Hoe relevant is het nationaal beleid rond de kerncentrale in Doel voor de stad Antwerpen? Zowel zeer relevant als juist absoluut irrelevant, blijkt uit enkele interventies van burgemeester De Wever.
Op haar facebook-pagina publiceert de stedelijke N-VA-afdeling een pleidooi van burgemeester De Wever tegen de geplande sluiting van de kerncentrale van Doel, “omdat anders de CO2-uitstoot en de prijs van elektriciteit fors zullen stijgen.”.
De oproep van de Antwerpse N-VA-afdeling en van de burgemeester contrasteert scherp met het debat over Doel dat eind 2016 gevoerd werd in de gemeenteraad.
De ‘noodplanzone’ rond de kerncentrale van Doel stopt net vóór het Antwerps stadscentrum. Eind 2016 was er sprake van een uitbreiding van de veiligheidszone, waarbij ook het Antwerps stadscentrum een noodplan zou krijgen. Toen eind 2016 gevraagd werd of hij de uitbreiding van de veiligheidszone een goed idee vond, weigerde De Wever te antwoorden: “Dat is de bevoegdheid van het federaal parlement en dus ga ik er niet op antwoorden, want dan zijn we een cafégesprek aan het voeren.”
Kernenergie heeft in België nooit voor een lagere elektriciteitsfactuur van de gezinnen gezorgd, en ook het argument van de CO2-uitstoot is verrassend, aangezien De Wever geen ambitie aan de dag legt op gebied van klimaatbeleid.
De werkelijke motivatie zit in de elektriciteitskost voor de Antwerpse grootindustrie. Die profiteert namelijk wél van een lagere kost van de nucleaire elektriciteit. Die lagere kost is het gevolg van het feit dat enkel werkingskost aangerekend wordt. De hoge investeringskosten voor de kerncentrales werden doorgefactureerd aan de gezinnen. Verder moeten de nucleaire centrales zich enkel verzekeren voor een kleine fractie van de gevolgen van een kernramp.
Tag: veiligheid
"het Mobiliteitspact heeft geen Supercomputer nodig"- Dirk Lauwers
De drie fietsdoden in oktober 2017 waren de aanleiding voor Dirk Lauwers en een aantal organisaties om een werkgroep te starten. Deze week kwamen ze met een ‘Mobiliteitspact’ naar buiten en er werd ook een petitie gestart die oproept tot een ‘update van de verkeersomgeving’ .
Niet verassend is verkeersveiligheid de eerste van de vijf ambities in het plan.
“De lat moet veel hoger. Het stadsbestuur zegt een supercomputer nodig te hebben om de Plantin Moretuslei conflictvrij te maken. Supercomputers dateren van de tijd van de maanlanding. Voor de uitvoering van het Mobiliteitspact is géén supercomputer nodig.”
d1: Veiligheid:
Dirk Lauwers: “Er gebeurt wel wat in Antwerpen voor fietsers, zoals de aanleg van fietsbruggen en fietssnelwegen, maar niet in de stadstraten waar de problemen zich voordoen met veiligheid. Een kind in Antwerpen heeft dubbel zoveel kans om doodgereden te worden als een kind in Amsterdam.”
d2: Districten/ Oosterweel/belasten
Inzake levenskwaliteit, het tweede punt in het plan, is Ruimtelijke Ordening belangrijk. Dirk Lauwers: “We moeten op plekken kunnen leven waar we zo weinig mogelijk afhankelijk zijn van de auto. Dat betekent in- of dicht bij de stad. Ringland biedt kansen om dicht bij de binnenstad een nieuw district aan te leggen, goed bereikbaar met openbaar vervoer en fiets.”
Het Mobiliteitspact wil de bevoegdheid over mobiliteit grotendeels teruggeven aan de districten: “Uiteraard moet de stad bereikbaar blijven via de grote assen maar in de wijken is het niet aan het stadhuis om te bepalen welke auto’s daar komen.Nederland, Duitstland, Frankrijk, Spanje..; overal zie je dat men de levenskwaliteit in de wijken vooropstelt.”
Over de Lage EmissieZone: “De emissie zone heeft een positief effect op fijn stof maar waarschijnlijk winig impact op Nox (stikstofoxides). De stad geeft bijna geen cijfers vrij over de Lage Emissie Zone maar in de wandelgangen hoor je al dat de Knip in de leien voor een veel grotere verbetering van de luchtkwaliteit heeft gezorgd dan de LEZ .”
“Het is aan de bewoners en de districten om te bepalen welke auto’s in de wijken komnen, niet aan het stadhuis.”
Oosterweel: “Het is inderdaad zo dat Continue reading “"het Mobiliteitspact heeft geen Supercomputer nodig"- Dirk Lauwers”
Doel/ Tihange: Geen nieuwe scheurtjes. Of toch wel…?
Duitsland is bezorgd en klaagt over de toestand van de Belgische nucleare reactoren Doel 3 en Tihange 2 waar scheurtjes in de reactorwand zijn gevonden. Maar paradoxaal genoeg leveren de Duitsers wel nucleaire brandstof voor diezelfde reactoren.
“Het gaat gewoon door”. zegt Marc Alexander van de 11 maart beweging die voor de kernuitstap ijvert.
“In 2017 hebben de Duitsers toestemming gegeven om 108 brandstofstaven te leveren voor de nucleaire reactoren in Doel vanuit Lingen “.
Ondertussen werden ook inspectieverslagen over de 2 scheurreactoren bekendgemaakt. Dat ging niet van een leiden dak want FANC, de regulator, weigerde om de rapporten bekend te maken en publiceerde ze uiteindelijk pas nadat ze daar door de Federale Beroepscommissie voor de Toegang tot Milieu-informatie toe verplicht werd.
Toen bleek dat de nieuwe metingen wel degelijk meer ‘indicaties’ aangaven. Bijna 3% extra in Doel 3 en 11% extra in Tihange 2. In twee jaar tijd. Volgens FANC gaat het niet over een echte toename maar is de verhoogde meting een gevolg van het feit dat een andere meetmethode gebruikt werd.
Bezorgde Duitsers leveren nucleaire brandstof voor scheurtjesreactoren
Na de kernramp in Foekoesjima van 11 maart 2011 besliste Duitsland tot een kernuitstap. De laatste centrale zal in 2022 stilgelegd worden. Maar de kernuitstap slaat blijkbaar niet op de rest van de nucleaire sector. Meer nog: Duitsland blijft nucleair materiaal leveren aan de Belgische centrales waarover ze eerder zeiden dat ze onveilig waren…
Een Duitse dochter van het Frans nucleair concern Areva gaat door met het verrijken van uranium voor kernreactoren die dan geleverd worden aan het buitenland. Opvallend is dat er ook brandstofstaven geëxporteerd worden vanuit de Duitse Areva-fabriek, ANF in Lingen, naar de Belgische centrales waarover de Duitsers eerder hun bezorgdheid hadden geuit. Er zijn al 20 van de 50 aangevraagde transporten van brandstofstaven doorgegaan en dus nog minstens 30 verdere transporten gepland.
We bellen Marc Alexander van de 11 maart-beweging. Hij heeft een brief gericht aan de Duitse nucleaire waakhond BAFA die toestemming moet geven voor de export naar België. In de brief wordt gevraagd om de verleende vergunning weer in te trekken. Afankelijk van de respons zullen er verdere juridische stappen overwogen worden.
Impact van certificaatgesjoemel op Antwerpse kerncentrales onduidelijk
Eerst waren er de ‘scheurtjes’ in Doel 3 (en Tihange 1), nu blijkt dat er mogelijks ook iets scheelt met onderdelen van de andere Antwerpse kernreactoren.
Drie weken nadat in de media kwam dat de Franse leverancier van de Belgische kerncentrales met de certificaten sjoemelde doet Electrabel er het zwijgen toe.
De bal ging vorig jaar al aan het rollen toen aan het licht kwam dat het reactordeksel van de nieuwe Franse kerncentrale in Flammanville niet voldeed aan de technische eisen. Het staal in een deel van het deksel bevat meer koolstof dan was gespecifieerd, wat een impact heeft op de hardheid van het materiaal. Maar daar bleef het niet bij: op 4 mei maakte de Franse nucleaire veiligheidsregulator ASN bekend dat staalfabrikant Creusot , de dochter van het nucleair consortium Areva die het reactordeksel produceerde, al decennia lang certificaten van goedkeuring aflevert zonder dat de geleverde stukken aan alle vereiste technische ASME specificaties voldoen. Als een geproduceerd stuk niet aan alle specificaties voldoet moet het onderdeel afgekeurd worden; in plaats daarvan oordeelden de Creusot-ingenieurs zélf of het stuk al dan niet geschikt zou zijn voor gebruik en maakten ze geen melding van de irregulariteit in het certificaat dat ze aan de klant afleverden.
Of het reactordeksel van Flammanville al dan niet kan gebruikt worden is nog altijd niet duidelijk.
De praktijk ruikt naar schriftvervalsing maar betekent niet a-priori dat de geproduceerde onderdelen niet bruikbaar zouden zijn. Nadat de zaak aan het licht kwam vroeg de Franse nucleaire veiligheidsregulator ASN aan Creusot/Areva om een audit te doen van de 10.000 stukken die het bedrijf de afgelopen 50 jaar leverde. Areva bekende daarna aan ASN dat Creusot 400 keer had gemeld dat een onderdeel geschikt was terwijl het niet voldeed aan de in het lastenboek vooropgestelde normen. 240 van de 400 niet-conforme stukken gingen naar de nucleaire sector en 66 daarvan naar Franse kerncentrales en 180 waren voor het buitenland Continue reading “Impact van certificaatgesjoemel op Antwerpse kerncentrales onduidelijk”