Arnold Karskens, oorlogscorrespondent, sprak zich sinds de ingrijp-tendens in Syrië toenam al verschillende malen duidelijk uit tegen een buitenlandse interventie. De ‘beperkte’ expeditie, zoals ze nu wordt voorgesteld, kan in geen geval veel effect scoren: om het regime te doen vallen, zou een veel uitgebreider programma nodig zijn. Het enige effect dat te voorzien valt, is een verdere escalatie van het conflict met alle gevolgen vandien voor de burgerbevolking in Syrië en mogelijk daarbuiten. “Het kan nog veel erger.”
Bovendien worden er nu beslissingen genomen nog voor de resultaten van het VN-onderzoek bekend zijn, wat sterk aan de start van de interventie in Irak doet denken. Dat onderzoek moet uitmaken of het inderdaad om Sarin-gas gaat, en kan mogelijk ook bepalen waar dat gas geproduceerd werd, wat kan aantonen wie de aanval pleegde. Sarin-gas valt onder de Internationale Conventie tegen Chemische Wapens, die door een paar landen in de regio, waaronder Syrië en Israël, niet ondertekend werd. Andere akelige zaken vallen blijkbaar niét onder die conventie, daaronder witte fosfor, wat door b.v. de VSA in Irak gebruikt werd.
Groot-Britannië koos er alvast voor eerst op de resultaten van het VN-onderzoek te wachten. Zonder VN-mandaat zou een interventie in principe sowieso helemaal niet van start mogen gaan.
De enige echt oplossing lijkt utopisch: geen militair ingrijpen, alle buitenlandse wapentoevoer stoppen, en alle partijen nu rond de tafel zetten waar ze nà het conflict sowieso terecht zouden moeten komen. En er zijn nogal wat partijen in Syrië, een lappendeken van minderheden, en nu ook het extremistische Al-Nusra, sterk gesteund vanuit Qatar en Saoedi-Arabië.
De buitenlandse grootmachten is het in deze om de verzwakking van Iran’s positie te doen. Zowel Rusland als China hebben directe belangen in de grondstoffenvoorraden daar. Niemand wil een wereldoorlog, maar als het conflict zich naar Iran verplaatst, vallen de gevolgen niet te voorspellen.
Categorie: Midden-Oosten
Alle uitzendingen met betrekking tot Midden-Oosten
Egypte: machtstrijd tussen elites
We bellen Ludo De Brabander van Vrede over de toestanden in respectievelijk Syrië en Egypte.
De aandacht is de laatste dagen naar Egypte verschoven maar de Syrische tragedie gaat gewoon door. De bevolking is de strijd duidelijk moe maar van vredesbesprekingen is er momenteel geen sprake en militair is er ook geen oplossing in zicht. Ondertussen stromen de wapens binnen, niet zozeer vanuit het westen, aldus Ludo De Brabander, maar vooral vanuit Katar en Saoedi-Arabië. Katar steunt de Moslimbroeders binnen de Syrian National Council en Saoedie-Arabië steunt dubieuze islamistische fracties. De rivaliteit tussen de 2 landen uit zich niet alleen in het Syrisch, maar ook in het Egyptisch conflict.
De situatie in Syrië is gelukkig niet over te zetten naar Egypte. Toch is het volgens =De Brabander niet uit te sluiten dat Egypte afglijdt naar Syrische toestanden.
De Moslimbroeders begonnen belangrijke machtsposities over te nemen wat de bestaande machthebbers zorgen baarde, en daarom moest Morsi verdwijnen.Volgens hem is de elite die de touwtjes in handen had ten tijde van voormalig president Moebarak erin geslaagd de burgerbeweging Tamarod te infiltreren en een belangrijk deel van de bevolking te mobiliseren tegen president Morsi. “Eerder dan een gevecht tussen de religieuze en seculiere delen van de samenleving zien we in Egypte vandaag een machtstrijd tussen elites.”
EU legt eigen sponsoring bezetting Palestina aan banden
De Europese Commissie publiceerde op 19 juli een richtlijn die de Europese steun aan Israëlische investeringen in de bezette Palestijnse gebieden moet stoppen.
We praten met Lene van Vredesactie.
De stap is relatief beperkt want betreft alleen geld uit het Europees budget. Bedrijven en andere organisaties kunnen nog altijd meewerken aan de exploitatie van de bezette Westelijke Jordaanoever en van het geannexeerde Oost-Jeruzalem.
Enigzins eigenaardig, aangezien het koloniseren van bezet gebied niet kan volgens internationaal recht (Verdrag van Den Haag). De illegaliteit van de bezetting van Oost-Jeruzalem werd door VN resolutie 478 in 1980 trouwens nog eens expliciet herbevestigd. Ook de discriminatie van de Palestijnse bevolking in bezet gebied is niet gepermiteerd volgens de vierde Geneve-conventie. Die werd afgesloten na de ervaring met de Duitse bezetters tijdens de tweede wereldoorlog.
Is deze richtlijn het resultaat van politieke druk om hulp aan de bezetting te stoppen, of moet ze eerder gezien worden als een poging om investeringen in Israël zelf veilig te stellen? Verder stelt de vraag zich of beide wel kunnen gescheiden worden aangezien Israël zelf zonder verpozing doorgaat met het bouwen van nederzettingen op Palestijns gebied.
Egypte: waar moet het naartoe?
Het is nog niet in de sjakosj in Egypte. De roep om meer democratie van wat nu de eerste revolutie heet, werd door president Morsi niet echt beantwoord. De bevolking is helemaal voor of tegen zijn afzetting, veel dialoog valt er niet te bespeuren. Het ziet ernaar uit dat het leger momenteel de touwtjes stevig in handen heeft. We spraken met Annabell Van den Berghe , o.a. MO*-correspondente, die een paar jaar in Egypte woonde en één en ander van dichtbij meemaakte.
Persvrijheid in Turkije
We belden met Mehmet Ozer, Foreign News Editor bij Hayat TV. Zij zijn één van de weinige media die Het Protest uitbundig in de kijker zetten, en dat werd hen door de overheid niet in dank afgenomen. Hun uitzendingen werden geblokkeerd, met als officiële reden dat ze geen vergunning hadden. Onzin, want dat vergunningenstelsel is nog maar net door de Turkse media-regulator ingevoerd, en alle prompt aangevraagde vergunningen waren nog in behandeling. De blokkering is intussen opgeheven. Maar ook op straat heeft de pers het niet makkelijk. Regelmatig worden journalisten hardhandig aangepakt door de politie, en/of opgepakt.
Site waar het nieuws over het protest voortdurend wordt bijgewerkt
Occupy Antwerp: focus op Turkije
Occupy Antwerp focust vandaag op solidariteit met de bezetting van het Gezi-park en de algemene roep om meer inspraak van de bevolking in Turkije die daaruit voortvloeide. We praatten hierover (in het Engels) met Özge, een Istanboelese die in Antwerpen aan haar doktoraat werkt.
Wegens technische problemen is het inteview helaas niet herbeluisterbaar. U kunt wel het interview van vorige week over De Toestand in Turkije herbeluisteren
Intussen in Turkije
Lorenzo Posocco woont sinds een jaar in Istanboel, waar hij als leerkracht werkt en zich met het schrijven van artikels bezig houdt. Hij volgde de gebeurtenissen in en om Het Park van dichtbij. We hoorden van hem hoe het gekomen is en welke bevolkingsgroepen al dan niet om diverse redenen bij het protest betrokken zijn. Ook het bijzondere Turkse gevoel voor humor komt aan bod (zoals de slogan: “Traangas is goed voor de huid!”).
Illegale goederen gelabeld
Volgens het internationaal recht mag men in bezette gebieden geen economische activiteiten voor eigen rekening uitvoeren. Dat is op de Westelijke Jordaanoever heel anders geregeld. Niet alleen wordt er in de Israëlische nederzettingen geproduceerd, die producten worden dan ook nog geëxporteerd als ‘made in Israël’. Conform een verse Europese richtlijn zijn nu in een aantal EU-lidstaten, waaronder België, voorstellen in de maak om deze producten tenminste te labelen als – ja, als wat? Als ‘made in Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever’? Dus eigenlijk als ‘illegaal’? We belden met van Vredesactie, een organisatie die rond deze materie al eerder actie voerde.
Simon Peres, de vredesduif met een geurtje
Israёlische president en nobelprijswinnaar voor de vrede Simon Peres komt volgende week naar Belgie waar hij met de nodige egards zal worden ontvangen, onder andere door ministers De Crem en Reynders.
Toch worden er op 4 en 5 maart protesten gepland tegen de komst van de man die hier bekend staat als vredesduif.
Peres werd in Polen geboren als Szymon Perski en week in 1932 uit naar Palestina. In zijn jeugd was Peres lid van een paramilitaire zionistische groep, later stond hij aan de wieg van het Israёlisch militair-industrieel complex en de ontwikkeling van de Israёlische atoombom.
Meer recent was Peres ook mee architect van de Oslo-akkoorden die hadden moeten leiden tot vrede en een Palestijnse staat. Maar daarbij wilde Peres vooral de illegale Israёlische nederzettingen op Palestijns gebied behouden, of zelfs bij Israёl voegen; aldus Ludo de Brabander van vzw Vrede. “In de praktijk hebben de akkoorden trouwens geleid tot een situatie waarbij bijna de helft van wat de Palestijnse staat zou moeten worden zogenaamd ‘C-gebied‘ is dat onder de rechtstreekse militaire en juridische controle staat van het Israёlisch leger. Bovendien was Simon Peres betrokken bij een aantal terroristische aanslagen en steunt hij ook nu nog het Israёlisch annexatiebeleid.”
De Brabander was ook aanwezig op een congres van het Nationaal Coőrdinatiecommitee voor een Democratische Verandering (NCC) van Syriё dat gesteund wordt door voormalig opposant Haytham Mannah en tegen een miltaire oplossing is van het Syrisch conflict en zich ook onafhakelijk opstelt ten opzichte van het buitenland. Daarom wordt het door het Westen buiten de besprekingen houden.
Dat de islamitische partijen na hun verkiezingsoverwinningen in Tunesie en Egypte zich van hun minder democratische kant beginnen te tonen is minder een probleem voor Europa en de VSA. De verklaring ligt in het economisch beleid van de religieuze partijen. Op ethisch gebied mogen ze zich dan wel religieus fundamentalistisch opstellen, op economisch vlak zetten ze het door het Westen meegestuurd beleid van de afgezette dictaturen voorlopig gewoon verder.
Links:
– Berichtgeving komst Peres door “Joods Actueel”, de pro-Israel lobbygroep rond de familie Freilich
– Site van vzw Vrede met info over de acties op 4 en 5 maart
Gaza conflict geimporteerd in Antwerpen
De pro-Israël lobby hield vorige week haar jaarlijkse hulde aan het Israëlisch leger met een concert in het Antwerps provinciehuis; georganiseerd door het protestants-fundamentalische “Christenen voor Israël” en het joods-zionistisch B’nai B’rith. De ongelukkige timing, midden in de beschietingen die bijna 170 Palestijnen en drie Israeli doodden, deden sympathiserende politici Yves Leterme en Monica De Coninck hun aangekondigde toespraken afgezeggen. Ludo Van Campenhout (N-VA) en Mia De Schamphelaere (CD&V) waren er echter wel bij. Van Campenhout koos voor de vlucht vooruit en stelde dat het protest tegen het concert dat doorging voor het provinciehuis juist een reden waren om zijn steun aan het Israëlisch leger te betuigen.
We gingen kijken naar dat protest dat bestond uit een 200 tal mensen aan de overkant van de Elisabethlei, met een belangrijke delegatie van Intal. En verder een dozijn actievoerders van het extreem rechts Nieuw Solidaritisch Alternatief. Aan de laatste vroegen we wat ze dachten van de toenadering tussen het Vlaams Blok en de zionistische lobby (e.g. Joods Actueel).
Ondertussen zet de groep rond Michael Freilich druk op de locale media. Zelfs met de voorstelling van de aanval als een comflict tussen 2 partijen wordt geen genoegen genomen. De suggestie dat ook Israël mee verantwoordelijkheid draagt in het conflict wordt niet getolereerd.