De regering was in 2008 overeengekomen om de kernuitstap terug te draaien. Daarna had ze een akkoord gesloten met GFD-Suez (Electrabel) waarin Electrabel jaarlijks 250 miljoen zou betalen om zijn centrales open te mogen houden. Maar aangezien het afvoeren van de uitstap nog niet aan het parlement was voorgelegd, is de wet niet afgevoerd.
We contacteerden het kabinet van Minister Magnette, maar daar kregen we te horen dat de minister ‘geen tijd’ heeft voor een gesprek over zijn belangrijkste dossier. We belden dan naar Jan Turf van de Bond Beter Leefmilieu. Hij stelt dat Europa ernstige vragen stelde bij het akkoord tussen Electrabel en de regering, en vermoedt dat de regering daarom haar akkoord niet durfde voorleggen aan het parlement.
Ondertussen maakt Electrabel minstens 1 miljard euro per jaar bijkomende winst met zijn afgeschreven kerncentrales. Volgens BBL gaat het over € 140 per gezin die jaarlijks naar de aandeelhouders in Parijs vloeit. Waarom ging de regering dan akkoord met amper een kwart van die winst? Jan Turf wijst op de verweving tussen Electrabel en de (lokale) politiek. “Sinds de jaren 70 stuurt Electrabel het energiebeleid dat de politici uitvoeren. Daardoor verliest de staat altijd bij alle contracten met Electrabel.” Een deel van de gemeentelijk inkomsten wordt niet via de belastingen, maar via de energiefactuur van b.v. Eandis geïnd. 30% van de winst van Eandis gaat echter naar Electrabel.
Jan Turf is tevreden met het behoud van de kernuitstap, maar er blijft onzekerheid. “Er staan genoeg investeringen ingepland om de sluiting van de eerste kerncentrales op te vangen. Maar de Electrabel-politici hebben de alternatieven afgeremd. Met het gevolg dat de investeerders twijfelen, en dat de investeringen ondertussen nog niet effectief gebeuren, en er dus ook geen werk gecreëerd wordt.”