Vorige week liep de tax shift-discussie weer hoog op. Eén van de argumenten  tegen een vermogensbelasting was dat de belastingen op vastgoed in Belgie al extreem hoog zou zijn. Maar wat blijkt: In één van de meest kapitalistische staten ter wereld wordt een veel hogere vermogensbelasting geheven op vastgoed.
Begin 2008, toen de huizenbel al aan het barsten was in de VSA hoorden we in Houston, Texas, het verhaal van een man die een paar jaar daarvoor een fortuintje had gewonnen in de lotto,  dat had geïnvesteerd in een groot huis. Niet zo slim want nadat de huizenmark begon ineen te zakken verloor hij ook nog eens zijn job. Resultaat was dat hij bijna direct het huis verkocht.
Toch een beetje eigenaardig: iemand die in België zijn job verliest gaat waarschijnlijk niet direct zijn huis verkopen. Dus waarom?
De lokale vermogensbelasting had er iets mee te maken, zo bleek.
Vermogensbelasting: De mening van de usual experts
Aanleiding van de meest recente taxs shift-discussie was het PS-voorstel om vermogensbelasting in te voeren. In de haast om het voorstel te kraken struikelde het media-establishment bijna over haar eigen benen. “Onuitvoerbaar” was één van de klassieke argumenten met nieuwe variant door fraudeur-advocaat Michel Maus dat  “je toch geen waarde kunt plakken op een shetlandpony”.
Maar niet alle kritiek was van het schap gehaalde opgewarmde kost: zo stelde de PS voor om een vermogensaangifte te doen op vrijwillige basis, een recept voor gegarandeerd falen. Een ander argument dat  dan wél weer van het schap komt is dat we in België toch al veel vermogensbelastingen betalen. Meer specifiek was er sprake van ‘de zeer hoge belasting op vastgoed’.
Want wat  blijkt nu : de belastingen op vastgoed  in Texas zijn een veelvoud van wat we in België betalen, terwijl de staat geen loonbelasting heft. Texas dus als schoolvoorbeeld van de tax shift.

Continue reading “Tax shift: kijk eens naar Texas” →