Philippe De Backer (VLD) over TTIP: "De VSA is geen apenland"

De Europese Commissie onderhandelt sedert 2013 met de VSA over een handelsverdrag dat vooral administratieve barrieres moet weghalen.
Voor Philippe De Baker, EU parlementslid van Open-VLD, is dit zogenaamd ‘TTIP’ akkoord belangrijk:

“Een vrijhandelsakkoord tussen de EU en de VSA zou een standaard kunnen worden voor toekomstige handelsakkoorden in de rest van de wereld.”

Er heerst wantrouwen tegenover het verdrag. Een deel van het Europees parlement wil dat regulering rond voedsel, chemische stoffen en olie en gas uit het verdrag gehaald wordt, om milieu en voedselveiligheid te beschermen:

“De zaken die de linkerzijde uit TTIP wil zijn net punten die voor zowel de Amerikanen als voor Europese politici belangrijk zijn. Er zal geen akkoord komen zonder dat die erin staan. En dat is net de politieke agenda van de tegenstanders want ze zijn tegen vrijhandel.”

Verder hebben we het over de ook al omstreden ISDS clausule die investeerders toelaat om landen voor een derde partij aan te klagen.
En om te eindigen de houding van N-VA die niet lijkt te weten hoe ze over dit dossier moet communiceren.
Continue reading “Philippe De Backer (VLD) over TTIP: "De VSA is geen apenland"” →

Verkiezingen in Griekenland van Europees belang

Wacht eens, was de Europese Unie geen sociaal project? De prioriteiten lijken heel ergens anders te liggen. Dat ondervond de Griekse bevolking de laatste jaren aan den lijve: lonen en pensioenen bijna gehalveerd, werkloosheid met 190% omhoog, een derde van de bedrijven failliet, een half miljoen kinderen ondervoed … Intussen stéég de staatsschuld, van 120 naar 175% van het BNP.
Men hoort wel beweren dat Griekenland een testcase is voor het soort beleid dat sommigen graag in heel Europa zouden voeren. In het licht daarvan zijn de verkiezingen van komende zondag ook voor heel Europa van belang. Als SYRIZA het haalt, en de kans krijgt een ànder beleid te gaan voeren – socialer, en met reële maatregelen voor economische groei – zou immers kunnen blijken dat de alom weerklinkende besparingsmantra gewoon nergens op slaat. (Voor alle duidelijkheid: nee, ze willen niet uit de eurozone of uit de Europese Unie.)
SYRIZA ziet het dan ook breder. Het schuldenprobleem in heel Europa moet gecoördineerd aangepakt worden. Verschillende stemmen vragen al om een Europese conventie over staatsschulden en overheidsinvesteringen. Er wordt daarbij vaak verwezen naar de conferentie van 1953, waarbij de Duitse schuldenlast werd kwijtgescholden, waardoor het land zich economisch kon herstellen. Dat soort efficiënte maatregelen moet wel in de huidige context herbekeken te worden.
Antonis, de Griekse mediamaker die wij over dit alles aan het woord lieten, vertelde verder nog over de nep-schuldenverlaging van 2012 en over de superrijke gewoon-geen-belastingbetalers in Griekenland (de kerk en de grote rederijen). Ook gaf hij een overzicht van hoe de verschillende partijen ervoor staan. Zo hoorden we o.a. dat drie vierden van de parlementsleden van de Gouden Dageraad momenteel in de gevangenis zitten.

EU/VSA handelsverdrag. Bart Staes: "Het besef groeit dat dit één van de balangrijkste dossiers is van 2015"

We bellen Groen Europarlementslid Bart Staes over het TTIP handelsvedrag dat de Europese Commissie met de VSA aan het onderhandelen is.
Het verdrag gaat niet over over het verlagen van invoertarieven, die zijn al laag, maar wel over het gelijkschakelen van regels en het opheffen van ‘handelsbarrieres’. Volgens Staes is er een risico voor volksgezondheid en milieu.
En dan is er ook nog de omstreden ISDS-clausule…
Volgende week legt Bart Staes in de EU parlementscommissie Milieu een motie voor waarin gevraagd wordt om een aantal zaken uit het verdrag te houden. We vragen wat het TTIP nu eigenlijk inhoud en waarom hij er graten in ziet.
Bart Staes: “De EU en de VSA hebben een andere visie op bepaalde zaken. In Europa gaan we in principe geen voedsel op de markt brengen als we niet zeker zijn dat het veilig is. Dat voorzorgprincipe wordt door sommigen gezien als een belemmering van de handel en wil men dus afbouwen.”

“We willen wel over onderhandelen over alles en nog wat, maar we willen niet inleveren op de normen waarvoor we 15 jaar democratisch gestreden hebben.”

“Er wordt nu al druk op ons gezet om EU wetgeving af te bouwen. Zo vroeg de commissie ons om in het kader van het handelsvedrag het verbod op het behandelen van vlees met melkzuur op te heffen. Dat soort druk voelen we dagelijks, soms fijnzinnig, soms brutaal. Ik merk dat een aantal collega’s daar zeer vatbaar voor zijn.
“Maar dankzij de strijd die we het afgelopen anderhalf jaar gevoerd hebben is er wel al wat veranderd. In het begin van de onderhandelingen werd het parlement buiten spel gehouden. Bijna alle parlementsleden hebben nu toegang tot de documenten die de commissie vrijgeeft Niet alles wordt vrijgegeven maar het verschil met 18 maanden geleden is dag en nacht.”
“Het besef groeit ook dat dit één van de balangrijkste dossiers is van 2015. In mei wordt een standpunt over TTIP in de plenaire (=volledige) vergadering van het parlement gestemd. Dat zal aan de commissie duidelijk maken binnen welk kader ze kan verder onderhandelen. ”
Tenslotte hebben we het over de ‘ISDS‘-clausule die de commissie in het handelsverdrag wil inlassen. Die maakt het mogelijk voor een multinational om landen aan te klagen als ze meent dat de wetgeving van een staat haar belangen schaadt.
Staes: Het is zelfs erger dan je zou denken:

“Bedrijven dagen staten niet voor een internationale rechtbank maar voor een trio van drie privé rechters gekozen uit een groep van een twintigtal mensen, meestal zakenadvocaten, waarover geen controle uitgeoefend wordt. “

“Het model is de wereldhandelsorganisatie waar nu al in geval van dispuut een pannel wordt samengesteld van mensen uit de zakenwereld. Er zijn van langs om meer stemmen die zeggen dat we dit niet nodig hebben, zeker niet binnen de TTIP, want we mogen er toch vanuit gaan dat er een rechtstaat bestaat ind e VSA en de EU. ”
“Het ergste aan het ISDS mechanisme is dat dit ervoor zorgt dat bedrijven een staat kunnen laten beboeten omdat die bepaalde democratische besluiten genomen heeft. Zo heeft het Zweeds bedrijf Vattenval Duistland aangeklaagd omdat ze beslist heeft om uit de kernenergie te stappen. Dat is onaanvaardbaar want de uitstap werd democratisch beslist in het parlement. Bovendien zet dit druk op landen om geen wetten in te voeren die volksgezondheid en milieu beschermen.”
Link: motie van Bart Staes over TTIP (zie p 4 en 5)

Charlie-Hebdo: Je Suis Siné'

Charlie-Hebdo, 2008: Siné, veteraan-cartoonist en voormalig collega van de gisteren vermoorde Charlie-Hebdo-tekenaars, wordt ontslagen door de hoofdredacteur voor zijn ‘antisemitische’ uitlatingen.
Siné had lacherig gedaan over het huwelijk van Sarkozy junior met de joodse miljonairsdochter Jessica Sebaoun-Darty.
“Jean Sarkozy vient de déclarer vouloir se convertir au judaïsme avant d’épouser sa fiancée juive et héritière des fondateurs Darty. […] Il fera du chemin dans la vie, ce petit !”
( “Vooraleer zijn joodse verloofde, erfgename van de stichters Darty, te huwen, heeft Jean Sarkozy verklaard dat hij zich tot het jodendom wil bekeren. (…) Die kleine zal het nog ver schoppen” )
Een paar dagen later kwam er een campagne op gang tegen het blad en de tekenaar, waarvoor Philippe Val, de toenmalige hoofdredacteur, uiteindelijk zwichtte. Val stelde dat het blad bedreigd werd met een klacht door de familie Darty.

Hoofdredacteur Val eiste van Siné dat hij zich zou excuseren, waarop Siné antwoordde dat hij “nog liever zijn eigen ballen afsneed”.
Het was diezelfde Val die besliste om de Deense mohammed-cartoons wél te publiceren.

Val verkaste later naar France Inter, waar hij tot 2014 op post bleef.
De anti-Siné-campagne werd op RTL op gang getrokken door journalist Claude Askolovitch, die daarna door president Sarkozy voor zijn diensten bedankt zou zijn met een promotie bij Journal du dimanche van persgroep Lagardère. Askolovitch is een verdediger van het regime in Tel Aviv. Een klacht van Siné tegen Askolovitch werd later afgewezen .
Volgens Siné was de discussie rond de behandeling van de Clearstream-affiare de echte reden waarom Val hem eruit wilde. De cartoonist ging in proces tegen Charlie-Hebdo. Het blad werd in 2012 veroordeeld tot het betalen van een vergoeding van 90.000€ wegens onterecht ontslag.
Siné ontving daarna ook doodsbedreigingen via de fascistische organisatie Ligue de Défence Juive. Continue reading “Charlie-Hebdo: Je Suis Siné'” →

Anti-besparingsbetoging in Londen op 18/10

Het begon met een open brief in The Guardian begin vorig jaar, waarin vertegenwoordigers van het middenveld en groene en linksere politici hun onvrede uitspraken met het gevoerde beleid. In juni 2013 volgde een grote startvergadering en ziedaar, The People’s Assembly Against Austerity was vertrokken. Er werd vakkundig werk gemaakt van het creëren van sterke lokale kernen (meer dan honderd intussen), die al diverse grote betogingen en andere acties opzetten. Op 21 juni 2014 kwamen dan zo’n 50.000 mensen opdagen voor de nationale anti-besparingsbetoging in Londen. Deze zaterdag komt er weer zo één, en daar worden een paar honderdduizend betogers verwacht. Ook met het oog op de algemene verkiezing in mei is het belangrijk een duidelijk signaal te geven aan de klassieke politieke partijen, alhoewel die niet van zins lijken van het besparingsdiscours af te wijken. Sam Fairbairn, nationaal secretaris van de organisatie: “De bestbedeelden zijn er na de crisis flink op vooruit gegaan. Het wordt alsmaar duidelijker dat de besparingspolitiek niet gaat om het oplossen van de financiële crisis, maar wel om het herstructureren van de maatschappij in het voordeel van de rijksten, ten koste van de minderbedeelden. Het verhaal dat we er allemaal samen uit moeten zien te komen, klopt dus niet.”

Israël / Rusland: een innige en soms stormachtige relatie

Rusland en haar leider, grote boeman, Vladimir Poetin bakken weer zoete broodjes met Israël ondanks de ernstige meningsverschillen als het over Iran en Sirië gaat. Ooit was het wel anders: tussen 1967 en 1991 werden de diplomatieke relaties tussen de Soviet Unie en het regime in Tel Aviv verbroken.
Toch was ook de Soviet Unie een belangrijke steun voor de zionistische kolonisten bij de creatie van hun staat, vooral tijdens de cruciale periode van 1947 tot 1949. Meer nog, zonder de steun van de Soviets en haar satellieten had Israël zich waarschijnlijk niet staande kunnen houden in haar beginjaren.
Het belang van de Russen en de Russische invloedsfeer voor Israël zit hem vooral in de mensen: Veel van de historische leiders zijn Oost-Europese kolonisten en vandaag zijn er één miljoen ‘Russofone’ Israëli. Naast het etnisch zuiveren van de oorspronkelijke bewoners heeft de migratie tussen 1947 en 1951 ervoor gezorgd dat de Israël zichzelf het etiket van ‘Joodse’ staat op de borst kon kleven. In 1946 was namelijk slechts een derde van de bevolking in wat later Israël zou worden Joods.
Na de gouden periode van de Israëlo-Russo relaties gaat het echter bergaf en in ’67 komt het tot een volledige breuk die duurt tot het verdwijnen van de Soviet- Unie. Maar sedert 2000 nemen toerisme en handel tussen de 2 landen exponentieel toe. Ook op militair gebied is er opnieuw een nauwe samenwerking, maar deze keer in de omgekeerde richting met Israël dat drone-technologie levert aan Rusland. De Israëlische drone-technologie werd ontwikkeld door IAI, een firma die opgericht werd door Vrede-Nobelprijs winnaar Shimon Perez.
Continue reading “Israël / Rusland: een innige en soms stormachtige relatie” →

Schots referendum

Jago Kosolosky (MO*) werkte tot maart een half jaar in Schotland voor het Europees Parlement, en is dus grondig gemarineerd in de hele polemiek rond het onafhankelijkheidsreferendum van 18 september. Het Yes-kamp bestaat voornamelijk uit de aanhang van de regerende Scottish National Party. Die kan ook nu al een eigen, links-nationalistisch beleid voeren, met zaken als een competitieve groene energie en lage onderwijskosten, maar Schotland heeft b.v. geen eigen stem in de internationale gemeenschap. Het andere kamp, Better Together, wijst vooral op het monetair probleem: Schotland zou als aparte staat geen inspraak meer hebben in het beleid rond de pond, en overschakelen op de euro lijkt momenteel niet zo aantrekkelijk. Schotland zou ook opnieuw lidmaatschap moeten aanvragen bij de EU, waar ze dan een paar landen tegen zouden hebben, zoals Spanje, dat zelf met verschillende afscheurzuchtige regio’s te maken heeft. NAVO-lidmaatschap lijkt moeilijk, want het staat al vast dat Schotland het Trident-programma zou uitwijzen.
Volgens de opiniepeilingen zou het resultaat een nipt ‘nee’ zijn. Het VK zou dan ook met het referendum ingestemd hebben, omdat de groeiende onafhankelijkheidsgedachte nog nét niet helemaal sterk genoeg is.
Jago Kosolosky schreef voor MO* een artikel over Schotland, en een dossier over de verschillende onafhankelijkheidsbewegingen in Europa.

Boodschap van algemeen belang: inspraak!

Een VN-verdrag dat voor wakkere burgers handig van pas kan komen: de Aarhus-conventie, in 1998 ondertekend in de Deense stad Aarhus in het kader van de United Nations Economic Commission for Europe, en sinds 2003 door een kleine vijftig landen, ook België, geratificeerd. De conventie bepaalt dat in milieu-gerelateerde zaken de bevolking grondig op voorhand geïnformeerd moet worden en inspraak in het beleid moet krijgen, en voorziet een klachtenprocedure voor wanneer dat niet het geval is, ook over de grens heen (b.v. Belgische gemeenten die vlak bij het in Nederland voorziene fracking-gebied liggen). Zo’n klacht kan een veroordeling opleveren die het publieke debat behoorlijk kan beïnvloeden, en in een verder stadium mogelijk een geldelijke sanctie van het Europees Gerechtshof. Het opstellen van een klachtendossier is wel een hele klus: vandaar misschien dat er vanuit het uitgeputte Griekenland, waar de Troika niet bepaald democratisch bezig is, helaas niet met dit instrument gewerkt lijkt te worden.
Nick Meynen (Communication Officer bij het European Environmental Bureau) was een paar weken geleden bij de vijfde Aarhusbijeenkomst, en kwam zo enthousiast terug dat hij meteen klacht gaat indienen tegen de Belgische overheid over een dossier waarin heel wat inbreuken tegen deze conventie voorkomen, met name dat van de Oosterweelverbinding.
Een tip: gaat u nog bezwaar indienen tegen het GRUP (kan nog tot 14 augustus), dan hoeft u zich daarbij dus helemaal niet te houden aan de door de BAM opgelegde beperking om niet naar alternatieve tracés te verwijzen, want dat gaat nu net helemaal tegen de Aarhus-principes in.

Mars voor een menselijk Europees migratiebeleid

Zo’n vijf weken geleden startte vanuit Straatsburg een mars op Brussel (facebook) om daar actie te voeren tijdens de EU-top over politieke migratie op 26 en 27 juni. Deelnemers zijn politieke vluchtelingen en sympathisanten die van Europa een menselijker beleid vragen. De grensovergangen waren wat spannend: wie geen Europees onderdaan is en geen paspoort heeft, kan daar in principe opgepakt worden. Dat gebeurde niet. Het enige incident was er in Luxemburg, waar de groep een bijeenkomst van Europese ministers van binnenlandse zaken blokkeerde. De actie werd hardhandig weggewerkt, met 12 arrestaties. De Luxemburgse minister binnenlandse zaken gaf achteraf wel de opdracht die weer los te laten, en bood zijn excuses aan.
Vrijdag arriveerde de mars in Brussel. We belden zaterdag met deelnemer Gert-Jan Van de Vaate, die daarvoor even uit de algemene vergadering stapte waarin de acties van de week gepland werden. Daaronder een betoging op donderdag, waar ook u uiteraard welkom bent. Samenkomst vanaf 16u30, op de Begijnhofplaats, waar al heel wat acties van mensen zonder papieren doorgingen.

Spanje: welke staatsvorm?

Aan de lijn: een Spanjaard, met name Miguel Ongil. Hij woont al een aantal jaren in Brussel, waar hij ook mee de ontvangst organiseerde van de indignados die daar in oktober 2011 te voet vanuit Madrid aankwamen. Hij bleef verder ook betrokken bij de 15-mei-beweging, genoemd naar die dag in 2011 toen de indignados voor het eerst sterk in beeld kwamen. Binnen deze beweging groeit al lang de vraag of een overheid die de burgers in de kou laat staan, wel legitiem is. Los daarvan was er de pijlsnel verdampende populariteit van het met centen smossende koningshuis. Prompt na de aankondiging dat koning Juan Carlos zou gaan aftreden, kwamen er dan ook betogingen om een referendum te eisen, niet enkel in 135 Spaanse steden, maar ook in 35 grote steden over de hele wereld, waaronder Brussel. De Spaanse diaspora is de laatste vier jaar dan ook met zo’n 700.000 geëmigreerde Spanjaarden aangegroeid, en blijkbaar blijven die dus wereldwijd op een indrukwekkend efficiënte manier met mekaar in contact. Het referendum gaat niet zozeer om ‘Wij willen een republiek’, maar vooral om ‘Wij willen dat het volk zelf bepaalt welke staatsvorm ons land heeft’, en ‘Wij willen echte democratie in plaats van politieke partijen die een beleid voeren waar de grote meerderheid van de bevolking vreselijk onder te lijden heeft’. Bij de laatste verkiezingen zijn die partijen daar trouwens zeer zwaar op afgestraft. Vandaar waarschijnlijk dat de koningswissel er nu komt, omdat de meer conservatieven nu nog met genoeg zijn in het parlement om de wet op de troonswissel aan te nemen, waarvoor een 2/3 meerderheid nodig is. Door de vraag om een referendum te negeren, wordt de kloof tussen de overheid en de Spaanse bevolking weer wat scherper.
Facebookpagina van de Brusselse referendum-kern