Klimaattop Parijs: GroenPlus stapt door

Schrik niet als u in Frankrijk opeens een enthousiaste groep senioren tegenkomt: het is een groepje ouderen van GroenPlus die op Klimaattocht naar Parijs is. De senioren hadden normaal moeten toekomen op de grote internationale Klimaatmanifestatie die in aanloop naar de Klimaattop moest plaatsvinden. Door de tragische gebeurtenissen in Parijs werd de manifestatie afgelast. Toch stappen de groene grootouders verder. We bellen met Hugo van Dienderen, voorzitter van GroenPlus, die uitlegt waarom het nu meer dan ooit belangrijk is om de klimaattocht verder te zetten.
Wie de tocht wil volgen, kan terecht op de facebookpagina of op de website.

‘Omdat er zo’n duidelijke band is tussen klimaat en veiligheid en omdat een ambitieus, bindend en rechtvaardig Klimaatakkoord absoluut nodig is, zet GroenPlus zijn symbolische Klimaattocht naar Parijs voort.’

In Molenbeek: biografie van een wijk tegen de framing in

Recent verscheen ‘In Molenbeek’, een nieuw boek van Hans Vandecandelaere. Hij is historicus, gids en intussen schrijver die in Brussel resideert. In Molenbeek brengt het verhaal van de wijk Oud-Molenbeek, een wijk waar talloze vooroordelen over bestaan: je struikelt over de jihadisten, je kan er ’s avonds niet komen, het is er vuil, enz.
Vandecandelaere trok de wijk in en sprak met meer dan 150 inwoners. Hun relaas is de basis van het boek dat je het echte Molenbeek toont, een wijk die problemen kent maar ook bezig is aan een inhaalbeweging. Soms valt de vergelijking met Borgerhout niet te vermijden. Hoe dan ook, de uitdagingen van Molenbeek zijn die van het hele land.
Met Hans Vandecandelaere gaan we in gesprek.
‘In Molenbeek’ -Hans Vandecandelaere. Uitgegeven bij Uitgeverij EPO. isbn: 9789462670259 – paperback (12,5 x 20 cm) – 261p.
Naschrift
Ons gesprek kreeg een extra dimensie met de huiveringwekkende aanslagen in Parijs, een dag voor het gesprek. Later die avond kwamen deze telexen binnen: ‘grote politieactie aan de gang in Molenbeek – link met ons land -1 arrestatie in probleemwijk …’. Op Knack.be lazen we:

(…) We zijn in oorlog met IS, zegt minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon, die Molenbeek wil opkuisen. (…)

Stilte. Meer dan ooit is In Molenbeek verplicht leesvoer voor ieder van ons.

180° because life can change

Rocio Forero B., een in ons land woonachtige Peruviaanse seksuologe, stelde deze maand in Thailand op de vierjaarlijkse YWCA-conventie haar documentaire 180° because life can change voor. Die maakte ze toen binnen het YWCA Vrouwennetwerk (een koepel van vrouwenorganisaties, vooral van vrouwen met een migratie-achtergrond) het thema ‘partnergeweld tegen vrouwen’ aan bod kwam. De documentaire vertelt het verhaal van een aantal vrouwen met een heel verschillende achtergrond.
Maandagavond 2 november is de documentaire te zien in Filmhuis Klappei. Na de vertoning volgt nog een interactief inhoudelijk gedeelte, begeleid door o.a. de documentairemaakster zelf.
Nog tot en met zondag loopt van Rocio Forero B. in de Warande in Turnhout de expo Moeders en Dochters, met als thema het kruispunt tussen migratie en moederschap.

Van Milleniumdoelstellingen naar Duurzame Ontwikkelingsdoelen

In 2000 werden de Milleniumdoelstellingen voor ontwikkelingslanden geformuleerd. Deze doelstellingen moesten ontwikkelingslanden aanmoedigen om werk te maken van het terugdringen van bijvoorbeeld ongeletterdheid, ongelijkheid en armoede. Vijftien jaar later wordt een niet al te positief bilan opgesteld maar worden tegelijkertijd nieuwe doelen afgesproken, maar nu voor heel de wereld. Deze 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelen, of ook ‘SDG’s’ (= Sustainable Development Goals) worden bediscussierd op de VN-top die op 25 september van start gaat. Actievoerders, NGO’s, Noord-Zuidbewegingen en tutti quanti hopen dat de doelstellingen deze keer wel afdwingbaar zullen zijn. Zij verenigden zich in ‘Action/2015’, een internationaal platform dat bij ons voornamelijk bekend is om de campagne ‘de Tijd Loopt‘.
We bellen hierover met Bart Tierens van 11.11.11., voor hij naar New York afvloog. Intussen zit hij er en tweet hij af en toe (en dat is inderdaad een volgtip!).

De Nieuwe Burgers van Calais

Dat u zich geen schuldgevoel moet laten aanpraten. Dat zijn ‘vaderhart bloedt’. Dat Turkije een veilig land is, en dat een mens die voor een vals gebit zijn leven en dat van zijn gezin op het spel zet, het zélf gezocht heeft, en dat onverdoofd slachten een schandaal is.
Een fijn ontwaken, was het niet deze zaterdag, met de Burgemeester op de voorpagina en het koor van zijn medestanders in de commentaren. Gelukkig zijn er ook anderen die, vanuit hun facebookpagina’s, met tonnen hulpmateriaal de nood dan maar zélf helpen lenigen, wat – spijts berichten van het tegendeel – redelijk vlot verloopt. Getuige daarvan Peter Terryn, die ter plekke berichtte over de situatie in het kamp en – in de studio – Annemie Verbeiren, net terug van een wake aan het Red Star Line museum waar onder andere dit gedicht van Bert Verhoye werd uitgesproken:
De zee wordt voor ons niet gespleten
de zee wordt voor ons niet gespleten
door profeten die met droge voeten de overkant bereiken
wij zwemmen en strompelen aan land
onze kinderen spoelen later aan
wij trotseren prikkeldraad en elektriciteit
die hier niet duur is en vrij van BTW
en wapenstokken
wij worden geslagen door agenten met zweetplekken onder de armen
niets is zo vermoeiend als slaan op mensen
die geen weerstand bieden
je haalt er ook geen eer van
in de rij zijn wij altijd nr. 251
vlak voor ons schuift het loket dicht
niemand weet waarom ze ons tellen
noch of ze kunnen tellen
achter ons liggen de ruïnes van ons leven
voor ons de gesloten poorten van een leefbaar land
wij zitten bewegingsloos op de richel van de grens
in regen en wind
en straks in ijs en sneeuw
volgend jaar gaat een conferentie over ons
wie dood is mag blijven
wie sterft moet snel kruipen
wie kan lopen moet gaan
boven onze hoofden passeren de bommenwerpers
op weg naar ons land
maar wie dood is mag blijven
wie sterft moet snel kruipen
en wie geluk zoekt moet gaan.

Inspraak Oosterweel: suggesties voor uw suggesties

Bij stRatenGeneraal en Ademloos maakte het opschrift ‘Heeft u nog suggesties?’ op de brochure over de inspraakronde project-MER Oosterweelverbinding uiteraard een hilarische indruk. Al tien jaar formuleren zij immers onderbouwde kritiek en alternatieven, waar dan vervolgens b.v. doodleuk een gevangenis bovenop komt te staan. Zijzelf krijgen vaak het label van hinderlijke dwarsliggers opgeplakt, die het krachtdadig beleid van de overheid blokkeren.
En uiteraard hébben ze suggesties. Die kunnen samengevat worden als de vraag om de in de vorige fasen begane fouten te herstellen.
Bent ook u zo’n hinderlijke dwarsligger? Bezorg de overheid dan voor het einde van deze maand uw eigen suggesties, desgewenst makkelijk gekopieerd dan wel gepersonaliseerd op basis van hun formulier (nog invullen: het gaat om dossier PR2236). U kunt uw bijdrage ook hier online ingeven.
We spraken over het vroeger en nu van deze saga met Wim Van Hees. Een quote: “BAM doet niet aan voorlichting, BAM doet aan manipulatie van de publieke opinie, en dat is zeer laakbaar.”

Voorwaarts!? Meters en Peters

Begin 2000 konden honderden nieuwkomerskinderen in Antwerpen niet terecht in een school. Toenmalig gemeenteraadslid Marleen Van Ouytsel nam het initiatief hen tijdens de vakantiemaanden vast kennis te laten maken met onze taal en cultuur, zodat ze het volgende schooljaar niet onvoorbereid zouden moeten starten. De betrokken vrijwilligers waren zo enthousiast, dat beslist werd het initiatief verder te zetten. De vzw Meters en Peters was geboren.
De doelgroep bleef dezelfde: kinderen van de lagere school-leeftijd die nog geen volledig schooljaar les hebben gevolgd in ons land. Dit jaar zijn dat er 120, van 28 verschillende nationaliteiten. Zij konden inschrijven op aanraden van de dienst inburgering, die ieder jaar een selectie maakt van de laatst aangekomenen met de minste voorkennis. Of ze arm zijn of rijk, legaal of illegaal, maakt daarbij niet uit. Per gezin kost de zomerschool € 25: niet veel, maar genoeg om de motivatie te stimuleren om de kinderen ook effectief zes weken lang iedere dag te laten komen. Iedere vrijdag is er voor de ouders een toonmoment, wat de betrokkenheid ten goede komt. Zo’n 90% van de kinderen doet dan ook de hele periode mee.
Het aanbod is heel gevarieerd, met iedere week een thema, waar dan uitstappen aan gekoppeld worden: dieren = de zoo, er is een bezoek bij de politie, verkeerseducatie, fietslessen, ICT, een tandarts op bezoek …
Verschillende musea zijn bij het project betrokken. Toen Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (het KMSK) in 2005 als eerste benaderd werd, zagen ze meteen de meerwaarde in, want voor hun educatieve werking was extra ervaring met een multiculturele groep zeer welkom. Na grondig beraad koos men ervoor om rond portretten te werken, een zeer dankbaar onderwerp, omdat daaraan allerei thema’s en creatieve activiteiten gekoppeld kunnen worden. Nu het KMSK zelf in verbouwing is, gaan de kinderen naar gastlocaties van het KMSKA en naar andere musea, die gaandeweg ook interesse kregen voor het project.
Vanuit de zomerschool zijn een aantal projecten gegroeid die buiten de vakantie lopen. Zo is er sinds 2008 het voorleesproject De Boekentoren. In september en oktober gaan vrijwilligers bij zo’n 50 zomerschool-kinderen thuis elke week een uurtje voorlezen. Soms gaan ze hier jaren mee door. In de bibliotheek zijn de kinderen in de zomer al ingeschreven. Aansluitend daarop kunnen deze kinderen in november en december een aantal voorstellingen in HetPaleis meemaken.
Ook het kinderkoor Zing Zang Zong ontstond uit de zomerschool. Heel het jaar door repeteren de kinderen op woensdagnamiddag. Hun ouders volgen intussen een conversatieles Nederlands. Omdat die ouders zelf ook wel wilden zingen, kwamen er op zaterdag zangrepetities voor de volwassenen.
Vrijwilligers vinden voor al deze activiteiten is geen evidentie, maar het lukt altijd wel. Dit jaar startte een samenwerking met de lerarenopleiding van Artesis-Plantijn. Een aantal studenten loopt één à twee weken stage in de zomerschool, en/of gaat voorlezen in het najaar. Drie jaar geleden al startte een samenwerking met de opleiding kleuteronderwijs.
De overheid financiert het project gedeeltelijk, en stelt in de zomer schoollokalen ter beschikking. Dan is er nog een hele reeks privé-sponsoren: serviceclubs, bedrijven …
Vier betrokkenen kwamen voor dit verhaal naar onze studio: de huidige voorzitter Flip Voets, al sinds de oprichting bij de vzw betrokken; secretaris Christiane Hozay, die de zomerschool coördineert; Nelleke Lijphart, medewerkster van het eerste uur en medecoordinator van de Boekentoren en de Paleisbezoeken; en Babette Cooijmans, educatief medewerker van het KMSK.

Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje

De Afkoopwet: "Defaitisme, chaos en discriminatie"

In 2011 werd de wetgeving die toelaat om bepaalde overtredingen te regelen door middel van een schikking in plaats van met een rechtszaak uitgebreid tot wat de ‘Afkoopwet’ genoemd wordt. De wet wordt vooral gebruikt om fraudeurs hun straf te laten afkopen.
Justitiewatcher en vrederechter op rust Jan Nolf nam twee onlangs verschenen rapporten over de Afkoopwet door en zag dat het niet goed was.
Jan Nolf: “Veel politici vergelijken de Afkoopwet met de minnelijke schikkingen die getroffen worden voor kleine verkeersovertredingen. Al sedert de jaren 30 bestaat er wetgeving die minnelijke schikkingen regelt en met de tijd werden er meer en meer minnelijke schikkingen getroffen. Maar in 2011 kwam er met de ‘Afkoopwet’ plots een vrij dramatische wijziging in de rechtspraak: die wet laat in principe minnelijke schikkingen toe voor álle misdrijven die tot 20 jaar opsluiting kunnen leiden. Het gaat hier dus niet om verkeerd parkeren of andere pekelzonden maar over zware misdrijven die afgekocht kunnen worden en op geen enkel strafregister komen, terwijl verkeersovertredingen die via een minnelijke schikking geregeld worden wél tijdelijk op een strafblad komen.”
“Nadat die wet gestemd was, heeft het Parket Generaal in 2012 dan toch een selectie gemaakt van wat in aanmerking komt voor een minnelijke schikking. Zwaar fysiek geweld staat niet op de lijst maar omkoping wel, valsheid in geschrifte ook. Zo heeft de ‘Koning van de Verkeersborden’ (Glen Janssens, nvdr) onlangs zijn proces wegens omkoping in Mechelen afgekocht.
Je kan dus mensen eerst omkopen en daarna betalen om je strafregister blank te houden. Dat staat toch helemaal haaks op het elementair rechtsgevoel. Het gaat over zeer zware misdrijven. Wat moet de gewone burger daar van denken? Dat is de basis van mijn kritiek.
In het rapport dat ik doornam zie je hoe de wet in de praktijk toegepast wordt en dat bleek nog erger dan ik me had voorgesteld.”
Continue reading “De Afkoopwet: "Defaitisme, chaos en discriminatie"” →

Basisinkomen: quid solidariteit?

Het wordt wel eens “gratis geld” genoemd, of een idee dat “boven links of rechts” staat, maar is dat wel zo en wat is het precies? We vroegen het aan Dr. Francine Mestrum, onafhankelijk onderzoeker. Op 9 mei ging zij in Het Bos te Antwerpen in debat met Walter Van Trier, Sarah Van Liefferinge en Nele Van Parys over het universeel basisinkomen. Uw redacteur was erbij en kwam met meer kennis buiten dan waarmee hij het pand had betreden. In een poging om deze kennis te delen met de buitenwereld, gingen wij met Mestrum in gesprek.

#miljonairstakshetboek: de 30-urenweek

Recent verscheen bij uitgeverij EPO het boek ‘De miljonairstaks en zeven andere briljante ideëen om de samenleving te veranderen’. Het is een boek van de ‘Hoe durven ze’-generatie, zegt Peter Mertens, voorzitter van de PVDA en samensteller van het boek. Acht ideëen worden telkens uitgewerkt door twee zielsverwanten aan de hand van een reeds bestaand voorbeeld in het buitenland. De schrijvers wijzen erop dat het dus niet onmogelijk is.
Nadat we vorige week Nadine Peeters ontvingen voor een gesprek over ‘De Weense Woonwals‘, zit Maartje de Vries deze week aan onze tafel. De Vries werkt bij Geneeskunde voor het Volk als onthaalmedewerker, maar is ook voorzitster van de vrouwenbeweging ‘Marianne’. Samen met Benjamin Pestiau schreef zij over de 30-urenweek waarvoor de PVDA momenteel campagne voert.
In deel 1 gaan we dieper in op hoe de 30-urenweek kan worden ingevoerd en hoe die gefinancierd wordt.
In deel 2 bespreken we de kloof man-vrouw en hoe doorheen de geschiedenis we steeds meer en flexibeler zijn gaan werken.
Tot slot praten we in een derde deel kort over de peiling van de BRTN en de Standaard waarin PVDA achteruit gaat.