CD&V en N-VA willen niet verder onderhandelen over een regeringsvorming op basis van het dokument dat Johan Vande Lanotte deze week afleverde.
Prof. Dave Sinardet (UA, VUB) geeft toelichting. We hebben het onder andere over CD&V, de rol van de media, Vlaams nationalistisch complotdenken en de achterliggende corporatistische motieven voor het afwijzen of willen doordrukken van bepaalde voorstellen.

Hoe zit dat nu eigenlijk met die PS- en N-VA-voorstellen? Wat staat erin en was dat voorstel van Bart De Wever nu echt onaanvaardbaar? It’s complicated, maar Prof. Dave Sinardet (UA, VUB) was zo vriendelijk om er licht op te werpen.
Hij stelt dat De Wever vertrokken is van waar Di Rupo geëindigd was, en daar dan wat N-VA elementen aan toegevoegd heeft. Daarbij heeft hij er vooral voor gezorgd dat niets voor de andere Vlaamse partijen onaanvaardbaar was.
Maar in de voorstellen die De Wever doet zijn er een paar foutjes geslopen die dan telkens financieel in het nadeel voor de Franstaligen uitdraaien. Na correctie blijkt bijvoorbeeld dat zijn voorstel van de Financieringswet er niet toe leidt dat Wallonië € 90 miljoen per jaar verliest zoals eerst gesteld door N-VA, maar bijna € 500 miljoen. (Zie ook evaluatie door Prof. André Decoster van KUL, kopie HIER). Volgens Sinardet wist De Wever zelf goed genoeg dat een aantal punten in zijn voorstel niet te slikken waren voor de Franstaligen.

André Mommen is politicoloog aan de universiteit van Amsterdam en hoofdredacteur van het Vlaams Marxistisch Tijdschrift (VMT), een uitgave van Imavo. Hij is sedert jaren een steeds weerkerende studiogast bij de redactie van Radio Centraal, telkens wanneer het over de Belgische politieke actualiteit gaat.
In het zomernummer van het VMT formuleert hij in een scherp standpunt een analyse van de verkiezingsresultaten van 13 juni. Hij stelt daarbij onder meer dat de Vlamingen bang zijn om ‘hun’ welvaart te verliezen aan de Franstaligen / Walen, en geen enkele interesse hebben voor solidariteit met de andere gewesten en gemeenschappen.
Michel Godard is urbanist bij het Brussels Gewest en hoofdredacteur van Cahiers Marxistes, het homoloog van VMT en verbonden (onder andere) met de Université Libre de Bruxelles (ULB).
Brussel is voor het Vlaams politiek collectief onderbewuste een blinde vlek. In dat zelfde VMT-nummer geeft hij een interview omtrent de sociaal-economische en sociaal-geografische problematiek van dit opmerkelijk stedelijk gewest. Zo pleit hij voor een dynamische, ‘glijdende’ faciliteitenregeling: faciliteiten voor Nederlands- en anderstaligen wanneer die in de minderheid zijn in een Franstalige entiteit en andersom. Dit veronderstelt een talentelling, een taboe voor de Vlamingen sinds het vastleggen van de taalgrens in 1963. Michel is echter geen voorstander van ‘le très grand Bruxelles’, de uitbreiding van Brussel.
Stof tot nadenken en discussie dus. De redactie van Radio Centraal koestert de ambitie om dieper in te gaan op de complexe politieke constructie die België is.