Na jaren het relatief goedkoopste festival geweest te zijn, koos Sfinks Mixed er vorig jaar voor om helemaal gratis te worden. Qua bereikbaarheid ging het festival er op vooruit, met tram 15 die nu vlak voor de Sfinks-inkom in Boechout stopt. Deze twee factoren resulteerden samen in veel meer jongeren en, nog meer dan voorheen, jonge gezinnen op de wei. Het lukte financieel, dus ook dit jaar kunt u er eind juli zonder inkom te betalen van de welbekende wereldse en ontdekkingsreizerige sfeer gaan genieten. We praatten met Patrick De Groote over de verschillende podia, van uitbundig tot ingetogen, van traditioneel tot werelds hip. Ook daarbuiten gebeurt er her en der op het terrein allerlei artistieks, dat niet altijd onder één Westers-analytische noemer (dans/circus/muziek …) thuis te brengen is. Bijzonder dit jaar: in de Praatbarak, waar artiesten in een verstaanbare taal hun verhaal komen doen, komt er ook een hele reeks parlées over Congo. Let wel: het festival dient nu inkomsten te puren uit de eigen horeca, dus uw picknick-mand en drankvoorraad kunnen niet meer mee het terrein op. Consumptie-bonnetjes en ook camping-plaatsen zijn op voorhand online bestelbaar.
Sfinks Mixed: donderdag 24 t.e.m. zondag 27 juli 2014 in Boechout bij Antwerpen
Bar Attak
Wat, een poppenpark?! Neeee en POP-UP-park! Met name in de Kerkstraat, waar één van de initiatiefnemers al jaren vanop zijn werkplek alsmaar verlekkerder naar dat mooie stuk braakliggend terrein aan de overkant zat te kijken. De eigenaar daarvan was wel in voor een uitleen-zomer. Een clubje van zo’n twintig vrienden ruimde op, snoeide, en voorzag de plek van enig meubilair. En ziehier: Bar Attak. Gisterenavond (vrijdag) was er al een première voor de medewerkers- en vriendenkring, waar de buren heerlijk instemmende geluiden kwamen maken. De openingsuren zijn dan ook niet om van wakker te liggen, want door de week sluit de boel om 22u, in ’t weekend om middernacht. Enfin, dat is voorlopig het idee, net zoals ook ideeën rond een wekelijkse volkskeuken, akoestische concertjes en kindervoorleessessies nog zwevende zijn.
Donderdag kunt u uw suggesties kwijt op de Echte Opening, als u tenminste op facebook zit, alwaar het startuur aangekondigd zal worden.
The Ocean Cleanup
We belden noorderbuur Boyan Slat in Griekenland, waar zijn bijzonder verhaal een paar jaar geleden begon. Hij was toen zestien en, net als nu, op vakantie. Bij het duiken merkte hij plots hoe gruwelijk veel plastic er door het water zweefde. Dat probleem nam hij als onderwerp voor een werk op school. Hij ging er ook daarna nog zo volledig in op, dat hij intussen zijn studie zo heeft gelaten en zich helemaal bezig houdt met zijn oceanen-opruim-project, The Ocean Cleanup.
Sinds zijn TEDx-praatje hierover vorig jaar viraal ging, kreeg hij spontaan van alle kanten de nodige praktische, wetenschappelijke en materiële ondersteuning aangeboden, zodat nu fase 1 (technische & financiële haalbaarheidsstudie) afgerond is. Fase 2 heeft als doel over een paar jaar een proefversie te laten draaien. De crowdfunding hiervoor loopt vlotjes. Voor fase 3, de eigenlijke uitvoering, zouden eigenlijk internationale instellingen enthousiast behoren te zijn. Het project werd alvast vermeld in de openingsspeech van de eerste bijeenkomst van de nieuwe VN-Milieudeputatie (waarover ook vorige week al een interview). Klik hieronder, luister, en leer nieuwe termen als bijvangst en neutraal drijfvermogen.
Ijslandse financiën deel 1: de opmars
In de studio, niét op de foto: Ijslander Már Wolfgang Mixa, verbonden aan de Universiteit van Reykjavik. Hij werkte voorheen in het bankwezen, in de VSA en vanaf 1997 in Ijsland zelf, en vertelt ons over de aanloop naar de crisis.
Tot 1994 was het Ijslands bankwezen uiterst rigide gereguleerd en volledig gericht op de binnenlandse economie. In dat jaar werd Ijsland lid van de Europese Economische Ruimte, wat versoepeling met zich meebracht. De overstrakke regels en afhankelijkheid van politieke connecties vielen weg, interbancaire leningen werden ingevoerd en lieten massa’s slapend geld bougeren, goede zaken-ideeën kregen een kans, men begon op de beurs en in het buitenland te investeren, dan kwam het internet(bankieren) snel op … Mixa: “Dat gaf het effect dat je ziet als koeien na een winter op stal in de wei gelaten worden”. Die eerst jaren betekenden dan ook een enorme vooruitgang.
Continue reading “Ijslandse financiën deel 1: de opmars”
Voorwaarts!? Sering
Drie generaties in de studio: Mia Grijp, dochter Rebecca Huys, en daarvan-de-dochter Otis. De twee eersten studeerden af aan de inmiddels verdwenen Studio Herman Teirlinck, de jongste repeteert sinds een paar jaar mee. Mia was na haar studie 21 jaar ‘gewoon’ actrice, maar het van de maatschappij geïsoleerde acteursbestaan beviel haar steeds minder. In 1995 voorzag een verlichte cultuurschepen in het kader van de eerste editie van de Zomer van Antwerpen een jaarbudget voor haar eerste project, Sering en Vlag, een voorstelling met deelnemers die gevonden werden via Payoke, Sint Amadeus, armoedeorganisaties, thuislozenzorg … aangevuld met wat acteurs van de KNS. Voor dat jaar kreeg ze ook een kantoortje ter beschikking bij de stadsschouwburg, en kon de groep repeteren in de ruimtes van het Ballet van Vlaanderen. ’s Zomers huisden en speelden de deelnemers, een groep van zo’n vijftig mensen tussen de 7 en de 80, dan een paar dagen in de Sanfte Strukturen. In juni 1996 kwam het intussen opgerichte Sering vzw terecht in het gebouw waar ze nog steeds zitten, al ziet de voormalige garage er nu wel héél anders uit.
In 2003 zorgde Bert Anciaux voor officiële erkenning van de sociaal-artistieke praktijk, in 2006 werd die verankerd in het Kunstendecreet. Sindsdien zijn er heel wat gelijkaardige initiatieven bijgekomen.
Via ICAF kwam Sering in internationale samenwerkingsverbanden terecht. Zo ontstond de Virtuele Carrousel, kwam onlangs nog Hector Aristizábal in hun zaal lesgeven en spelen, en is Sering één van de zes partners in het Europees Gruntvig-leerpartnerschap Grey Matters, waarvoor ze net nog op ontmoetingsweek gingen in Berlijn. De daaraan gekoppelde Sering-voorstelling Ons Verhaal zal in oktober in première gaan.
Sinds vorig jaar zijn de stadssubsidies weggevallen, maar daar zitten de Seringen lekker niks mee in: ze sleutelen daarentegen ijverig aan iets geheimzinnigs met de naam Sering 2.0 …
Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Detroit: straks honderdduizenden zonder water
Verschillende organisaties en burgerinitiatieven in Detroit ageren momenteel heftig tegen een minstens even heftige evolutie: zo’n 300.000 gezinnen worden, aan het tempo van een paar duizend per week, droogweg van de waterleiding afgesloten. Kunt u zich voorstellen: niks meer uit de keuken- of badkamerkraan, de wc niet kunnen doorspoelen? De beslissing om iedereen die meer dan $ 150 schuld had geen afbetalingsschema meer toe te staan, maar zonder voorafgaande verwittiging af te sluiten, werd niet genomen door de Detroit Water and Sewage Department zelf, maar door de emergency manager die de staat Michigan in maart vorig jaar aan de stad Detroit oplegde. Diezelfde man verklaarde om te beginnen de hele stad prompt failliet, en trekt vol de kaart van de privatisering van publieke diensten. Het zijn dan ook geen stadswerknemers die de afsluitingen ter plekke komen uitvoeren, maar lui van privéfirma’s. De prijs van het water is sinds de start van de financiële crisis al meer dan verdubbeld, doordat de DWSD hierbij veel geld verloor. Mogelijk had ook de gigantische leegloop, waarbij dezelfde infrastructuur wel onderhouden moet blijven, er iets mee te maken. Detroit kent verder een zeer hoge werkloosheid en verlagende lonen, dus ook veel mensen met onbetaalde rekeningen. Op VN-niveau werd de situatie in Detroit al als een schending van de mensenrechten beschreven, en er wordt geijverd voor sancties tegen de VS omdat ze er niet in slagen de minimum-levensstandaard van bevolking in ere te houden.
We belden met Abayomi Azikiwe van de Moratorium Now Coalition. Zij organiseren al maanden elke vrijdag een protestmars tegen het van buitenaf opgelegde extreme bezuinigingsbeleid, en volgen ook dit dossier goed op.
Ali Aarrass: foltering in Marokko en Belgische onverschilligheid
De tot Belg genaturaliseerde Marokkaan Ali Aarrass werd in 2010 door Spanje overgedragen aan Marokko dat zijn uitlevering gevraagd had wegens verdenking van steun aan terroristische organisaties. Een jaar later werd hij er, na bekentenis, veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf. Die bekentenis kwam er na zware foltering.
Ook Spanje, waar in 2004 de zeer dodelijke Atocha-aanslag plaatsvond, verdacht Aarass ervan om mee te werken met terroristen; hij zou wapens geleverd hebben aan een groep rond Abdelkader Belliraj. In 2006 startte Spanje een onderzoek (geleid door Baltasar Garzón) en in 2008 werd Aarrass ook gevangen gezet. Het onderzoek werd in 2009 echter gesloten wegens gebrek aan bewijs, meldt Amnesty International. Toch bleef Aarrass onder arrest in Spanje dat hem dan dus in 2010 uitleverde aan Marokko waar hij door marteling tot bekentenissen gedwongen werd.
“Spanje is tegen de adviesen van de VN en Amnesty International (AI) ingegaan op het uitleveringsverzoek. Het risico was heel groot dat hij geen eerlijk proces zou krijgen en gefolterd zou worden, en dat is dan ook gebeurd” zegt Lore Van Welden van AI.
België is niet zeer gemotiveerd om de landgenoot consulaire bijstand te geven, officieel omdat Aarras ook de Marokkaanse nationaliteit heeft. “België beroept zich daarbij op een verdrag van 1930, maar is verouderd en in conflict met lezingen van het verdrag door de VN. Bovendien gaat het hier over foltering, wat absoluut verboden is volgens internationaal recht. De Belgische autoriteiten hebben een absolute picht om bijstand aan te bieden. Maar België zou ook politieke druk moeten uitoefenen.”
Volgens AI staat deze zaak los van de uitlevering van ‘gewone’ Marokkaanse kriminelen aan hun thuisland. ” Het is niet zo dat alle gevangenen in Marokko gemarteld worden. Je moet het geval per geval bekijken. De toetstand is veel verbeterd na het aantreden van koning Mohamed VI. Maar er blijft een ernstig probleem wat betreft de behandeling van mensen die van terrorisme verdacht worden, en ook voor mensen die voor meer autonomie in het zuiden van het land pleiten.”
Links:
– AI Persdossier Ali Aarras: HIER
-AI dossier foltering in Marokko: HIER
Eerste zitting VN-Milieudeputatie
Net weer thuis vanuit Nairobi, vertelt Leida Rijnhout over de allereerste zitting van de nieuwe VN-Milieudeputatie aldaar. Er zal om de twee jaar zo’n zitting komen, waar alle milieuministers verwacht worden. Zo is er eindelijk een politieke dimensie toegevoegd aan het al veel langer lopende VN-Milieuprogramma. Leida Rijnhout was er als vertegenwoordigster van de Europese Milieufederatie, en daarnaast van ‘de NGO’s’, die als één van de negen major groups bij de VN in diverse materies de stem van het middenveld mogen laten horen.
Op de agenda stond in Nairobi onder andere de langverwachte opvolger voor de in september 2015 ‘eindigende’ millenniumdoelstellingen. Na zestien maanden gesleutel aan deze duurzame ontwikkelingsdoelstellingen, zou u morgen (maandag 30 juni) een eerste uitgewerkt voorstel hiervan moeten kunnen terugvinden. Dat wordt dan in de algemene vergadering van de VN in september besproken. Niet zeker of we het juist hadden, maar we vonden online een zero draft.
Herbeluister eerdere interviews met Leida Rijnhout:
– December 2013: over ANPED, intussen een onderdeel van de Europese Milieufederatie
– Januari 2009: over de conferentie over duurzame en solidaire economie
Thorium: nog niet voor 2025
Jan Leen Kloosterman is als thorium-onderzoeker verbonden aan de Technische Universiteit van Delft. Hij legt ons uit wat een gesmolten-zout-reactor op thorium aan voor- en nadelen biedt tegenover de nu gangbare, zoals die in Doel. Wij noteerden:
- Er is vier à vijf keer zo veel thorium als uranium op onze bol, en dat kan in een reactor bovendien volledig effectief gebruikt worden (tegen maar 1% van de uranium). Dat maakt dat we met thorium voor tienduizenden jaren in onze energiebehoeften zouden kunnen voorzien.
- Momenteel is uranium wel goedkoper, omdat de investeringen in onderzoek, mijnbouw en technische infrastructuur daar al gedaan zijn.
- Een reactor met gesmolten zout als medium is veiliger: een vloeibaar medium kan geen meltdown veroorzaken, er is geen hoge druk nodig, en het zout voert de hitte goed af.
- Om op te starten, is er toch wel wat uranium nodig, dat dan in dat gesmolten zout het thorium omzet in ook uranium. Wie echt graag bommen wil maken, zal zich door zo’n nieuwe reactor dus niet laten tegenhouden.
- Het kernsplijtingsafval van thorium blijft maximum 500 jaar even radioactief als dat van onze huidige kerncentrales met uranium, daarna is het 100 tot 1000 keer minder sterk radioactief.
Het idee van Bert Wollants (N-VA) om tegen 2025 in België zo’n thoriumcentrale te bouwen, is volgens Kloosterman niet realistisch: dat zou ten vroegste tegen 2035 kunnen. Hij pleit verder voor Europese samenwerking en financiering bij het onderzoek.
Lees meer:
– Document (pdf) over thorium-technologie van de Union of Concerned Scientists
– Ons gesprek met Bert Wollants in mei 2012
Brazilië: stilte in de storm
Beetje vreemd interview met Benjamin Taubkin in São Paulo. We interviewden hem vorig jaar al over de felle protesten in Brazilië tegen al dat geld voor voetbal, terwijl de voorzieningen voor onderwijs, huisvesting en gezondheidszorg in het land te wensen overlaten. Volgens hem is, tot zijn verbazing (hij noemt het ‘magisch’), met de start van het WK het protest grotendeels gestopt, is er een soort pauze, een luwte in de storm tot na het WK, “zoals mensen op een feestje ook hun problemen even laten voor wat ze zijn”. Er zijn nog wel protestbijeenkomsten, maar daar zijn dan maar een paar honderd mensen, niet de vele (tien-, honderd-) duizenden van voorheen. Die honderdduizenden gaan nu even helemaal op in het voetbalgebeuren. De bevolking is in geen geval de strijdpunten gewoon vergeten, en hij verwacht dan ook weer de nodige actie na het WK, zeker met de presidentsverkiezingen van oktober in het vooruitzicht. Bovendien zijn bij de meesten de ogen opengegaan voor wat voor machinerie de FIFA eigenlijk wel niet is. Wordt vervolgd.