De onderhandelingen over het Amerikaans/ Europees TTIP handelsverdrag draaien in de praktijk uit op een reeks koffiekransjes met lobbyisten van grote bedrijven.
Logisch dat de bedrijven wier handel onder het akkoord zal vallen betrokken worden bij de onderhandelingen, maar de situatie is helemaal scheef getrokken.
“Er worden tien maal meer gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van bedrijfsbelangen dan met vertegenwoordigers van publieke belangen” aldus Lora Verheecke van CEO.
Het gaat zelfs zover dat publieke (consumenten-, milieu-, en werknemer-) belangengroepen bewust buiten de gesprekken gehouden worden. Het gevolg zou kunnen zijn dat bij de gelijkschakeling van normen en regels voor TTIP telkens de zwakste standaard overgenomen wordt. Zo zouden 1000 chemische stoffen die in Europa niet in cosmetica mogen gebruikt worden nu toch kunnen omdat ze volgens de Amerikaanse regels toegelaten zijn. Omgekeerd zou de Amerikaanse bankregulering afgezwakt worden tot op het Europees niveau.
De toestand is (deels?) het gevolg is van de incestueuse verhouding tussen de Europese instellingen en de bedrijven die ze verondersteld zijn te reguleren. Er is een stroom van EU-ambtenaren en politici naar bedrijven, waar ze hun ervaring gebruiken om lobbywerk te doen. De regels om belangenvermenging te voorkomen werken niet volgens CEO. Lora Verheecke: “Een EU-commissaris kan 6 maanden na het beëindigen van zijn politiek mandaat gaan werken in een bedrijf. Bovendien zijn er EU-parlementairen die drie of vier jobs hebben, en dit is illegaal. Het argument dat het zonde zou zijn als die mensen hun ervaring niet mogen gebruiken gaat niet op. Die ervaring hebben ze verkregen door hun werk voor het algemeen belang, en dat gaan ze dan gebruiken voor private belangen. ”
Het bekendste voorbeeld van deze schuifdeurpolitiek is voormalig EU-Commisaris voor handel, en groot voorstander van TTIP, Karel De Gucht. Anderhalf jaar na het beëindigen van zijn politiek mandaat wordt hij waarschijnlijk bestuurder bij Belgacom/Proximus (de Europese Commissie heeft al haar toestemming gegeven). De telecom-sector, waartoe het bedrijf hoort, is de op twee naar grootste TTIP-lobbyist, aldus CEO. “Eerst heeft hij TTIP onderhandeld met hen, en nu gaat hij ervoor werken”
Een minder in het oog lopende Belg die van de draaideur gebruik maakt, is de voormalige topdiplomaat Jean De Ruyt, die na zijn pensionering als EU-ambtenaar zijn diensten nu verkoopt aan advocatenkantoor Covington & Burling. In de New York Times schept De Ruyt op dat het toch wel voldoening schept om het Systeem te kunnen gebruiken om zaken gedaan te krijgen (voor zijn klant), en dat hij (met zijn ervaring in de publieke dienst) exact weet hoe dat moet.
Links:
Philippe de Backer over TTIP
Bart Staes over TTIP
Tag: ISDS
Maken Grexit en TTIP van de Belgische aasgierfondswet een genante klucht?
Hoera! Enkele weken geleden stemden alle Vlaamse partijen (behalve Blok) met het nodig borstgeklop een wetgeving die aasgierfondsen aan banden legt. Geen chantage meer door graaiers die de laatste geleende cent willen terugzien van landen in crisis, zoals gebeurde met Argentinië…
Of toch wel? Want kort daarna stemden VLD, (mede indieners van de anti-aasgierfondsenwet), N-VA en CD&V in het Europees parlement voor een overeenkomst die de Amerikaanse aasgierfondsen zou kunnen toelaten om diezelfde Belgische wet aan te vechten. In een stemming over het TTIP verdrag met de VSA werd de omstreden VIP clausule die investeerders toelaat om overheden aan te klagen als die hun belangen in gevaar brengen aangepast en behouden. (Resultaat stemming HIER)
De Europese Commissie beweert dat TTIP de ‘integriteit van de financiële systemen zal behouden’ maar dat zal dus nog maar moeten blijken.
Het merendeel van de Europese sociaaldemocraten stemde ook mee vóór. Machinaties door de sociaal-democratische parlementsvoorzitter Schultz waren cruciaal om de stemming erdoor te krijgen. Alle Belgische PS en sp.a EU parlementariërs stemden echter tegen.
Het VN orgaan UNCTAD en nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz hebben kritiek op aanpak van staatsschulden door Europa. “De EU is niet consequent als ze via TTIP een juridische oplossing wil zoeken voor investeerders die problemen hebben met het gastland, maar niet voor landen die problemen hebben met hun schuldeisers.” Die worden overgelaten aan die schuldeisers waarbij het uitgansgpunt steeds is dat de schuld moet terugbetaald worden, los van hoe en wanneer ze tot stand kwam. Vorig jaar stemden het VK, Duistland, Tsjechië , ierland, Finland en Hongarije tegen een VN resulutie om internationaal een regling uit te werken voor ‘sovereign debt’ (staatsschulden).
En daarmee is dan ook de band gelegd met de Griekse schuld: In 2010 en 2012 werden de meeste speculanten in Griekse schuld met belastinggeld uitgekocht. Maar 13% van de 313miljard € Griekse schuld is toch nog in handen van private investeerders volgens Bloomberg. De Financial Times rapporteert dat 6 miljard van de schuld in handen is van aasgierfondsen.
De houding van Duitsland en Finland vertoont gelijkenissen met aasgierfondsen. Maar ook België lijkt nu onder leiding van de minister van financiën aan te sturen op een Grexit. Maar wat zal de houding zijn eens het zover is en het nog veel moeilijke wordt om de schuld terug te krijgen? Zeker als de ‘klassieke’ aasgieren hun stuk van de koek eerst gaan opeisen.
Wat de vraag doet rijzen wat het probleem is dat de Belgische stemmers van de wet hebben met de praktijken van de aasgierfondsen.
Het feit dat het onproductief (en onetisch) is om de laatste cent uit met schulden beladen landen probeert los te peuteren, of enkel het feit dat de aasgieren daarbij ook het geld van hun eigen bestuurders proberen aan te slaan? De Belgische wet kwam er namelijk nadat aasgierfondsen probeerden beslag te leggen op Belgisch ontwikkelingsgeld.
Philippe De Backer (VLD) over TTIP: "De VSA is geen apenland"
De Europese Commissie onderhandelt sedert 2013 met de VSA over een handelsverdrag dat vooral administratieve barrieres moet weghalen.
Voor Philippe De Baker, EU parlementslid van Open-VLD, is dit zogenaamd ‘TTIP’ akkoord belangrijk:
“Een vrijhandelsakkoord tussen de EU en de VSA zou een standaard kunnen worden voor toekomstige handelsakkoorden in de rest van de wereld.”
Er heerst wantrouwen tegenover het verdrag. Een deel van het Europees parlement wil dat regulering rond voedsel, chemische stoffen en olie en gas uit het verdrag gehaald wordt, om milieu en voedselveiligheid te beschermen:
“De zaken die de linkerzijde uit TTIP wil zijn net punten die voor zowel de Amerikanen als voor Europese politici belangrijk zijn. Er zal geen akkoord komen zonder dat die erin staan. En dat is net de politieke agenda van de tegenstanders want ze zijn tegen vrijhandel.”
Verder hebben we het over de ook al omstreden ISDS clausule die investeerders toelaat om landen voor een derde partij aan te klagen.
En om te eindigen de houding van N-VA die niet lijkt te weten hoe ze over dit dossier moet communiceren.
Continue reading “Philippe De Backer (VLD) over TTIP: "De VSA is geen apenland"”
EU/VSA handelsverdrag. Bart Staes: "Het besef groeit dat dit één van de balangrijkste dossiers is van 2015"
We bellen Groen Europarlementslid Bart Staes over het TTIP handelsvedrag dat de Europese Commissie met de VSA aan het onderhandelen is.
Het verdrag gaat niet over over het verlagen van invoertarieven, die zijn al laag, maar wel over het gelijkschakelen van regels en het opheffen van ‘handelsbarrieres’. Volgens Staes is er een risico voor volksgezondheid en milieu.
En dan is er ook nog de omstreden ISDS-clausule…
Volgende week legt Bart Staes in de EU parlementscommissie Milieu een motie voor waarin gevraagd wordt om een aantal zaken uit het verdrag te houden. We vragen wat het TTIP nu eigenlijk inhoud en waarom hij er graten in ziet.
Bart Staes: “De EU en de VSA hebben een andere visie op bepaalde zaken. In Europa gaan we in principe geen voedsel op de markt brengen als we niet zeker zijn dat het veilig is. Dat voorzorgprincipe wordt door sommigen gezien als een belemmering van de handel en wil men dus afbouwen.”
“We willen wel over onderhandelen over alles en nog wat, maar we willen niet inleveren op de normen waarvoor we 15 jaar democratisch gestreden hebben.”
“Er wordt nu al druk op ons gezet om EU wetgeving af te bouwen. Zo vroeg de commissie ons om in het kader van het handelsvedrag het verbod op het behandelen van vlees met melkzuur op te heffen. Dat soort druk voelen we dagelijks, soms fijnzinnig, soms brutaal. Ik merk dat een aantal collega’s daar zeer vatbaar voor zijn.
“Maar dankzij de strijd die we het afgelopen anderhalf jaar gevoerd hebben is er wel al wat veranderd. In het begin van de onderhandelingen werd het parlement buiten spel gehouden. Bijna alle parlementsleden hebben nu toegang tot de documenten die de commissie vrijgeeft Niet alles wordt vrijgegeven maar het verschil met 18 maanden geleden is dag en nacht.”
“Het besef groeit ook dat dit één van de balangrijkste dossiers is van 2015. In mei wordt een standpunt over TTIP in de plenaire (=volledige) vergadering van het parlement gestemd. Dat zal aan de commissie duidelijk maken binnen welk kader ze kan verder onderhandelen. ”
Tenslotte hebben we het over de ‘ISDS‘-clausule die de commissie in het handelsverdrag wil inlassen. Die maakt het mogelijk voor een multinational om landen aan te klagen als ze meent dat de wetgeving van een staat haar belangen schaadt.
Staes: Het is zelfs erger dan je zou denken:
“Bedrijven dagen staten niet voor een internationale rechtbank maar voor een trio van drie privé rechters gekozen uit een groep van een twintigtal mensen, meestal zakenadvocaten, waarover geen controle uitgeoefend wordt. “
“Het model is de wereldhandelsorganisatie waar nu al in geval van dispuut een pannel wordt samengesteld van mensen uit de zakenwereld. Er zijn van langs om meer stemmen die zeggen dat we dit niet nodig hebben, zeker niet binnen de TTIP, want we mogen er toch vanuit gaan dat er een rechtstaat bestaat ind e VSA en de EU. ”
“Het ergste aan het ISDS mechanisme is dat dit ervoor zorgt dat bedrijven een staat kunnen laten beboeten omdat die bepaalde democratische besluiten genomen heeft. Zo heeft het Zweeds bedrijf Vattenval Duistland aangeklaagd omdat ze beslist heeft om uit de kernenergie te stappen. Dat is onaanvaardbaar want de uitstap werd democratisch beslist in het parlement. Bovendien zet dit druk op landen om geen wetten in te voeren die volksgezondheid en milieu beschermen.”
Link: motie van Bart Staes over TTIP (zie p 4 en 5)