Een verslag door freelance journalist Arthur Debruyne over de toestand in Nicaragua, waar sedert 18 april 400 doden vielen bij onlusten tussen overheid en opposanten. De aanleiding was een pensioen-‘hervorming’, maar daaronder schuilt een veel diepere onvrede over het nepotisme, ook bij voormalige medestanders van president Ortega. De vorige weken werd het protest door politie en paramilitaire groepen de kop ingedrukt. Debruyne: “Er is een probleem met de scheiding der machten. Die paramilitairen opereren volledig buiten de wet.”
Momenteel heerst er een gespannen rust in een klimaat van repressie. In tegenstelling tot 40 jaar geleden kan de oppositie de militaire macht van de regering niet van antwoord dienen. Ortega kan ook nog van steun genieten bij een deel van de bevolking. Debryne: “De aanhangers van Ortega zijn misnoegd over de internationale berichtgeving, die hun versie van de feiten negeert. De maatschappij is zeer verdeeld.”
Arthur Debruyne zit momenteel in Mexico, waar Andrés Manuel López Obrador (AMLO) op één juli tot president werd gekozen. “Er vielen 32.000 doden vorig jaar (in de oorlog met en onder de drugkartels). In bepaalde streken heerste er straffeloosheid. In slechts 5% van de moordzaken wordt er vervolgd. Er is veel hoop dat hij het land uit de geweldspiraal gaat halen”.
Arthur Debruyne trekt nu op reportage naar de Mexicaanse deelstaat Guerrero.
Tag: Nicaraguakanaal
Panamakanaal: dé Amerikaanse mobiliteitsknoop
Het Panamakanaal dat de oostelijke met de westelijke kant van Amerika verbindt werd 100 jaar geleden in dienst genomen.
Het politiek en militair gamanoeuvreer die de periode vóór de bouw voorafging vertoont treffende gelijkenissen met wat nu in Oost-Oekraïne gebeurt; met Colombië en de Verenigde Staten toen respectievelijk in de rol van Oekraïne en Rusland vandaag.
Maar ook nu heeft het kanaal niets van haar belang verloren. In tegendeel: ondanks – of juist door- een verdrievoudiging van de trafiek de afgelopen 80 jaar is het Panamakanaal dé Amerikaanse mobiliteitsknoop geworden. Daarom wordt sedert 2006 aan een uitbreiding gewerkt die volgend jaar moet klaar zijn. Dat moet de trafiek door het kanaal verdubbelen.
Maar nog voor de nieuwe sluizen van het kanaal af zijn is het al duidelijk dat ook zij de grootste containerschepen niet zullen aankunnen.
Ondertussen wordt in de buurlanden aan plannen voor nieuwe oost-west routes gewerkt. Het meest ambitieus en meest konkreet plan is het zogenaamd ‘Nicaraguakanaal’ dat 4 keer langer zou worden dan het Panamakanaal en ook de grootste schepen moet aankunnen. De mogelijke negatieve impakt op het milieu rond is enorm, vooral het verzilten van het grootste zoetwaterreservoir van Centraal Amerika zou een ramp zijn. Milieubezwaren werden echter van tafel geveegd en de werken zouden volgend jaar starten.
Naast de milieubezwaren lijkt het een mysterie hoe een investering van 80 miljard$ of meer kan verantwoord worden door een opbrengst die jaarlijks ‘slechts’ enkele miljarden zal bedragen. Het antwoord is waarschijnlijk het Geostrategisch belang dat China, de investeerder van het Nicaraguakanaal, hecht aan de nieuwe Amerikaanse handelsroute. Eén waar niet de Verenigde Staten van A maar zijzelf de grootste vinger in de pap zal hebben.
Continue reading “Panamakanaal: dé Amerikaanse mobiliteitsknoop”