig is van Amerikaanse pensioenspaarders wordt gebruikt om aandelen van BlackRock-fondsen te kopen. Om beleggingsrisico’s te spreiden beleggen de fondsen in groepen van bedrijfsaandelen of andere financiële producten. De jaarlijkse kost voor de spaarder is aanzienlijk, want BlackRock rekent ongeveer 2% aan voor haar diensten, wat het bedrijf jaarlijks meer dan 100 miljard dollar oplevert. Door de concentratie van kapitaal bij de beheerder krijgt BlackRock ook een economische machtspositie, en ze gebruikt die. De firma zit in de raad van bestuur van niet minder dan 17.000 bedrijven en studies wijzen op de kartelvorming die het gevolg is van de macht van bedrijven als BlackRock (bron: HIER).
Doordat in de meeste West-Europese landen een systeem van sociale zekerheid bestaat, speelden de aandelenfondsen er een veel kleinere rol dan in de VSA. Een uitzondering was Nederland, waar de financiële sector al decennia lang het beleid bepaalt en het pensioensysteem al 20 jaar geleden grotendeels geprivatiseerd werd. De Nederlandse pensioeninlages gaan vooral naar lokale verzekeringsmaatschappijen wat, gezien de gegarandeerde inkomsten voor de fondsbeheerder, neerkomt op een aanzienlijke subsidie voor de lokale financiële sector. Ook in België wordt door fondsbeheerders gelobbyd voor ‘een meer evenwichtige financiering‘ van de pensioenen, waarmee bedoeld wordt een systeem van kapitalisatie in aandelenfondsen. Continue reading “BlackRock, de stroper/boswachter van de Europese pensioenen”→
foto: RC We bellen met een aantal mensen uit de zwaar getroffen horeca. Babs van Restaurant Overzee (Zurenborg), Peter van Rood Wit (Berchem) en Yvan De Jonge van Horval.
Sinds kort is Overzeeovergeschakeld op take away, maar die inkomsten zijn beperkt. Een grote zaak brengt ook hoge vaste kosten met zich mee. Babs: “Zal het wel mogelijk zijn met de afstands-regels? Hoe moet dat voor de kleine bruine kroegen. Verschillende in- en uitgangen, plexiglas… ik zie dat niet werken? Ik hoop dat de bedrijven die de afstandsregels niet kunnen respecteren een vergoeding zullen blijven krijgen, anders is het deuren toe?”
Peter al 20 jaar uitbater van buurtcafé Rood-wit in Berchem vertelt hoe hij de coronaperiode doorkomt met de hinderpremie van de overheid, lage vaste kosten en 1 maand huur kwijtgescholden door de brouwerij die eigenaar van het pand is. Voorlopig lijkt het hem weinig haalbaar zijn kleine gezellige kroeg weer open te gooien, rekening houdend met alle maatregelen.”Ik vrees ervoor. Met de regels waarvan sprake is mijn rol gereduceerd tot die van een biertapmachine en is de charme van het café weg.”
Yvan de Jonghe (Horval): “De aanvraag voor ‘leefloon’ is met 89% gestegen doordat er veel mensen in nepstatuten zitten. Het probleem met de horeca is dat veel mensen deeltijdse contracten hebben met op papier minder uren dan ze echt doen. Ze krijgen nu een werkloosheidsuitkering op die basis en moeten nu met 400-500€ rondkomen. Dat lukt niet dus moeten ze naar het OCMW stappen voor een bijpassing. Er zijn nog wel wat mogelijkheden om een bijpassing te krijgen via het systeem van werkloosheidsuitkeringen maar er is de afgelopen 3-4 jaar zwaar gesneden in die tak van de sociale zekerheid waardoor de mensen nu naar het OCMW moeten stappen”
Rugzak (wikipedia) De Vlaamse deelregering wil de ouderenzorg anders financieren: in plaats van de instellingen te direct te betalen voor de zorg die ze verlenen zullen ze een som ontvangen van de bewoner die ‘een rugzak met geld’ krijgt. Het principe van het zogenaamd Persoonsgebonden Budget. Ken Van den Heuvel en Dennis De Meyer van de BBTK overlopen de gevolgen. Ken Van den Heuvel: “Als de bewoner overlijdt of verhuist is het woonzorgcentrum (wzc) het geld kwijt. Om dat risico op te vangen zal het wzc proberen gebruit te maken van interims en andere .”
Het systeem zal er ook voor zorgen dat de wzc’s mensen in slechtere gezondheid zullen proberen buiten te houden. “Maar dat is nu ook al voor een stuk het geval” aldus Van den Heuvel. “Maar het nieuw systeem zal dat verder aanscherpen.”
“Momenteel zijn de wachtlijsten in de wzc’s verdwenen. Er is dus wat leegstand en dat maakt het financieel moelijker. Het probleem is dat teveel vergunningen zijn gegeven aan nieuwe wzc’s, vooral commerciële. Die commerciële wzc’s zijn ook zo ontworpen zodat ze gemakkelijkt tot appartementen kunnen omgebouwd worden. ” Dennis De Meyer: “In sommige vestigingen van wzc- groepen zijn er ’teveel’ lege kamers en vraagt men aan personeel om naar een andere vestiging te gaan werken.” Van den Heuvel: “Op papier loopt er teveel personeel rond. Maar niet in de praktijk. Met het groot aantal overlijdens ten gevolge van de corona-crisis is is er meer ‘leegstand’. Het zou cynisch zijn moest het resultaat van deze crisis zijn dat men zorgverleners moet olege bedden en bestaat het risico dat men mensen moet ontslaan. We vragen al jaren om de norm aan te passen. “
bron: SSDGFCTCT9 via wikipedia Eén mei gisteren. Tijd voor een staat van de werkende staat in corona-tijden: We praten achtereenvolgens met Dennis De Meyer (woonzorgsector), Gerda Jennis (sector huishoudhulp), Ivo Janssen (BASF) en Erik Dirks (supermarkten)
Dennis De Meyer, is délégé in woonzorgcentrum Zonnewende sinds 2000:
Demeyer “De zwaktes van de gezondheidszorg worden door corona extra blootgelegd. Er wordt heel lang een beleid van desinvestering gevoerd en de gevolgen worden onhoudbaar voor de sector.
Nog nooit was er zoveel solidariteit met het personeel maar terzelfdertijd verandert het beleid niet van koers. De sector kampt met een personeels tekort, er is ook gebrek aan opleiding bij het personeel, de werkbaarheid laat te wensen over, uurrroosters worden laat bekendgemaakt en zijn onderhevig aan constante verandering wat de balans werk-privé weinig aantrekkelijk maakt.
De sector wordt extra onder druk gezet door te schermen met schijnoplossingen zoals verhoogde inzetbaarheid van andere statuten zoals bijvoorbeeld de zogenaamde ‘project sourcing. Dat is een soort van verdoken interimwerk waardoor de reeds onaantrekkelijke loon- en arbeidsvoorwaarden verder verslechteren.
Deze legislatuur zal ook het persoonsgebondenbudget zijn intrede gaan doen in de ouderenzorg, wat tot nog meer mistoesstanden zal leiden. “
Gerda Jennis is délégé van de huishoudhulpen via het systeem van dienstencheques: “Het werkaanbod ging volgens Sodexo met 80% achteruit door de corona-epidemie. De meeste van de 146.000 werknemers werken tijdelijk Continue reading “Ondertussen op de werkvloer”→
Bron: Penubag , Victor Blacus via wikipedia Canada begon in januari met de uitrol van het 5G netwerk. We bellen met chiropractor (kraker) Gus Tsiapalis; die is er niet helemaal gerust in.
Als beoefenaar van een alternatieve vorm van geneeskunde maakt hij zich zorgen over de mogelijke gezondheidsrisico’s van nieuwe technologische ontwikkelingen. In haar drang om de 5G technologie erdoor te drukken censureert de Canadese overheid berichten die al dan niet terecht op risico’s wijzen van de straling van de 5G masten, met als gevolg dat wantrouwen en samenzweringsdenken alleen maar versterkt wordt.
foto: RC ISVAG, het afvalverwerkingsbedrijf van Antwerpen en de omliggende gemeenten wil een nieuwe afvalverbrandingsoven bouwen in Wilrijk.
Het district Wilrijk heeft een volmondig positief advies gegeven over het project, de buren in Aartselaar vinden de bouw van een nieuwe oven naast de deur absoluut geen goed idee en de stad Antwerpen slaagde er niet in om een advies te formuleren… Nochtans is in elk van de drie gemeenten een N-VA burgemeester aan de macht.
Tom Cochez van apache doet de allianties en conflicten achter het ISVAG-dossier uit de doeken. Antwerpen: Geen mening?
De corona-crisis gaf aan het Antwerps stadbestuur de mogelijkheid om geen advies te geven. Dit komt niet ongelegen aangezien coalitiepartners sp.a en N-VA een tegengestelde koers volgen in het ISVAG dossier: Sp.a is kritisch over de bouw van een grotere nieuwe verbrandingsoven in Wilrijk terwijl N-VA Antwerpen het project er juist wel wil doorduwen. Het non-advies laat toe om geen van de partijen gezichtsverlies te laten leiden. Tom Cochez:” De wetgeving zegt dat het ontbreken van een advies omgezet wordt naar een positief advies. Maar door de corona-maatregels gebeurt er geen automatische omzetting en is er dus geen Antwerps advies.”
“Dat lijkt één van de eerste openlijke botsingen tussen de twee coalitiepartners”
Bossuyt en Heylen: vijf petjes
Tom Cochez: “In Wilrijk is Kristof Bossuyt (N-VA) de districtsburgemeester. Bossuyt is ook voorzitter van de Raad van Bestuur van ISVAG. Zijn belangen als districtsburgemeester zouden in conflict kunnen zijn met die van ISVAG voorzitter. De coalitie in Wilrijk is dezelfde van Antwerpen tijdens de vorige legislatuur: N-VA, CD&V, open-VLD. Toen zat Antwerpens CD&V schepen Philip Heylen in de situatie waarin Kristof Bossuyt nu zit want hij was toen voorzitter van ISVAG.”Continue reading “de ISVAG-oven: politieke spanning op het schoon verdiep”→
foto: By jorchr – Self-photographed, CC BY-SA 3.0, via wikipedia
De intercommunale ISVAG heeft nog altijd haar plannen niet opgegeven om een nieuwe, grotere, afvalverbrandingsoven te bouwen in Wilrijk. Bij de buren in Aartselaar is de Milieuraad niet enthousiast over de plannen.
Voorzitter Erwin Van de Mosselaer: “De uitbreiding druist in tegen de Vlaamse plannen om de hoeveelheid restafval te verminderen. De oven zal ook onze CO2 uitstoot doen stijgen. ISVAG zegt dat ze de warmte van de oven in een warmtenet zal steken maar Wilrijk is niet de beste plaats om dat te doen. Een locatie in de Antwerpse haven zou veel effcienter zijn. De nieuwe oven zou Nieuw Zuid of Bluegate voorzien van warmte maar er zijn andere mogelijke leveranciers van warmte die minder ver liggen, Umicorer bijvoorbeeld.”
De belangrijkste aandeelhouder van ISVAG, de stad Antwerpen, lanceerde in juli vorig jaar een oproep naar mogelijke afvalverwerkers om alternatieven voor te stellen voor afvalverbranding . De bevraging werd uitgevoerd door VITO en het onderzoeksinstituut leverde een rapport af aan Antwerpen op 12 december 2019. Erwin Van de Mosselar: “De stad weigert echter het resultaat van de bevraging te publiceren met als argument dat de publicatie ‘de onderhandeling zou kunnen bemoeilijken’.”
Het resultaat van die oproep stad ISVAG organiseert woensdag 4 maart een informatiesessie in Den Bel en het gemeentehuis van Aartselaar, respectievelijk om 17 en 19u. De Aartselse milieuraad roept op een bezwaarschrift in te dienden tegen de plannen van ISVAG.
Link: Uitzending 2 november 2019 over ISVAG dossier
foto: RC
In de eerste van onze bijdragen over de Antwerpse meerjarenbegroting overlopen we de inkomsten van de stad. Het mag verwonderen dat 60% van het Antwerps budget van 2 miljard € per jaar bestaat uit nationale of Vlaamse subsidies. De nochtans hoge Antwerpse personenbelasting levert geen 8% van de inkomsten op (de opcentiemen op vastgoed 11%). Dat valt enerzijds te verklaren door de hogere uitgaven waar Antwerpen als grotere stad voor staat, anderzijds door het laag gemiddeld inkomen van de Antwerpenaar.
Schepen Koen Kennis (N-VA) kondigde aan dat ” we geen cadeau’s uitdelen maar ook geen taksen gaan verhogen”, waarop Peter Mertens van PVDA reageerde met te stellen dat het Antwerps stadbestuur onder financien-schepen Kennis en burgemeester De Wever “een ongeziene, Romeinse, creativiteit aan de dag legt in het opleggen van de meest absurde taksen aan de bevolking”.
Volgende week verder deel 2 over de stadsschuld en het budget voor Veiligheid.
