Er is geld nodig om de economie te vergroenen, veel geld. Aangezien verwacht wordt dat de financiering vooral door de private sector zal gebeuren, is het belangrijk dat er duidelijke regels komen over wat wel en niet kan beschouwd kan worden als groene investering.
De Europese Commissie koos voor fondsbeheerder BlackRock om de regels voor klimaatfinanciering te ontwikkelen. De NGO Corporate Europe Observatory (CEO) schreef een rapport, ‘The BlackRock model’. We spreken met auteur Kenneth Haar.
CEO ziet drie problemen met de keuze voor BlackRock: 1) het bedrijf heeft belangen in de olie-, gas- en kolenindustrie; 2) BlackRock is de belangrijkste aandeelhouder van de Europese banken voor wie het de regels zal moeten bepalen; 3) BlackRock is betrokken bij lobbycampagnes van de financiële sector tegen meer strikte criteria als het over duurzame financiering gaat.
Kenneth Haar: “Ik denk dat de Europese Commissie BlackRock gekozen heeft voor de expertise in de financiële markten die het bedrijf inderdaad heeft, maar zich niet bewust is van de risico’s van haar keuze. Eigenlijk wil BlackRock niet dat de overheden regels opleggen in verband met duurzame investeringen, maar zou ze dat liever zelf doen met de collega’s uit de financiële sector.”
“Wat telt is onafhankelijkheid. Europa heeft voldoende academische instellingen of denktanks die advies zouden kunnen leveren. Er is geen nood om bij de financiële sector zelf te rade te gaan.”
Tag: Blackrock
BlackRock, de stroper/boswachter van de Europese pensioenen
Fondsmanager BlackRock lijkt de bevoorrechte financiële dienstverlener te zijn van een aantal Europese overheden. Bij studiewerk voor regeringen en ECB, maar ook bij het uitwerken van de regels voor de privatisering van de Franse en Europese pensioenen zit BlackRock mee aan de pen. Een win-win-situatie voor de fondsbeheerder en voor de beleidsmakers.
Ondanks de hoge kost voor de pensioenspaarder wordt die er misschien ook beter van. Toch zolang de financiële markten goed presteren.
BlackRock is de grootste beheerder van aandelen ter wereld. Geld dat vooral afkomstig is van Amerikaanse pensioenspaarders wordt gebruikt om aandelen van BlackRock-fondsen te kopen. Om beleggingsrisico’s te spreiden beleggen de fondsen in groepen van bedrijfsaandelen of andere financiële producten. De jaarlijkse kost voor de spaarder is aanzienlijk, want BlackRock rekent ongeveer 2% aan voor haar diensten, wat het bedrijf jaarlijks meer dan 100 miljard dollar oplevert. Door de concentratie van kapitaal bij de beheerder krijgt BlackRock ook een economische machtspositie, en ze gebruikt die. De firma zit in de raad van bestuur van niet minder dan 17.000 bedrijven en studies wijzen op de kartelvorming die het gevolg is van de macht van bedrijven als BlackRock (bron: HIER).
Doordat in de meeste West-Europese landen een systeem van sociale zekerheid bestaat, speelden de aandelenfondsen er een veel kleinere rol dan in de VSA. Een uitzondering was Nederland, waar de financiële sector al decennia lang het beleid bepaalt en het pensioensysteem al 20 jaar geleden grotendeels geprivatiseerd werd. De Nederlandse pensioeninlages gaan vooral naar lokale verzekeringsmaatschappijen wat, gezien de gegarandeerde inkomsten voor de fondsbeheerder, neerkomt op een aanzienlijke subsidie voor de lokale financiële sector. Ook in België wordt door fondsbeheerders gelobbyd voor ‘een meer evenwichtige financiering‘ van de pensioenen, waarmee bedoeld wordt een systeem van kapitalisatie in aandelenfondsen.
Continue reading “BlackRock, de stroper/boswachter van de Europese pensioenen”