Voorlopig weinig hulp van Coalitie voor door IS belegerde Koerdische regio

De onthoofding van westerlingen door de Islamitische Staat en de redding van de Jezidi bevolking werden door de VSA als reden opgegeven om opnieuw ten oorlog te trekken in het Midden Oosten.
Kristel Cuvelier van het Koerdisch Instituut plaatst echter enkele belangrijke kanttekeningen bij dit reddingsverhaal.
Twee maanden ná het Jezidi-verhaal trekt Turkije nu ook mee ten strijde tegen de Islamitische staat. Opmerkelijk, want tot recent was de IS voor Turkije geen terroristische organisatie en lieten de Turkse autoriteiten de IS-soldaten ongestoord in beide richtingen de grens oversteken. Ondertussen is de toestand kritiek in Kobani in Syrië, tegen de Turkse grens.

Veel hulp van de door de VSA opgezette anti-IS-coalitie heeft de bevolking in de streek tot nu toe echter nog niet gekregen. De humanitaire drijfveren worden in de praktijk begrensd door geostrategische overwegingen.

Continue reading “Voorlopig weinig hulp van Coalitie voor door IS belegerde Koerdische regio” →

Israël / Rusland: een innige en soms stormachtige relatie

Rusland en haar leider, grote boeman, Vladimir Poetin bakken weer zoete broodjes met Israël ondanks de ernstige meningsverschillen als het over Iran en Sirië gaat. Ooit was het wel anders: tussen 1967 en 1991 werden de diplomatieke relaties tussen de Soviet Unie en het regime in Tel Aviv verbroken.
Toch was ook de Soviet Unie een belangrijke steun voor de zionistische kolonisten bij de creatie van hun staat, vooral tijdens de cruciale periode van 1947 tot 1949. Meer nog, zonder de steun van de Soviets en haar satellieten had Israël zich waarschijnlijk niet staande kunnen houden in haar beginjaren.
Het belang van de Russen en de Russische invloedsfeer voor Israël zit hem vooral in de mensen: Veel van de historische leiders zijn Oost-Europese kolonisten en vandaag zijn er één miljoen ‘Russofone’ Israëli. Naast het etnisch zuiveren van de oorspronkelijke bewoners heeft de migratie tussen 1947 en 1951 ervoor gezorgd dat de Israël zichzelf het etiket van ‘Joodse’ staat op de borst kon kleven. In 1946 was namelijk slechts een derde van de bevolking in wat later Israël zou worden Joods.
Na de gouden periode van de Israëlo-Russo relaties gaat het echter bergaf en in ’67 komt het tot een volledige breuk die duurt tot het verdwijnen van de Soviet- Unie. Maar sedert 2000 nemen toerisme en handel tussen de 2 landen exponentieel toe. Ook op militair gebied is er opnieuw een nauwe samenwerking, maar deze keer in de omgekeerde richting met Israël dat drone-technologie levert aan Rusland. De Israëlische drone-technologie werd ontwikkeld door IAI, een firma die opgericht werd door Vrede-Nobelprijs winnaar Shimon Perez.
Continue reading “Israël / Rusland: een innige en soms stormachtige relatie” →

Voorwaarts!? Jewish Voice for Peace

Na het zware incident rond een tunnel onder de tempelberg in Jeruzalem in 1996 kwam een groep Joden in San Francisco tot de mening dat die chronische uitbarstingen van geweld niet opgelost konden worden zonder de basisoorzaken aan te pakken: de zo te zien definitieve militaire bezetting van Palestijns grondgebied, de systematische discriminatie van Palestijnse burgers in Israël, en de onmogelijkheid voor Palestijnse vluchtelingen om naar hun woonplaats terug te keren. Zij vonden het bovendien belangrijk die mening uitdrukkelijk als Joden te verkondigen, omdat anders makkelijk de indruk ontstaat dat alle joden het en bloc eens zijn met alles wat de staat Israël onderneemt. Als burgers van de VSA voelden ze zich ook extra verantwoordelijk, gezien de rol van dit land in het conflict. Daarom richtten ze Jewish Voice for Peace op, intussen uitgegroeid tot een organisatie met een klein vast team, een indrukwekkende adviesraad (Noam Chomsky, Noami Klein …), een rabbinale raad, een jongerenafdeling, en een hele rits vrijwillige lokale en thematische groepen.
JVP doet mee aan BDS-acties, specifiek tegen bedrijven die winst maken uit de bezetting. Sydney Levy, Advocacy Director, benadrukt dat het nooit gaat om acties tegen Israël op zich of om antisemitisme (= identiteit), maar om de toepassing van het internationaal recht en het respecteren van mensenrechten (= gedrag). Zolang daar rekening mee gehouden wordt, is het voor JVP verder eender wat de uitkomst is, één of twee staten, maar voor échte onderhandelingen moet er wel eerst een einde komen aan de bezetting, want tussen bezetter en bezette is geen evenwaardige dialoog mogelijk.
JVP geeft ook ruchtbaarheid aan het geval van de Refuseniks, de Israëlische principiële dienstweigeraars in de gevangenis. Verder voeren ze een aantal blogs: The Only Democracy, om aan te tonen dat de bewering van Israël de enige democratie in het Midden-Oosten te zijn, geen steek houdt; en Muzzle Watch, over gevallen waarin kritiek op de staat Israël en de houding van de VSA in deze in de kiem gesmoord worden, meestal door met de antisemitische vlag te zwaaien.

Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje

Breaking the Silence: "Steun aan het Israëlisch regeringsbeleid is ultieme daad tegen Israël"

Breaking The Silence is een Israëlische groep van voormalige militairen die getuigenissen verzamelt van dienstplichtigen over hun ervaringen in de door Israël bezette gebieden. We praten met Yehuda Shaul. Hij was één van de oprichters van Breaking the Silence in 2004.
Met haar werk confronteert Breaking The Silence de Israëlische samenleving met de realiteit van de bezetting. Maar met de kop van dit artikel brengt de zionistische Shaul ook een duidelijke boodschap naar bepaalde elementen van de Joodse diaspora en van lokale politici.
Yehuda Shaul (YS): Ik ben geboren in Jeruzalem en heb er gans mijn leven gewoond. Ik groeide op in een rechts milieu: ik liep school in een kolonie op de Westelijke Jordaanoever, mijn zus woont in een kolonie daar, mijn neven waren kolonisten in Gaza … Ik werd opgeroepen voor het leger (de ‘IDF’), diende van maart 2001 tot 2004, en schopte het tot sergeant van een compagnie. Een compagnie bestaat uit ongeveer 120 soldaten. Ik spendeerde 2 jaar op de Westelijke Jordaanoever, waarvan meer dan een jaar in Hebron. Dat was de periode waarin de tweede Intifada een geweldpiek bereikte.

“Telkens kwamen we tot de vaststelling dat onze mensen thuis geen idee hadden van wat er aan de hand was. Dus besloten we om Hebron naar Tel Aviv te brengen.”

Continue reading “Breaking the Silence: "Steun aan het Israëlisch regeringsbeleid is ultieme daad tegen Israël"” →

Gaza: Knack Censureert (Selectief)

Yassine Channouf schreef een opiniestuk voor Knack waarin de banden tussen de zionistische beweging en antisemitische stromingen uit de doeken gedaan werden. Het stuk verscheen zaterdag op de website van het weekblad.
Gisterenochtend werd het stuk echter door Knack verwijderd zonder verdere verklaring.
Vanochtend vroegen we aan Simon Demeulemeester van Knack wat de reden dan wel mocht zijn. Continue reading “Gaza: Knack Censureert (Selectief)” →

Gaza brandt (alweer)

Drie Israëlische tieners werden ontvoerd en vermoord op de Westelijke Jordaanoever. Uit wraak werd ook een jonge Palestijn ontvoerd en levend verbrand. Raketten die al 15 jaar het achtergestelde zuiden van Israël bestoken, bereiken nu ook Tel Aviv, Jeruzalem en Haifa. Hierop verklaarde Israël de oorlog aan Hamas en sindsdien staat Gaza in brand, met honderden Palestijnse doden en nog veel meer gewonden tot gevolg. Alweer die oorlog in Gaza, die gedoemd lijkt zichzelf te herhalen. We spreken erover met de Amerikaans-Israëlische Aviva Weisgal, vanuit een kibboets in Israël.

De volksopstand in Irak

Via de media vernemen wij dat plotsklaps jihadistische milities in Irak aan een wonderbaarlijk snelle opmars bezig zouden zijn. Jarenlang hoorden we in diezelfde media echter niets van de massale vreedzame protesten in het land (foto: Samarra, januari vorig jaar). Redenen tot protest: 1) van enige wederopbouw is na al die jaren nog steeds geen sprake – ter vergelijking: een jaar na de eerste golfoorlog functioneerde de boel weer; en 2) Irak is nog nooit zo corrupt geweest. Dat vreedzaam protest werd onvreedzaam aangepakt, wat resulteerde in de nodige klachten bij en veroordelingen door de VN-commissie voor de mensenrechten. Ook hierover hoorden we niets op het nieuws. In december kondigde eerste minister Al-Maliki bovendien aan dat het met die betogingen maar eens uit moest zijn, zonder dat er aan de verzuchtingen des volks tegemoetgekomen was. Dirk Adriaensens van The BRussells Tribunal legt uit hoe het voormalige Irakese leger, dat in 2003 ontbonden werd, zich daarop sterk herorganiseerde, met als resultaat wat we nu zien: geen ISIL-interventie, maar een zorgvuldig voorbereide, door de bevolking gedragen, en daarom zeer snel vorderende militaire campagne.

Timm's reis naar Israël en bij nader inzien toch ook maar naar Palestina

Timm ging op reis naar Israël, en ging zich daar niét met Het Conflict bezighouden. Daar bleek echter niet omheen te reizen. Toch ook naar de Westelijke Jordaanoever dan maar. Omdat hij iets met film doet, en iets had opgevangen over een bioscoop ofzo in Jenin, koos hij dat stadje als bestemming. Onderweg werd hij geconfronteerd met wat de opdeling van het gebied in zone A, B en C in de praktijk inhoudt. Ter plaatse bleek dat hij terechtgekomen was in wat als de grootste ‘leverancier’ van Palestijnse zelfmoordaanslagplegers beschouwd wordt. Het stadje-annex-vluchtelingenkamp kende dan ook al een zware voorgeschiedenis. Het leven gaat daar uiteraard desondanks ook gewoon zijn gangetje, met als sterke bekommernis hoe het met Real en Barcelona gesteld is. Hij werd meegetroond naar de universiteit (jawel, er is daar een universiteit), en werd prompt tewerkgesteld. Wordt vervolgd!
Documentaire Arna’s Children over The Freedom Theatre in Jenin

Update Egypte

We belden naar Sharif Abdel Kouddous, betrokken bij het burgermedia-initiatief Mosireen in Egypte, voor een stand van zaken. Sinds het uitdrijven van twee protestkampen van moslimbroeders op 14 augustus, de bloedigste dag in de moderne geschiedenis van Egypte, wordt daar voortdurend geprotesteerd. Aangezien sinds november iedere niet-aangevraagde samenkomst van meer dan tien personen in het openbaar verboden is, komt het keer op keer tot zware confrontaties. Waarschijnlijk uit angst voor weer grote betogingen ging ex-president Mursi woensdag niet naar de tweede hoorzitting in zijn proces, officieel omdat het weer te slecht was voor een helicoptervlucht.
Op 24 december vielen bij een bomaanslag in Mansoura zestien doden en zo’n honderd gewonden. Alhoewel Ansar Bayt al-Maqdis, een in Sinai gebaseerde militante groep, de aanslag opeiste, besliste de regering toch om de moslimbroeders verantwoordelijk te houden en hen voortaan als een terreurorganisatie te beschouwen. Daardoor is de mogelijkheid tot een politiek onderhandelde oplossing opgeblazen en zal de situatie eerder nog verder escaleren.
Deze week, op 14 en 15 januari, komt er een referendum over de nieuwe grondwet. Die voorziet meer godsdienstvrijheid en meer rechten voor vrouwen en kinderen, maar ook meer autonomie en controle voor leger, politie en justitie. De stem-ja-campagne beheerst de media en het straatbeeld. De moslimbroeders roepen op tot een boycot, en sinds een paar kleinere actoren werden opgepakt bij het hangen van nee-posters, sluiten hoe langer hoe meer opposanten zich bij dat idee aan. De opkomst zal sowieso laag liggen omdat veel mensen vrezen voor geweld die dag, en bovendien hun enthousiasme voor deelname aan de politiek weer helemaal kwijt zijn. Na het hoogst waarschijnlijk dus aannemen van de nieuwe grondwet zouden er binnen de zes maanden presidents- en parlementaire verkiezingen komen. De vraag die iedereen in Egypte nu bezig houdt, is of coup-leider Abdel Fattah al-Sisi daarbij zal opkomen.
De overheids- en privé-media staan 100% achter het regime, en het arrestatierisico voor kritische stemmen is hoog. Enkel burgerinitiatieven als Mosireen laten een ander geluid horen. Zij geven ook vorming over filmen (in het Engels hoort u hier ‘shoot’, da’s dus filmen hé in deze context), filmpjes bewerken en on-line plaatsen.
Tenslotte hebben we het nog even over de jaarlijkse $ 1,3 miljard VSA-steun voor het Egyptische leger, vanwege het Camp David-akkoord. Omdat de wetgeving in de VSA financiële steun uitsluit voor een regering die via een staatsgreep aan de macht kwam, hoorde men deze zomer dus heel wat terminologisch gekronkel om de coup geen coup te noemen.

De Palestijnse vluchtelingenkampen in Syrië

Miljoenen Syriërs zijn momenteel op de vlucht voor het oorlogsgeweld, in Syrië zelf of in het buitenland. Maar het land herbergde al sedert de Nakba inwoners die uit Palestina (later herdoopt in Israël) verdreven waren door de kolonisatoren. Sommige van die Palestijnse kampen in Syrië lijken na meer dan 60 jaar eerder op een wijk dan op een vluchtelingenkamp.
Het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina-algemeen commando (PLFP-GC) stond sterk in die kampen en was president Assad eerder gunstig gezind. Recentelijk vestigden zich echter Salafistische jihadi’s in de kampen. Initieel hielden die zich wat op de vlakte maar na enige tijd begonnen ze hun eisen te stellen en uiteindelijk slaagden ze erin de leiding van het grootste kamp, Yarmouk in de buurt van Damascus, over te nemen met de steun van een deel van PLFP-GC. Niet iedereen binnen de Palestijnse gemeenschap was namelijk gelukkug met de steun voor Assad.
Sedert eind 2012 wordt de strijd tegen Assad dus ook vanuit de kampen gevoerd waardoor die meegesleurd worden in de burgeroorlog, met alle gevolgen vandien.
Ludo De Brabander van Vrede geeft achtergrond.