Sedert eind 2014 klaagt de burgerbeweging ‘Klimaatzaak‘ de vier Belgische overheden aan voor het volgens hen falend klimaatbeleid. Na jaren jurdische obstructie komen overheden met een schriftelijke respons. opnieuw want er een eerste respons was er al meer dan een jaar geleden.
Fundamenteel is de houding niet veranderd: onze overheden erkennen dat klimaatactie nodig, alleen vinden ze dat ze daar niet toe kunnen veplicht worden, en dat het aan anderen is om de opwarming van de aarde te stoppen.
De juridische actie startte eind 2014 in navolging van een gelijkaardige Klimaatzaak in Holland, een jaar eerder. Daar kregen de klagers van de rechtbanken tot nu toe steeds gelijk wat geresulteerd heeft in een veel krachtiger klimaatbeleid. In België bewandelen de overheden in een ongeziene unitaire solidariteit het pad van de procedurele obstakels om de vooruitgang in de zaak tegen te houden. Vooral de gewesten zijn bevoegd in zake klimaat, de nationale Belgische overheid heeft enkel een coördinerende rol.
Ignace Schops, ondervoorzittter van vzw Klimaatzaak: “We vragen dat de overheid eenzelfde logica aanhoudt als voor de corona-crisis: Volg de wetenschap:”
Vlaanderen blokkeerde de zaak jaren omdat Continue reading “Klimaatzaak: de overheden antwoorden, nog eens…”
Categorie: Politiek nationaal, provinciaal, gewestelijk
Alle uitzendingen met betrekking tot nationale en gewestelijke politiek
De politieke crisis in corona-tijden, 300 dagen na de verkiezingen – Dave Sinardet
De regering Wilmès II krijgt volgende week volmachten om de corona-crisis aan te pakken. We overlopen met politicoloog Dave Sinardet de politieke situatie voor en tijdens de aanloop naar de nieuwe regering .
Na de verkiezingen van mei 2019 stelde Sinardet dat een coalitie tussen PS en N-VA niet voor de hand lag maar anderzijds bijna onvermijdelijk was. Een half jaar later was hij tot de conclusie gekomen dat het niet zou lukken. “Rudy Demotte en Geert Bourgeois kwamen in november zelf al tot die vaststelling maar men blijft ondertussen die illusie leven inblazen. Het probleem is niet inhoudelijk maar politiek, langs beide kanten maar nog meer bij de PS dan bij N-VA. Dat is ook te verklaren: de PS heeft een alternatief, namelijk Paars-Groen/Vivaldi, terwijl de N-VA dat alternatief niet heeft.”
“Het uitstelgedrag van de politieke partijen neemt ziekelijke proporties aan. Waarom hun toelages vanaf een bepaald moment niet maandelijks met 3 of 5% te verminderen tot er een nieuwe regering is? “
“Dus Paars-Geel komt er niet omdat vooral de PS het niet wil, terwijl Vivaldi er niet komt omdat CD&V het niet wil. Als CD&V bij die houding blijft dan zit er niets anders op dan nieuwe verkiezingen te organiseren. De strategie om te blijven plakken aan N-VA wordt niet door iedereen binnen de CD&V gesteund, zeker niet bij de federale CD&V parlementsleden. Maar de strategische lijnen worden momenteel bepaald vanuit het West Vlaanderen van Hilde Crevits die als minister samen met N-VA in de Vlaamse regering zit.”
“Toen de corona-epidemie doorbrak liet Paul Magnette (PS) verstaan dat hij zijn veto tegen de N-VA zou kunnen opgeven; donderdagavond zaten De Wever en Magnette Continue reading “De politieke crisis in corona-tijden, 300 dagen na de verkiezingen – Dave Sinardet”
Industrieel Klimaatbeleid: Europees maar toch niet helemaal
De politieke- en mediadiscussie rond klimaatbeleid gaat vooral over de uitstoot door transport, gebouwen en landbouw, maar niet over de industrie die nochtans 40% van alle CO2 emissies veroorzaakt.
De reden is dat de industriele uitstoot geregeld is door Europa. Toch is een lokaal industrieel beleid nodig naar de toekomst toe. En daar wringt het schoentje.
In december doorploegden we met Sara Van Dijck van de Bond Beter Leefmilieu het Vlaams en Belgisch klmaatbeleid in verband met tramsport, gebouwen en landbouw. We hebben haar opnieuw tegast, deze keer over de industriele uitstoot.
Van Dijck: “Strikt genomen valt industrieel klimaatbeleid niet onder Vlaamse bevoegdheid, maar onder de Europese emissiehandelsregeling. Maar dat betekent niet dat we er niets rond kunnen of moeten doen en de Vlaamse overheid maakt er zich nogal gemakkelijk vanaf. De industriele emissies zijn tot begin de jaren 2000 sterk gedaald maar sedert de economische crisis van 2008 is er weinig vooruitgang geboekt. De overeenkomsten die de Vlaamse overheid afsluit met de industrie zijn te weinig ambitieus en er is geen evaluatie gebeurd van dat beleid.”
“In Nederland wordt er wel een industrieel klimaatbeleid gevoerd. Er is overleg gebeurd en er worden meer ambitieuse doelstellingen opgelegd. Het resultaat is dat er bijkomende beleidsmaatregels nu in een plan neergeschreven zijn. Alhoewel het industrieel klimaatbeleid dus vooral Europees geregeld is zijn er dus toch landen die daarnaast een eigen beleid voeren.” Continue reading “Industrieel Klimaatbeleid: Europees maar toch niet helemaal”
Klimaatplan Vlaanderen: Verleiding
Er is een akkoord voor Belgisch klimaatplan voor de reductie van de niet-indutriële CO2 uitstoot. Dat gaat dan vooral over de emissies door (weg)transport, verwarming van gebouwen en landbouw.
“We zien vooruitgang in het beleid voor de landbouwsector” aldus Sara Van Dijck van de Bond Beter leefmilieu. “Maar er is een tekort aan ambitie wat betreft de andere sectoren.”
Vlaanderen doet het slechter dan Wallonie en Brussel. “In Wallonie is er de intentie om met dde veschillende maatschappelijke spelers de ambitie verder te verhogen.”. Het Vlaams beleid is het slachtoffer van negatieve politieke campagnes opgezet door klimaatontkenners maar ook door de eigen politieke partijen.
Met de andere Europese landen is overeengekomen dat ons land de uitstoot tegen 2030 met 35% zal verminderen ten opzichte van 2005. Dat doel wordt dan verder opgesplitst in een Vlaams, Brussels, en Waals deel, volgens een confederalistisch model waarbij de centrale, federale, overheid nog weinig bevoegdheden in handen heeft en vooral de gewestelijke plannen ondersteunt maar niet stuurt.
De eerste versie van het plan die een jaar geleden al voorgelegd werd kreeg een onvoldoende omdat de ambitie te laag zat maar ook omdat het document een onsamenhangende compilatie was van de verschillende plannen.
Sara Van Dijck: “Ook de nieuwe versie is een collage van de aparte plannen. Maar bovendien ligt de lat in het plan dat de Vlaamse regering nu voorgelegd heeft lager dan in het oorspronkelijk plan.”
Met de 32,6% verwachte reductie kan de doelstelling voor het volledig grondgebied enkel gehaald worden dankzij de hogere ambities van de andere gewesten. Tot 26 mei werd een brede electorale campagne gevoerd tegen klimaatactie, omder druk Continue reading “Klimaatplan Vlaanderen: Verleiding”
Hoe voeren we morgen nog actie?
Op woensdag 11 september (tiens die datum) komt het proces tegen Peter Terryn voor bij het Hof van Beroep in Antwerpen. Het proces werd aangespannen door Infrabel tegen Terryn omwille van een zeefdruk waar hij toont hoe treindetectie werkt en hoe je daarmee de signalisatie van spoorwegen op rood kan zetten, zonder schade aan te richten op reizigers of personeel in gevaar te brengen. Het is namelijk hun eigen veiligheidssysteem.
Terryn werd veroordeeld op basis van art. 66: door woord, beeld, het schenken van sterke drank, arglistigheden of kuiperen aanzetten tot een misdrijf en art. 406: kwaadwillig belemmeren van het verkeer. In het verleden werd het artikel gebruikt tegen o.m. Abou Jahjah en Roberto D’Orazio en recenter tegen Trekt Uw Plant en Bruno Verlaeckt (ABVV). Die laatsten werden veroordeeld tot het betalen van monsterboetes en een effectieve gevangenisstraf.
Volgens Terryn is dit een kwalijke evolutie. De vrijheid van meningsuiting, die van de pers, organisatie en politieke en sociale actie komen namelijk in het gedrang. Dat zowel Terryn, TUP en Verlaeckt in Antwerpen berecht worden is een opmerkelijk detail.
We spreken met Peter Terryn aan de vooravond van het proces nu woensdag in Antwerpen. Op dinsdag 10 september speelt Terryn de voorstelling ‘En Weimar Lachen‘ in Zaal De Nieuwe Vrede in Berchem. Tickets vind je hier.
Stand-Up, tegen fascisme
De overwinning van het Blok en de onderhandelingen van de N-VA top met de fascistische partij waren in juni de aanleiding van de opstart in Gent van het anti-fascistisch initiatief “Stand Up“. De Gentse Stand-Up komt er ook in navolgeing van de Bruselse Stand-Up die opgericht werd na de fascistische betoging in tegen het VN-migratie verdrag. We bellen Thomas Weyts van Stand Up.
“Het eerste initiatief werd genomen in Brussel maar het belangrijkste gevecht zal in Vlaanderen moeten gevoerd worden. Het wordt een strijd van jaren. Het initiatief staat nog in de kinderschoenen maar we zijn contacten aan het leggen buiten Gent en ook met middenveld- en burgerorganisaties.”
Nationaal Klimaatplan: graag wat minder koterijen, meer overleg en meer resultaat
Op de valreep dienden onze overheden op oudejaar 2018 een ontwerp van het Nationaal Energie-Klimaatplan (NEKP) in bij Europa. Dat plan zou moeten beschrijven wat Vlaanderen, Brussel, Wallonië en de nationale overheid zullen doen om de met de andere Europese staten overeengekomen klimaatdoelstellingen voor 2030 te halen.
Recentelijk werden er adviezen afgeleverd op het plan door de Europese Commissie en verschillende lokale middenveldinstanties (patronaat, vakbonden, milieuorganisaties…).
Allemaal komen ze tot dezelfde conclusie: ons ‘Geïntegreerd Nationaal Energie- en Klimaatplan’ is allesbehalve geïntegreerd maar een bundeling van vier verschillende plannen die niet op elkaar zijn afgestemd. Inhoudelijk is het oordeel dat de overeengekomen doelstellingen in verband met reductie van CO2 uitstoot en gebruik van hernieuwbare energie niet zullen gehaald worden.
Jan Mertens van de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling (FRDO) geeft toelichting bij het ingediend ontwerp.
“De regeringen schuiven zaken voor zich uit en komen niet tot een akkoord. Het is gewoon een objectief feit dat bijvoorbeeld Duitsland verder staat dan Belgie met zijn energiebeleid.”
“De complexiteit van het Belgisch model mag niet gebruikt worden om niets te doen. Het probleem is dat sommige spelers op de rem staan en gewoon niet voldoende ver willen gaan.”
Tegen ten laatste 31 december moet een definitief plan ingeleverd worden. Pas in december 2015 bereikten de gewesten een akkoord over het te voeren beleid tot 2020, drie jaar te laat.
Alhoewel er nog enkele elementen van het klimaatbeleid, zoals NMBS en biobrandstoffen, op Belgisch niveau zitten wordt het klimaatbeleid grotendeels bepaald door de gewesten volgens een confederaal overlegmodel, zonder Belgische stiefmoeder.
Continue reading “Nationaal Klimaatplan: graag wat minder koterijen, meer overleg en meer resultaat”
Het Allerlaatste Woord: Be.One en De Piratenpartij
Als allerlaatste studiogasten verwelkomen we Karima Arektoute lijsttrekker op de Vlaamse Parlementslijst van Be.One ; en Lander Meeusen en David Van der Velde, kandidaten Vlaams Parlement voor De Piratenpartij.
De Piraten streeft naar een meer directe democratie via meer transparantie, privacy en digitale revolutie.
Be.One deelt idiologisch veel met Links maar vindt dat klassiek links te weinig rekening houdt met de veranderde culturele bevolkingsmix. “SP.a en Groen hebben hebben de deportatiewet gestemd, SP.a heeft het hoofddoekenverbod gestemd. En PVDA geeft te weinig ruimte aan diversiteit en religie.”
Het Laatste Woord: VOLT
De ‘Eurorealisten’ beu en toch geen fan van Guy Verhofstadt? Dan is VOLT misschien iets voor U.
VOLT is een pan-Europese partij met één programma voor de acht landen waar ze opkomen. VOLT will een federaal Europa dat dichter bij de burger staat. Jens Verwilligen en Evert Kanse leggen uit waarom. Ze zijn respectievelijk lijsttrekker en derde plaats op de lijst voor het federaal parlement. De Europese kandidaten vindt u HIER.
“De lokale politici gebruiken Europa graag als excuus. Zo zaten ze zelf bij de onderhandelingen over de klimaatinspanningen, maar zeggen ze achteraf dat wat overeengekomen niet realitisch is.”
Het Laatste Woord: De Burgerlijst
De particratie beu? Dan is De Burgerlijst misschien iets voor U.
De Burgerlijst heeft geen programma met concrete voorstellen of politieke standpunten maar wil tot een totale andere manier van beleidvoering komen. Met minder, liefts zonder, partijen en meer directe interactie met en door de burgers.
Hoe dat concreet moet gebeuren leggen Kristel Sieprath en Leen Schelfhout uit, respectievelijk lijsttrekker en eerste opvolger op de Burgerlijst voor het Vlaams parlement.