Nupes, de nieuwe linkse coalitie in Frankrijk, scoorde sterk in de Franse parlementsverkiezingen van 12 en 17 juni. Toch ziet Freddy De Pauw van Uitpers vooral een overwinning van extreem rechts.
“Er was in de peilingen sprake van 180-190 zetels voor links. Zelf dachten ze minstens zoveel te halen als het blok rond Macron. Het is uiteindelijk veel minder geworden. De kleine linkervleugel van ‘La République en Marche’ (LRM), de beweging van Macron, is zo goed als verdwenen. LRM gaat nu samenwerken met het rechtse ‘MoDem’ van François Bayrou en ‘Horizons’ van Edouard Philippe, dat nog rechtser is. Maar het is vooral de winst van extreem rechts die opvalt, van 6 naar 89 zetels.”
“Het is zorgwekkend dat de reflex om extreem rechts te stoppen verdwenen is. In 2000 heeft links massaal op de rechtse Jacques Chirac gestemd om uiterst rechts tegen te houden, nu blijven de mensen die in de eerste ronde voor Macron gestemd hebben massaal thuis en weigeren uiterst rechts tegen te houden. Dat heeft extreem rechts veel zetels opgeleverd. Aan de andere kant blijven ook de linkse kiezers thuis en, nog zorgwekkender, stemt een deel van hen zelfs voor extreem rechts.” Continue reading “Parlementsverkiezingen Frankrijk: winst voor extreem rechts”
Tag: Frankrijk
Frankrijk: Waar zaten de kiezers voor extreem rechts en links/centrum?
Frankrijk is politiek verdeeld: bij de eerste ronde van de presidentsverkiezingen stemde ongeveer een derde extreem rechts, een derde rechts en het resterend derde op de centrum- tot extreem-linkse kandidaten. Freddy De Pauw van Uitpers.be fileerde het stemgedrag en zag opvallende en verrassende trends.
Zo varieert het kiespubliek van extreem rechts zeer sterk. In het noorden van het land haalde Marine Le Pen scores tot 50% buiten de grote stadscentra bij de werkende klasse. De fascistische ex-journalist Eric Zemmour daarentegen scoorde bijna 20% bij de hogere bourgeoisie van rijke randsteden zoals Neuilly-sur-Seine en Versailles.
Freddy De Pauw: “Een deel van de rijke bourgeoisie is zeer reactionair en heeft schrik van ‘de decadentie’.”
“Het enige wat het patronaat niet goed vindt aan het programma van Marine Le Pen is de migratiestop.”
Aan de midden- en linkerzijde verraste Jean-Luc Mélanchon in de eerste ronde door Marine Le Pen bijna te kloppen. Melanchon wordt in de grotere media als extreem-links gecatalogeerd, maar dat klopt niet volgens Freddy De Pauw: “Mélanchon kom uit de Parti Socialiste en is een linkse sociaal-democraat die dezelfde programma’s verdedigt als destijds François Mitterrand. ”
Mélanchon scoort goed bij jongeren en in de steden, ook in het noorden, waar niet ver buiten die steden extreem-rechts dan weer zeer sterk staat. Hij is erin geslaagd om de centrum- en linkse stem grotendeels naar zich toe te trekken.
Continue reading “Frankrijk: Waar zaten de kiezers voor extreem rechts en links/centrum?”
Presidentsverkiezingen Frankrijk: Pest of Cholera
In April 2022 mogen de Fransen een president kiezen. Het gaat om een strijd onder extreem rechts waarbij zelfs gematigde kandidaten niet aan de bak zullen komen. Achtergrond door Freddy De Pauw van Uitpers
Verwacht kan worden dat huidig president Emmanuel Macron de tweede ronde haalt. Macron positioneerde zich als ‘noch links noch rechts’, is levensbeschouwelijk eerder liberaal maar heeft een economisch-reactionaire agenda met als speerpunten de verdere afbouw van publieke dienstverlening, pensioenen en werkloosheidsuitkeringen, en de afschaffing van vermogensbelastingen. Een alternatief moet niet verwacht worden van de tweede kandidaat.
Ironisch genoeg positioneert Marine Le Pen van het extreemrechtse ‘Rassemblement National’ (ex Front National) zich economisch links om stemmen van de werkende klasse binnen te halen. Als het op migratie en maatschappelijke ordening aankomt, is de agenda nog altijd extreem rechts. Toch wordt Le Pen langs rechts voorbijgestoken door de fascistische Eric Zemmour, die zich als redder van de Franse identiteit opwerpt. Zemmour, een veroordeeld racist, moet niks weten holebi- en vrouwenrechten, schurkt ondanks zijn Arabisch-Joodse afkomst aan tegen het anti-judaisme, en is economisch even reactionair als Macron.
Continue reading “Presidentsverkiezingen Frankrijk: Pest of Cholera”
Vermogensbelasting: Investeren de rijken? (beter dan de overheid?)
In 2017 schafte de Franse president Macron een taks op de grote vermogens af, de ‘ISF’. Het idee van Macron was dat de rijken het geld beter zouden besteden dan de staat. Een studie onderzocht of dat zo was en wat de impact was van de andere hervormingen in het pakket van 2017.
Op 8 oktober publiceerde France Stratégie een evaluatierapport over de afschaffing van de ISF en enkele andere belastingverminderingen die onder president/bankier Macron doorgevoerd werden. De eerder beperkte belasting leverde 4 miljard op in de beste jaren. De dag na de publicatie van het evaluatierapport volgde op France Inter een debat tussen enerzijds Thomas Piketty, expert in de evolutie van inkomens en vermogens (ongelijkheid), en Dominique Seux van Les Echos, aanhanger van het financieel liberalisme.
Voor Piketty is de zaak duidelijk: bijna drie jaar na de afschaffing van de rijkentaks blijkt dat de rijken rijker geworden zijn. Niet alleen door de afschaffing van de ISF maar ook door de andere maatregelen van het pakket die belastingontwijking verder vergemakkelijkt hebben. De studie toont volgens Piketty ook aan dat de extra inkomsten door de rijken niet werden geïnvesteerd in de Franse economie.
Seux gaat niet akkoord. Volgens hem stelt het rapport dat het nog te vroeg is om die conclusie te trekken, maar dat er wel een duidelijke daling vastgesteld wordt van het aantal rijke Fransen die het land uitvlucht omdat ze de belasting niet willen betalen.
Het klopt dat het aantal fiscale emigranten daalt, aldus Piketty, maar die daling begon al rond 2014/2015, dus drie jaar voor de afschaffing van de rijkentaks. Continue reading “Vermogensbelasting: Investeren de rijken? (beter dan de overheid?)”
Charlie-Hebdo: Je Suis Siné'
Charlie-Hebdo, 2008: Siné, veteraan-cartoonist en voormalig collega van de gisteren vermoorde Charlie-Hebdo-tekenaars, wordt ontslagen door de hoofdredacteur voor zijn ‘antisemitische’ uitlatingen.
Siné had lacherig gedaan over het huwelijk van Sarkozy junior met de joodse miljonairsdochter Jessica Sebaoun-Darty.
“Jean Sarkozy vient de déclarer vouloir se convertir au judaïsme avant d’épouser sa fiancée juive et héritière des fondateurs Darty. […] Il fera du chemin dans la vie, ce petit !”
( “Vooraleer zijn joodse verloofde, erfgename van de stichters Darty, te huwen, heeft Jean Sarkozy verklaard dat hij zich tot het jodendom wil bekeren. (…) Die kleine zal het nog ver schoppen” )
Een paar dagen later kwam er een campagne op gang tegen het blad en de tekenaar, waarvoor Philippe Val, de toenmalige hoofdredacteur, uiteindelijk zwichtte. Val stelde dat het blad bedreigd werd met een klacht door de familie Darty.
Hoofdredacteur Val eiste van Siné dat hij zich zou excuseren, waarop Siné antwoordde dat hij “nog liever zijn eigen ballen afsneed”.
Het was diezelfde Val die besliste om de Deense mohammed-cartoons wél te publiceren.
Val verkaste later naar France Inter, waar hij tot 2014 op post bleef.
De anti-Siné-campagne werd op RTL op gang getrokken door journalist Claude Askolovitch, die daarna door president Sarkozy voor zijn diensten bedankt zou zijn met een promotie bij Journal du dimanche van persgroep Lagardère. Askolovitch is een verdediger van het regime in Tel Aviv. Een klacht van Siné tegen Askolovitch werd later afgewezen.
Volgens Siné was de discussie rond de behandeling van de Clearstream-affiare de echte reden waarom Val hem eruit wilde. De cartoonist ging in proces tegen Charlie-Hebdo. Het blad werd in 2012 veroordeeld tot het betalen van een vergoeding van 90.000€ wegens onterecht ontslag.
Siné ontving daarna ook doodsbedreigingen via de fascistische organisatie Ligue de Défence Juive. Continue reading “Charlie-Hebdo: Je Suis Siné'”