Israël: het failliet van de zionistische linkerzijde

foto: David Shankbone via wikipedia (creative commons)

Lior Volinz is een Joods-Israëlische onderzoeker aan de ULB.   Hij bezocht zijn familie in mei tijdens de laatste opflakkering van geweld. We bellen hem voor een update.
SJEIK JARRAH

Lior Volinz: “Het bombarderen van Gaza is gestopt, maar de situatie is er nog altijd zeer slecht. In de Sjeik Jarrah-wijk van Oost-Jerusalem (Palestina) blijven de uitzettingen doorgaan, met de steun van de Israëlische  justitie. Dit is allemaal compleet illegaal volgens het internationaal recht, en het hof in Den Haag is ook geleidelijk aan een zaak aan het opbouwen hiertegen. Israël heeft verschillende wetten gecreëerd om de uitzettingen van Palestijnen mogelijk te maken: zo is er een  wet die toelaat om de eigendommen van gevluchte Palestijnen te confisqueren. Tezelfdertijd is het wel mogelijk voor  buitenlandse Joodse kolonisten om eigendom te laten bezetten op basis van het feit dat die in de 19de eeuw in handen waren van niet gerelateerde Joodse families. De kolonisten worden ook gesteund door kolonistenorganisaties in de VSA en Rusland, waarvan de geldstromen via fiscale paradijzen in de Caraïben stromen. Het uiteindelijk doel is om Oost-Jeruzalem vol te zetten met Israëlische nederzettingen en zo de vorming van een Palestijnse staat onmogelijk te maken.”
ZIONISTISCH LINKS
Ondertussen is er een regering gevormd zonder Benjamin Netanyahu. Lior Vol ziet weinig reden voor optimisme op korte termijn: “De nieuwe premier Naftali Bennett is een extreemrechtse homofobe ultranationalist die opeenvolgende verkiezingen gewonnen heeft met haatcampagnes waarbij zijn medewerkers opriepen tot geweld tegen Palestijnse burgers.”
“Maar uiteindelijk tonen deze verkiezingen het failliet aan van de zionistische linkerzijde: het enig doel van zionistisch links was om van Netanyahu af te geraken. Om dat te bereiken werd zelfs Naftali Bennett bijna blindelings gesteund.”
“De linkerzijde praat niet over de bezetting, over wat er moet gebeuren met de Westelijke Jordaanoever, met Gaza en met de vluchtelingen. Bijna de volledige Joods-Israëlische bevolking gaat akkoord met het huidige beleid tegenover de Palestijnen. Ik vermoed dat dat te maken heeft met de media maar ook komt doordat er een gevoel heerst dat het beëindigen van de bezetting hen niets zou opleveren. Ondanks de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de blokkade van Gaza blijft Israël namelijk steun krijgen van het Westen en gaat de integratie in Europa gewoon door. De bezetting en de blokkade zijn irrelevant geworden.”
“Ik ben dus niet optimistisch, maar hoop toch dat er, nu Netanyahi weg is, een nieuwe impuls komt om tegen de Israëlische bezetting en tegen de racistische wetten te strijden, want op de lange termijn is het onhoudbaar om te leven met een (Palestijnse) bevolking voor wie Israël  alleen staat voor onderdrukking,  muren en geweren.”

Israël / Rusland: een innige en soms stormachtige relatie


Rusland en haar leider, grote boeman, Vladimir Poetin bakken weer zoete broodjes met Israël ondanks de ernstige meningsverschillen als het over Iran en Sirië gaat. Ooit was het wel anders: tussen 1967 en 1991 werden de diplomatieke relaties tussen de Soviet Unie en het regime in Tel Aviv verbroken.
Toch was ook de Soviet Unie een belangrijke steun voor de zionistische kolonisten bij de creatie van hun staat, vooral tijdens de cruciale periode van 1947 tot 1949. Meer nog, zonder de steun van de Soviets en haar satellieten had Israël zich waarschijnlijk niet staande kunnen houden in haar beginjaren.
Het belang van de Russen en de Russische invloedsfeer voor Israël zit hem vooral in de mensen: Veel van de historische leiders zijn Oost-Europese kolonisten en vandaag zijn er één miljoen ‘Russofone’  Israëli. Naast het etnisch zuiveren van de oorspronkelijke bewoners heeft de migratie  tussen 1947 en 1951 ervoor gezorgd dat de Israël zichzelf het etiket van ‘Joodse’ staat op de borst kon kleven. In 1946 was namelijk slechts een derde van de bevolking  in wat later Israël zou worden Joods.
Na de gouden periode van de Israëlo-Russo relaties gaat het echter bergaf en in ’67 komt het tot een volledige breuk die duurt tot het verdwijnen van de Soviet- Unie. Maar sedert 2000 nemen toerisme en handel tussen de 2 landen exponentieel toe. Ook op militair gebied is er opnieuw een nauwe samenwerking, maar deze keer in de omgekeerde richting met Israël dat drone-technologie levert aan Rusland. De Israëlische drone-technologie werd ontwikkeld door IAI, een firma die opgericht werd door Vrede-Nobelprijs winnaar  Shimon Perez.
Continue reading “Israël / Rusland: een innige en soms stormachtige relatie”

Breaking the Silence: "Steun aan het Israëlisch regeringsbeleid is ultieme daad tegen Israël"

Breaking The Silence is een Israëlische groep van voormalige militairen die getuigenissen verzamelt van dienstplichtigen over hun ervaringen in de door Israël bezette gebieden. We praten met Yehuda Shaul. Hij was één van de oprichters van Breaking the Silence in 2004.
Met haar werk confronteert Breaking The Silence de Israëlische samenleving met de realiteit van de bezetting. Maar met de kop van dit artikel brengt de zionistische Shaul ook een duidelijke boodschap naar bepaalde elementen van de Joodse diaspora en van lokale politici.
Yehuda Shaul (YS): Ik ben geboren in Jeruzalem en heb er gans mijn leven gewoond. Ik groeide op in een rechts milieu: ik liep school in een kolonie op de Westelijke Jordaanoever, mijn zus woont in een kolonie daar, mijn neven waren kolonisten in Gaza … Ik werd opgeroepen voor het leger (de ‘IDF’), diende van maart 2001 tot 2004, en schopte het tot sergeant van een compagnie. Een compagnie bestaat uit ongeveer 120 soldaten. Ik spendeerde 2 jaar op de Westelijke Jordaanoever, waarvan meer dan een jaar in Hebron. Dat was de periode waarin de tweede Intifada een geweldpiek bereikte.

“Telkens kwamen we tot de vaststelling dat onze mensen thuis geen idee hadden van wat er aan de hand was. Dus besloten we om Hebron naar Tel Aviv te brengen.”

Continue reading “Breaking the Silence: "Steun aan het Israëlisch regeringsbeleid is ultieme daad tegen Israël"”

Sociaal protest in Israël


Deze zomer kwamen honderdduizenden mensen op straat in Israël. Het volk eiste een rechtvaardigere samenleving, met betaalbare huisvestings- en energiekosten, betere werkuren en een beter loon. Ook vandaag gaat het protest voort, vorige week nog kwamen 20.000 mensen op straat. Hierover hadden wij een gesprek met de Amerikaans-Israëlische Aviva Weisgal, die in een kleine kibbutz woont.

Europese luchtvaartmaatschappijen en Israel verhinderen inleefreis Palestina

Met de Internationale Missie naar Palestina wilde men op uitnodiging van 15 Palestijnse organisaties een 10 daagse op inleefreis naar  Palestina organiseren.  Aangezien Israel de Palestijnse gebieden controleert moest de reis via Tel Aviv verlopen.
De Israelische overheid zag het initiatief als een bedrijging en verhinderde dat de 500 deelnemers op hun bestemming geraakten: Europese luchtvaartmaatschappijen weigerden passagiers in opdracht van Tel Aviv en vluchten werden vertraagd. En zij die wel Tel Aviv bereikten kregen geen vrije doorgang tot de Palestijnse gebieden (Westelijke Jordaanoever en Jerusalem) maar werden opgepakt en naar gevangenissen afgevoerd.

Voormalig Radio Centraal Redactie-medewerker Peter Terryn was erbij en vertelt over zijn wedervaren. Hij begint met een respons op de benaming “flytilla” die aan het initiatief gegeven werd. 

Grondeigendomwetgeving in Israël. Toch geen apartheid?

Een paar weken terug stelde het pro-Israël blad Joods Actueel dat de bewering door Lucas Catherine (en anderen) onjuist is als zou Israël de aankoop van 93,5% van de grond in Israël voorbehouden voor etnische Joden.  We bellen Catherine en hij doet uit de doeken waarover het gaat. Continue reading “Grondeigendomwetgeving in Israël. Toch geen apartheid?”

Nieuwe Free Gaza vloot richting Gaza

We bellen met Greta Berlin, mede-oprichtster van de Free Gaza Movement (FGM). FGM is de drijvende kracht achter de pogingen om de Israëlische militaire blokkade van Gaza met behulp van bootjes te doorbreken. Een jaar geleden eindigde dit in een slachtpartij door de commando’s van de ‘Israeli Defense Forces’,  met 9 doden en tientallen gewonden onder de actievoerders als resultaat.  Liron Libman van het Israëlisch leger stelde onlangs (in Knack) dat de slachtoffers radicale islamisten waren die tot de dood wilden vechten voor hun zaak. Greta Berlin meldt dat drie van de doden wel degelijk journalisten waren en verwijst verder naar het verslag van de Fact Finding Mission door de Verenigde Naties, die meldde dat de slachtoffers in executie-stijl zijn omgebracht.

Ondanks het geweld van vorig  jaar wordt over een tiental dagen een nieuwe poging ondernomen; deze keer met een vloot van ongeveer tien kleinere bootjes en 500 passagiers. Op veel steun van de westerse overheden moeten de actievoerders alvast niet rekenen; die proberen het vooral niet over de zaak te hebben. Daarom is het volgens Berlin belangrijk dat de bevolking aan de politici toont dat ze niet akkoord gaat met de Israëlische handelswijze. Ban Ki-Moon vroeg zelf om af te zien van het initiatief, maar pleit terzelfdertijd voor het opheffen van de blokkade.