Onder de titel “Het Zwarte Gat van de Oosterweel” publiceerde stRaten Generaal (SG) onlangs een rapport dat de historiek van het Oosterweeldossier overloopt (kopie HIER). De focus ligt op de relatie tussen aannemersgroep NORIANT en de Vlaamse regering. Een tot nu toe onderbelicht maar essentieel onderdeel van het dossier.
Uitgangspunt van de studie was de vraag waarom de Vlaamse regering, ondanks volksraadpleging en studies, niet wil weten van een alternatief tracé voor het oplossen van de Antwerpse mobiliteitsknoop.
Volgens stRaten Generaal zit het antwoord in een schade-eis van 400 miljoen € die de overheid boven het hoofd zou hangen. Die claim is het gevolg van de overeenkomst die de Vlaamse regering (via BAM) afsloot met Noriant in April 2009. Daarin engageert de Vlaamse regering zich verregaand om de Oosterweel-werken met Lange Wapper door NORIANT effectief te laten uitvoeren. Alhoewel in de overeenkomst boetes niet expliciet vermeld zijn, zal het niet gunnen van de werken aan Noriant juridisch geïnterpreteerd worden als contractbreuk. En dan kan de boete oplopen tot 15% van de waarde van de niet uitgevoerde werken, oftewel ongeveer 400 miljoen €, aldus SG.
De timing van de ondertekening is opvallend want het akkoord werd afgesloten vóór de Antwerpse bevolking zich over het tracé had kunnen uitspreken en op het moment dat de ARUP/SUM alternatievenstudie het project van de Vlaamse regering op een aantal punten had afgekraakt.
Het lijkt erop dat deelpremier Kris Peeters voor de vlucht vooruit koos en zo snel mogelijk een voldongen feit wilde creëren. Een voldongen feit dat de Vlaamse belastingsbetaler of de Antwerpse bevolking duur te staan zou kunnen komen.
Of toch niet?
Volgens Manu Claeys van de actiegroep/denktank zal Europa haar veto stellen tegen de strategie van de Vlaamse regering om het aangepast project (met Wapper-tunnels in plaats van Wapper-viaduct) door NORIANT te laten uitvoeren zonder ook concurrenten te laten bieden. Dat veto zou de Vlaamse regering de mogelijkheid bieden om overmacht in te roepen en onder de overeenkomst van 2009 uit te komen.
Tenzij Noriant argumenteert dat de Vlaanderen toch maar het viaduct had moeten laten bouwen zoals destijds voorzien…
In het tweede deel geeft Claeys zijn analyse van de huidige stand van de Antwerpse coalitieonderhandelingen en de impact op het Oosterweeldossier.
