Justice pour Adil, … : de lijst is helaas lang

Foto: Leen

Justice pour Adil, Mawda, Medhi, Akram, Lamine, Ouasim, Sabrina, Ibrahim, … de lijst is helaas lang. Ni oubli. Ni pardon. Allen waren zij slachtoffer van politiegeweld.
Vandaag is het 1 jaar geleden dat de 19-jarige Adil op zijn scooter dodelijk werd aangereden door een politiewagen in de Nijverheidskaai in Anderlecht. 
De Brusselse raadkamer zal zich op 20 april buigen over het dossier rond het overlijden van de jonge Adil.  Het Brusselse parket kondigde in november al aan dat het de buitenvervolgingstelling zou vragen voor de agenten die bij het ongeval betrokken waren. Alexis De Swaef, de advocaat van de familie, vindt dat er toch een publiek proces moet komen.
In Antwerpen overleed in juli 2020 de 29 jarige Akram Kadri tijdens een politieinterventie. De familie Kadri stelde zich burgerlijke partij aangezien er sprake was van racisme en onnodig politiegeweld.
Gwendoline van Radio Air Libre vertelt ons hoe de zaak vandaag leeft in Brussel.
“Wat opvalt is dat men steeds probeert te verwijzen naar feiten die proberen de schuld te verschuiven naar de slachtoffers. Had Adil zijn helm wel juist op? Reed hij niet tegen de richting? Was Akram niet reeds bekend met feiten bij de politie? Als iemand op de vlucht is, zal die wel iets misdaan hebben, etc. Adil en alle andere slachtoffers van politiegeweld worden hierdoor ontmenselijkt en gecriminaliseerd. Alsof de slachtoffers het zelf hebben gezocht.”
“Het buitensporige aantal boetes en politieacties in volksbuurten vanaf het begin van de pandemie, het racisme en de dagelijkse pesterijen van de politie, zijn enkele van de redenen waarom Adil probeerde te vluchten.” lezen we in een open brief van de familie:  “Vandaag, een jaar na zijn dood, hadden wij graag met onze naasten en medestanders in de straten van onze gemeente een openbaar eerbetoon aan Adil gebracht, in waardigheid en respect. Meer dan een maand lang hebben wij samen met de gemeente Anderlecht nagedacht over de beste omstandigheden om dit eerbetoon te laten plaatsvinden met respect voor de hygiëne- en afstandsmaatregelen. Helaas maakt het door de autoriteiten voorgestelde kader het onmogelijk om dit eerbetoon tijdig en op waardige wijze te organiseren. Hoewel we met overtuiging de sanitaire voorschriften erkennen, vinden we dat de autoriteiten moeten ophouden met het ontkennen van het belang van een rouwproces waarin alle waarheid wordt verhinderd, net zoals ze de woede van een hele buurt ontkent. Vandaag worden wij gedwongen het idee van deze bijeenkomst te laten varen en besluiten wij deze paar regels voor Adil te schrijven.” … “De waarheid en gerechtigheid die we voor Adil eisen, eisen we net zo hard op voor de andere families. De lijst van slachtoffers groeit, gezinnen worden verwoest terwijl de politie nooit op haar verantwoordelijkheden wordt gewezen. Wanneer zal dit stoppen? Ibrahima, 2021. Ilyes, 2021. Akram, 2020. Adil, 2020. Mehdi, 2019. Mawda, 2019. Lamine, 2018. Jozef, 2018. Wassim en Sabrina, 2017. Dieumerci, 2015. Souleimane, 2014. Jonathan, 2010. Faycal, 2006. Karim, 2002. Semira, 1998. Said, 1997. Mimoun, 1991. En alle andere slachtoffers wier verhaal we niet kennen.”

Apache brengt Grootgrondbezit in kaart

foto: RC

In navolging van voorbeelden uit het buitenland  brengt Apache het grootgrondbezit in Vlaanderen in beeld. We bellen Steven Vanden Bussche, co-auteur van het merendeel van de artikels uit de reeks.
“Enkele jaren geleden gingen we op zoek naar de publieke eigendommen. Toen bleek dat de lokale besturen veel OCMW-gronden verkochten. We vroegen ons af wie de private grootgrondbezitters waren. ”
Al bij al valt het wel mee met het grootgrondbezit in  Vlaanderen. Studies toonden aan dat Duitsland en Nederland veel meer geconfronteerd wordt met grootgrondbezitters. Dit is waarschijnlijk het gevolg van meer opsplitsing bij successie in België, eerder dan van een systeem van hoge belastingen op grondbezit. Integendeel, vastgoed wordt eerder onderbelast, en het belastingregime werd recentelijk  nog guller voor (groot)grondbezitters,  met nieuwe vrijstellingen voor buitenlandse bezittingen, een afschaffing van de erfbelasting op ‘natuurgoederen’, en subsidies voor het beheer van privaat natuurgebied.
“We hebben ons tot nu toe gericht op het grondbezit op het platteland. De steden gaan we nu bekijken. Op het platteland zijn er drie categorieën: de oude grondadel, bedrijven en de nieuwe rijken. Bij de oude adel gaat het veelal over kasteeldomeinen, parken, natuurgebieden en landbouwgrond.”
“Er zijn een aantal industriëlen die investeren in landbouwgrond, wat de prijzen onbetaalbaar maakt voor veel boeren. In veel gevallen worden die gronden verpacht op kortere termijn, wat hogere prijzen oplevert. Het is  voor de overheid nuttig om te weten wat er met die gronden gebeurt. Het beleid richt zich op wat de landbouwer doet met de gronden die hij exploiteert, maar houdt dus geen rekening met de eigenaars en die bepalen óók wat met de grond gebeurt. Het zou goed zijn moest het beleid hier een beter zicht op krijgen.”
Apache zal zich in het verder onderzoek dus focussen op vastgoedbezit in de steden.

Sta op tegen racisme-actie op de pleinen en on air

logo 21/3

Op 21 maart 2021 nam Radio Centraal deel aan de Internationale dag tegen racisme en uitsluiting. Simultaan op de Groenplaats, het Moorkensplein, in het Kielpark en op Radio Centraal werd een poetry-slam tegen racisme en discriminatie afgespeeld. Na afloop werd er nog een akoestisch nummer gebracht op de verschillende pleinen.
Kielpark: Junior Akwety – “A Change is gonna come”
Groenplaats: Rapha Kuabe Atekaze – “Cynthia Erivo” – Stand Up
Moorkensplein: Jaouad Alloul –  Eind Van Ons Latijn

Een nationale actie op de Dag tegen Racisme is een jaarlijkse traditie sinds 2018. In dat jaar hebben meer dan 150 kleinere en grotere middenveldorganisaties uit heel België zich verenigd in Platform 21/3, rond zes gedeelde eisen inzake dekolonisering, praktijktesten, de hoofddoek, vluchtelingenopvang, de vreemdelingenwet en etnische profilering bij de politie. Op 21 maart komen ze telkens samen naar buiten. Anders dan in vorige jaren is dit keer niet gekozen voor een nationale betoging in Brussel, noch voor een louter virtuele actie zoals in 2020. Wel voor gecontroleerde fysieke manifestaties in alvast dertien steden: naast Antwerpen ook Oostende, Ieper, Brugge, Gent, Brussel, Leuven, Herentals, Halle, Genk, Luik, Namen en Charleroi. Overal werd op 21 maart tegelijkertijd worden opgestaan tegen racisme.
Mede-organisatoren Nyira , Hind El jadid en Kevin Franssen aan het woord over de actie (fragment 1)
Radiojingle antiracismedag feat. Ageeba Cromah  (fragment 2)
Kevin Franssen over de campagne van de Stad Allemaal anders, allemaal Antwerpenaar. (fragment 3)

De volledige 8 maart 2021 Internationale Vrouwendag van Radio Centraal

Actie, politiek, engagement vanuit de kunsten, literatuur en film

  • Inleiding met Najomi Smets en Lola Laenen van het 8maars.collectief Antwerpen
  • Studiogesprekmet vakbondsafgevaardigden Caro Vanderscheuren (ABVV) & Kristel Van Damme (ACV)
  • Johanna Pas bezielster van de boekhandel Kartonnen Dozen die de Çavaria Media prijs 2021 toekwam
  • Abortus, een gesprek met Caroline Grumiau (Gacepha) & beschouwing over aanpak LUNA (via FURIA)
  • Verslag door Marthe van de acties in Brussel
  • Podcast Femina Libera, leesgroep De Groene Waterman
  • Verslagen van Gert, Jacko en Ageeba vanop Sint-Jans-, De Coninck- en Operaplein
  • BOEH! maakt een balans op Samira Azabar & Ida Dequeecker in de studio
  • Verslag van de acties op de pleinen
  • Bernardine Evaristo – Meisje, vrouw, Anders met Hilde Meesters van de leesgroep van YWCA Antwerpen
  • Serie en filmtips van Eline van Girls on film & Leni van Wanda Collective over de nood aan een inclusief filmlandschap in België.
    Julia spreekt over vrouwvriendelijke porno
  • the keepers: archivisme & activisme
  • Nabeschouwing met Leen Nicolas, Jacko, Ageeba,Yves Kibi Puati Nelen & Gert Buscops

Nelly Maes, Vlaamse Voorvrouw, is 80

Foto: Polla ta deina, wikipedia, creative commons

Internationale vrouwendag: aanleiding om een boegbeeld van de vrouwenemancipatie en de Vlaamse beweging op te bellen. Vijftig jaar geleden deed Nelly Maes haar intrede in het parlement, waar haar strijd in de eerste jaren vooral over respect ging.
Radio Centraal: Hoe is uw engagement begonnen?
Nelly Maes: “Zolang ik thuis was mocht ik niet aan politiek doen, maar ik had wel politieke belangstelling. Van in mijn jongste jaren zat ik aan de radio gekluisterd om verkiezingsuitslagen te volgen, waarbij ik mezelf altijd identifieerde met een partij. Ik wist toen niets af van die partijen maar kwam snel tot de conclusie dat als ik de wereld wilde veranderen, dat moest gebeuren via een nieuwe partij, en dat was de Volksunie. Ik mocht niet van mijn ouders, die hadden de oorlog meegemaakt en de toestanden daarna en waren bang voor de politiek. Maar ik had er zin in en trouwde met iemand met dezelfde politieke belangstelling.”

“In de jaren ’70 was de toestand absoluut ondraaglijk.”

RC: U had het niet van uw ouders, van waar dan wel?
Nelly Maes: “Mijn betovergrootvader was burgemeester van het dorp en ik heb ook nog een neef die in de politiek gezeten heeft, dus het zat wel een beetje in de familie om zich te engageren voor de gemeenschap. Ik kan niet zeggen dat ik het niet van mijn ouders had, maar mijn ouders hadden schrik. Mijn moeder was Vlaamsgezind, ik ben opgevoed met de gedichten van Gezelle en Alice Nahon. Ik kende bijvoorbeeld zes strofen van ‘Het ruisen van het ranke riet‘. Mijn vader vond altijd dat ik moest doen wat ik wilde, maar geen politiek. Mijn vader was evenzeer geboeid door politiek maar ze wilden niet dat hun dochter zich daarmee ging bezighouden.”
“Ik was ook al feminist in mijn kindertijd, en bijvoorbeeld jaloers op de pastoor die daar op de preekstoel mocht staan en zeggen wat wij moesten doen zonder dat we iets terug mochten zeggen. Met dat niet-mogen-terugzeggen heb ik het altijd moeilijk gehad. Op internaat voelde ik me een gevangene. Daar ben ik flamingant geworden, want toen had je daar nog echte franskiljonse nonnen, die zeer machtig waren.”
Continue reading “Nelly Maes, Vlaamse Voorvrouw, is 80”

Tiers Bakker (SP) over de Toeslagenaffaire die Rutte III ten val brengt

foto Leen Nicolas

Doordat daadkracht in het oog moest springen, werd de menselijke maat uit het oog verloren.
Tiers Bakker (SP, Amsterdam)
Het onderzoeksrapport ‘Ongekend onrecht‘ windt er geen doekjes om: de belastingdienst was meedogenloos in het opsporen van zogenaamde fraude in de kinderopvangtoeslag. 26.000 ouders werden slachtoffer van de belastingdienst/toeslagen tussen 2013 tot 2019, velen van hen kwamen in de schulden terecht.
Inmiddels is het Kabinet Rutte III afgetreden, 2 maanden voor de verkiezingen van 17 maart 2021. Er kwam een 26 pagina’s lange brief aan de Tweede Kamer,  die oproept voor een hervorming van de verzorgingsstaat en een nieuwe relatie met de burger. Alle documenten waarop wetgeving is gebaseerd zullen voortaan openbaar zijn.  Een staatscommissie discriminatie en racisme wordt in het leven geroepen. Hoe geloofwaardig is hun mea culpa als dezelfde kandidaten straks weer naar de stembus trekken? Mark Rutte zal de lijst gaan trekken van de VVD, Wopke Hoekstra, voormalig minister van financiën doet hetzelfde voor het CDA, enkel voor Lodewijk Asscher (sociale zaken) zoekt de PVDA nog een vervanger.
Hoe is het zover kunnen komen? Populistische drift en mediaspektakel kopt de Groene Amsterdammer.
Er ontstond een heuse fraudejacht nadat een reportage van Brandpunt Continue reading “Tiers Bakker (SP) over de Toeslagenaffaire die Rutte III ten val brengt”

Violett

 Wendy Gabriels coördinator van Violett, een hulpverlenersorganisatie voor sekswerkers.
“Raamprostitutie is slechts een klein segment van sekswerk, naast bars, erotische uitbatingen, escorte en webcamseks. Violett zit niet in het segment van de happy hooker. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Het wordt vooral tijd dat men de taboes rond sekswerk doorbreekt en begint met sekswerk te normaliseren. Men weet niet wie sekswerker is. Misschien zit die wel naast je. Er zijn studentes die bijverdienen, allerlei soorten mensen, een weerspiegeling van de bevolking.”
Drie maanden zonder inkomen, weinig netwerk, sociaal isolement. Het was voor velen van hen erg moeilijk. Violett deelde voedselpaketten uit en bons voor hygiënische producten. Ook werd er onderhandeld met huisbazen voor huuruitsel.
Sommige klanten zijn tijdens de lock-down heel opdringerig blijven vragen. Anderen waren oprecht bezorgd omdat ze wisten dat de persoon die ze vaak bezoeken het niet gemakkelijk zou hebben.
Vergeleken met de gemiddelde bevolking -mensen die geen sekswerk doen, zijn er bij sekswerkers weinig soa’s. Er is binnen de sector een groot bewustzijn hier rond.  Veel sekswerkers hebben een enorme mensenkennis, anders overleef je niet in de sector. Er is gebrek aan een juridisch statuut. Het faciliteren van sekswerk is verboden. Op veel plekken is er wel een gedogen beleid , lokaal beleid bepaalt veel. In Gent werken ze bijvoorbeeld vaak met horeca-contracten of men is ingeschreven als schoonheidsspecialiste of masseuse. Eerst zou men sekswerk uit de strafwet moeten halen, dan pas kan men verder gaan.  Het is vooral hopen dat het beleid niet de kant uit gaat van het Scandinavische model, waarbij de klant strafbaar is met het uiteindelijke oog op abolitionisme. Als het niet erkend wordt, blijft het toch gebeuren, maar dan onder de radar en dat is net veel gevaarlijker.
Violett en de prostitutieambtenaar werkten in Antwerpen aan een protocol voor corona handhygiëne, ventilatie van de  ruimtes, mondmaskers voor klant en sekswerkers. Alles wat niet expliciet verboden is, is toegelaten vanaf 8 juni.
Pijpen kan weer. De klant blijft dan zijn mondmasker dragen. Een schone vagina of penis bevredigen is veel veiliger dan speeksel. Het covid-19 virus zit dan ook niet in vaginaal vocht of sperma.

Vivaldi legt sociaal protest aan banden

Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) wil de ‘nieuwe protestbewegingen’ beter opvolgen en ook aan banden leggen.
De algemene beleidsnota die in november gepresenteerd werd heeft het (op p10) over het ‘beheer’ van de ‘New Way of Protesting’. Zeer concreet is het document nog niet, maar het gaat over het opvolgen van acties en organisaties en over de aanpak van protesten. Er wordt niet uitgelegd wie bedoeld wordt met  ‘New Way of Protesting’, maar voorbeelden uit het buitenland wijzen erop dat het vooral gaat over burgerprotesten tegen autoritaire overheden. De centrumlinkse regering viseert hier dus bewegingen zoals Black Lives Matters of Extinction Rebellion. Extreem rechts, inclusief islamitisch radicalisme, vallen onder de sectie ‘radicalisering en gewelddadig extremisme’.

“De vraag kan gesteld worden of extremisme niet juist in de hand gewerkt wordt door het monitoren en zelfs gewelddadig onderdrukken van nieuwe vormen van acties.”

Jeroen Robbe van Labo vzw, een organisatie die kritische burgers ondersteunt, heeft bedenkingen bij de plannen en plaatst die in een trend die al langer aan de gang is: “Dit is een bevestiging van de neiging naar ‘repressieve tolerantie’ die we al een tijd zien. Zo heeft men het over ‘genegotieerd gebruik’ van de publieke ruimte. In werkelijkheid  komt er geen onderhandeling bij kijken, maar gaat het over het opleggen van beperkingen bij het uitoefenen van het recht op actie. Alle nieuwe bewegingen destijds, zoals vrouwenrechtenbewegingen of vakbonden hier en burgerrechtenorganisaties in de VS, hebben nieuwe actievormen gecreëerd en zijn buiten de lijntjes gegaan. Dit gaat men nu gaan bemoeilijken door hen bijvoorbeeld te weren van de plaatsen waar acties het meest effectief zijn, door lange aanvraagtermijnen of door het opleggen van GAS-boetes.”
“Het Observatorium dat nu opgericht gaat worden is niet bedoeld om de pijnpunten die de bewegingen aanhalen te onderzoeken, maar om sociale acties voor een stuk te beteugelen. Er is bovendien een probleem in de zin dat de uitvoerende macht hier ook rechter speelt. ” Continue reading “Vivaldi legt sociaal protest aan banden”

Mawda: proces tegen politieman gaat van start

foto; karmakolle, creative commons, via .wikipedia.org/wiki, Dood_van_Mawda_Shawri

Maandag start in Bergen het proces tegen de politieman die Mawda Shawri doodschoot tijdens een achtervolging. Ook in Antwerpen wordt actie gevoerd tussen 8 en 18 uur op de Bolivarplaats aan het nieuw justitiepaleis.
De beschuldiging is ‘onvrijwillige doodslag’, maar de familie zou dit willen veranderd zien in ‘opzettelijke doodslag’.  Ook Sarah El Massaoudi van Justice pour Mawda staat achter die eis: “De trekker overhalen om te schieten op een busje vol mensen gebeurt niet per ongeluk, en je weet dat er dodelijke slachtoffers zullen vallen. ”
“Dit kadert in een groter verhaal van disproportioneel politiegeweld. … en van  etnische profilering en racisme binnen het politiekorps, want laten we eerlijk zijn: moest dit een busje met blanke mensen uit de middenklasse geweest zijn, dan zou de politie niet zo gehandeld hebben. ”
“Met sensibilisering of opleidingen alleen gaan we er niet komen. De eerste stap bestaat uit veroordelingen van politiegeweld, zoals in deze zaak. Het moet duidelijk gemaakt worden dat dit niet getolereerd wordt. Ook internationaal is het debat bezig over de rol van de politie. Zo kunnen bepaalde zaken waarvoor de politie nu uitrukt behandeld worden door bijvoorbeeld welzijns- of straathoekwerkers.”