Huber Ballesteros eindelijk vrij?

Bruno Verlaeckt, voorzitter van ABVV Antwerpen, was in onze studio naar aanleiding van een persbericht over de zaak van Huber Ballesteros. Als ondervoorzitter van FENSUAGRO, de vakbondsfederatie voor de agro-industrie, was Ballesteros in augustus 2013 mede-organisator van een nationale staking. Aan de vooravond daarvan zou hij naar een overleg gaan met de president. In plaats daarvan werd hij opgepakt. Sindsdien zit hij in de gevangenis, op verdenking van samenwerking met / steun aan de guerrilla, tot dusver zonder proces.
Nu is dit soort repressie niet zo ongebruikelijk in Colombia. Alleen al van FENSUAGRO zitten 150 vakbondslui achter de tralies, en dan mogen ze nog van geluk spreken, want nergens ter wereld worden zoveel vakbondmilitanten vermoord. Het geval van Ballesteros werd zowat een symbooldossier voor deze problematiek. Hij kreeg zelfs in 2014 een lugubere prijs van het actieplatform Stop the Killings.
Nu maandag 8 februari komt er dan een hoorzitting. Daarin kan besloten worden dat de eerder geformuleerde beschuldigingen ongegrond zijn, waarop Ballesteros vrij zou komen. Dat is niet onwaarschijnlijk, aangezien er momenteel ook vredesbesprekingen lopen zijn tussen de Colombiaanse overheid en de guerrillagroepen. In die algehele sfeer van toenadering zou de overheid ook tegenover gevangen mensenrechtenactivisten een andere houding kunnen gaan aannemen.

Verkiezingen Haïti: de nieuwe kleren van de EU

De tweede ronde van de Haïtiaanse presidentsverkiezingen die moest doorgaan op 24 januari is ‘wegens veiligheidsredenen’ uitgesteld.
Dit had het sluitstuk moeten worden van de heropstart van het democratisch proces dat president Martelly vier jaar lang had tegengehouden.
Ondertussen is iedereen het erover eens dat de verkiezingen in het slop zitten, behalve de regering en haar internationale donoren van de EU en de VSA. Die weigeren te erkennen dat het democratisch process in Haïti er naakt bij loopt.
Verslag door Joris Willems vanuit Port-au-Prince.
De parlementaire stembusgang in augustus werd geplaagd door geweld en andere onregelmatigheden. Op 25 oktober verliep de tweede ronde van de parlementsverkiezingen rustiger maar al vlug was er sprake van grootschalige fraude. De internationale donoren (EU, VSA, Brazilië…) zien niet echt een probleem maar het wordt van langs om moeilijker om dat staande te houden. Ook internationale pers (NYT) begint te melden dat de zaak ontspoord is .
Joris Willems is geäccredditeerd waarnemer van de NGO ‘Justice et Paix‘ en ging zelf met een kam door de verslagen (procès verbaux, PVs) van 76 stembureau’s. Vertegenwoordigers van de Europese Unie hadden diezelfde verslagen ook doorgenomen en vonden in 3 gevallen sporen van fraude. Voor Joris Willems moesten dat er 25 geweest zijn en was voor 24 andere PVs een bijkomende verificatie nodig om tot een definitief oordeel te komen. “De EU observatoren keurden zelfs gevallen goed waar de kieslijst gewoon ontbrak, en die is toch wel cruciaal”
De tweede ronde van de presidentsverkiezingen zijn nu dus uitgesteld en een nieuwe datum werd nog niet vastgelegd.
Joris Willems: “Maar op 7 februari loopt het mandaat van president Martelly en het land stevent nu dus af op een transitieperiode met veel onduidelijkheid. Het wordt een moeilijk scenario want deze toestand is niet voorzien in de grondwet.
Er is een ongeziene concensus binnen de Haïtiaanse samenleving tegen het verloop van de eerste ronde van de presidentsverkiezingen afgelopen oktober, dus er is eigenlijk weinig andere keus dan ze over te doen. Bovendien waren de wetgevende verkiezingen (voor de senaat) ook problematisch, wat het vinden van een oplossing bemoeilijkt.”
“De internationale gemeenschap heeft deze crisis mee veroorzaakt door veel te permissief te zijn voor de kiesfraude. Ik vermoed -en hoop- dat de verkiezingen zullen geanuleerd worden maar dat betekent wel een enorm gezichtsverlies voor de EU en de Vereniging van Amerikaanse staten (waarin vooral VSA en Brazilië de hoofdrol spelen, nvdr). Het zou verstandig zijn moesten zij zich wat meer op de achtergrond houden.”

De mijnramp in Brazilië

In de Braziliaanse deelstaat Minas Gerais wordt veel ijzererts gewonnen. De vaste afvalstoffen die daarbij ontstaan, laat men lange tijd in een groot bassin bezinken. In bergachtig gebied is zo’n bassin dan aan één zijde afgesloten met een dam.
Twee zo’n bassins lagen niet erg ver van mekaar. In het rapport dat in 2013 werd opgemaakt bij de verlening van de uitbatingsvergunning van de mijn, was al gewezen op het risico van een ‘domino-effect’ moest één van die dammen het begeven.
Precies dat scenario heeft zich dus voorgedaan. Op 5 november omstreeks 15u Continue reading “De mijnramp in Brazilië” →

Haïti verkiezingen : « geplande fraude » of « goed georganiseerd » ?

25 oktober ging de tweede ronde door van de Haitiaanse verkiezingen. Eindelijk, na 4 jaar uitstel.
Minder geweld deze keer dan tijdens de eerste ronde in augustus maar de klachten over fraude zijn des te groter. Jovenel Moïse, protégé van huidig president Martelli werd al tot overwinnaar uitgeroepen maar het protest neemt toe. Laatste aflevering van het drieluik gaat waarschijnlijk door op 27 december
Oud Radio Centraal hoofdredacteur Joris Willems is even terug uit Port-au-Prince waar hij als waarnemer bij de verkiezingen was.
In 2015 worden in Haïti voor het eerst sinds het aantreden van president Michel Martelly verkiezingen georganiseerd. De verkiezingen zijn zo lang uitgesteld dat in het land vandaag nog slechts elf van de oorspronkelijke verkozenen zetelen : tien Senatoren en een president. Sinds 2012 stelde Martelly per presidentieel decreet zelf vervangers aan voor de verkozen burgemeesters, sinds januari 2015 regeert hij per decreet. Drie verkiezingsrondes dit jaar moeten het quasi voltallige politieke landschap vernieuwen : president, tweederde van de Senaat, het parlement, burgemeesters en lokale besturen.

“Het was zonder twijfel beter dan in augustus, maar dat wil niet zeggen dat het goed was”

De eerste ronde voor parlement en senaat op 9 augustus ging gepaard met veel geweld en openlijke intimidatie, slechts 81 % van de uitslagen per kiesbureau kwamen aan in het centrale telbureau, de participatie lag volgens de offiële cijfers op 18 %. De tweede ronde die op 25 oktober gecombineerd werd met de eerste ronde van presidents- en burgemeesterverkiezingen verliep weliswaar met veel minder geweld, maar er werd volgens de meeste observatoren op grote schaal gefraudeerd.
Haïtiaanse mensenrechtenorganisaties erkennen enerzijds dat bij de verkiezing van 25 oktober minder geweld was en dat de stembusgang in het algemeen beter verliep dan op 9 augustus. « Het was zonder twijfel beter dan in augustus, maar dat wil niet zeggen dat het goed was, » Joris Willems die voor de Haïtiaanse mensenrechtenorganisatie CE Justice et Paix observeerde. « Het grootste probleem blijven de politieke mandatarissen die niet op de kieslijsten staan ingeschreven. Velen hebben dan ook verschillende keren kunnen stemmen, en daarop achteraf een controle uitvoeren is met de huidige regelgeving vaak onmogelijk. »
De coalitie rond de Réseau National de Défense des Droits Humains (RNDDH ) titelt haar rapport « une vast opération de fraude électorale plannifié ». De verbeteringen ten opzichte van 9 augustus waren voor RNDDH onvoldoende om het proces comform te maken met Continue reading “Haïti verkiezingen : « geplande fraude » of « goed georganiseerd » ?” →

Eerste ronde verkiezingen Haïti slag in het water

Op 9 augustus ging de eerste in een reeks van drie verkiezingen door in Haïti. Het democratisch proces lag vier jaar stil nadat president Martelly aan de macht kwam. In die periode verving Martelly zo goed als alle lokale bestuurders door aanhangers en liep het parlement leeg.
De Europese Unie en de Organisatie van Amerikaanse Staten die het regime van Martelly steunen, stelden onregelmatigheden vast op 9 augustus, maar besloten dat die het uiteindelijk resultaat niet beïnvloedden.
Joris Willems was ook ter plaatse als waarnemer en komt tot andere conclusies. In de vier stembureau’s die hij bezocht, verliep de kiesgang in dusdanige chaos dat de uitslag geannuleerd werd. Ook andere lokale observatoren en mensenrechtenorganisaties die in de rest van het land actief waren vinden dat de internationale bondgenoten veel te mals zijn voor het Martelly-regime.
De Haïtiaanse kiescommissie zelf bevestigt met het officieel deelnamecijfer van 18% impliciet dat de verkiezingen een slag in het water waren. Bovendien hebben andere observatoren het over een deelname van slechts 5%.
Ondanks het slecht rapport ligt het regime van Martelly goed bij het Westen omdat het de westerse investeerders wel van dienst is. Zo slecht als Martelly is in het op poten zetten van het democratisch proces blijkt hij wél efficiënt te zijn in het helpen tot uitvoering brengen van grote buitenlandse investeringsprojecten, zoals de exploitatie van goudaders en een enorm toeristisch project.

Duizenden deportaties na 'denationalisering' door Dominikaanse Republiek

De Dominikaanse Republiek, die samen met Haïti het eiland Hispaniola vormt, is begonnen met het uitwijzen van duizenden ‘illegaal’ in het land verblijvende Haïtianen.
In 2013 besliste het Dominikaans grondwettelijk hof om retroactief de nationaliteit van tienduizenden mensen af te nemen, de meesten van Haïtiaanse komaf.
Iedereen die geboren wordt in het land krijgt de Dominikaanse nationaliteit. De beslissing van het Grondwettelijk Hof beperkt dit nu door te stellen dat iedere Dominikaan geboren na de grondswetherziening van 1929(!) wiens ouders op het moment van geboorte niet legaal in het land verbleven de nationaliteit moeten ontnomen worden. Dit betekent dat 200.000 mensen de Dominikaanse nationaliteit kunnen verliezen. Velen van hen hebben echter geen andere nationaliteit. De regering liet daarna een wet stemmen die een regularisatie zou moeten regelen maar (volgens onder andere Human Rights Watch,) nog altijd op arbitraire wijze mensen hun nationaliteit ontzegt.
De uitzetttingen zijn in juni begonnen en duizenden zijn al de grens met buurland Haïti overgezet. We bellen Joris Willems die in de Haïtiaanse hoofstad Port-Au-Prince zit.
Volgens hem gaat het niet louter over een wettelijk complicatie maar is er in de Dominikaanse Republiek een probleem met racisme. In februari werd nog een zwarte schoenpoetser na een racistisch betoging publiek gelyncht.
Voor de Haïtiaanse overheid is het geen prioriteit. “Er zijn overlegmomenten geweest maar de Dominikaanse overheid bleek krachtiger dan de Haïtiaanse die de denationalisering van de Dominikanen aanvaard heeft. Wat de relaties met de Dominikaanse Republiek betreft is de Haïtiaanse regering vooral bezig met handel. De trafiek van handel in eieren en salami is blijkbaar prioritair.”
Links:
– Beslissing Dominikaans Grondwettelijk Hof
– rapport Human Rights Watch

Spanningen, Middenveld en Arbeidsrechten in Haïti

De spanning stijgt in Haïti. Het machtsmisbruik van de door Europa gesteunde president Michel Martelli roept van langs om meer tegenstand op. Vorige week vroeg Martelli dan aan zijn eerste minister om ontslag te nemen.
Joris Willems schets de toestand momenteel in het land. Naar aanleiding van de algemene staking in Belgie vragen we hem ook hoe het zit met werknemersrechten en vakbonden in Haïti.
“Er bestaan vakbonden. Zo zijn er die eerder de belangen van de patroons verdedigen dan die van de . Het arbeidsrecht wordt totaal met de voeten getreden. Mensen die mededen aan betogingen voor het minimumloon voor het minimumloon eind 2013 hebben achteraf hun job verloren. Een paar weken nadat een tekstielsyndicaat werd opgericht werden de leden ontslagen.”
Frans Geerts van de studiedienst van de LBC is nog in de studio aanwezig.

Verkiezingen in Uruguay

Morgen, zondag 26 oktober, zijn er verkiezingen in Uruguay, ook bekend als het Zwitserland van Zuid-Amerika, vanwege de rol die de banken daar spelen en vanwege het relatief progressieve sociale beleid (wettelijke abortus, homohuwelijk, en sinds vorig jaar door de staat geregulariseerde handel in cannabis). Vele decennia domineerden twee grote conservatieve partijen het politiek landschap, tot in 2005 het Frente Amplio, een in 1971 opgerichte brede coalitie van linksere initiatieven, de verkiezingen won en president Tabaré Vázquez (rechts op de foto) aanleverde. Die werd in 2010 opgevolgd door de Frente-president José Mujica (links op de foto), een bepaald a-typische politicus met een guerillia- en gevangenisverleden, wereldwijd bekend om zijn uiterst sobere levensstijl en zijn niet altijd even diplomatische uitspraken. Overigens was zijn economisch beleid niet zo bijzonder progressief, met de nadruk op het vergroten van de export. Alles wijst erop dat ook deze keer Frente Amplio zal winnen, en bovendien zelfs in het parlement de meerderheid zal halen. Tabaré Vázquez zou dan opnieuw president worden. Hij is eerder neo-liberaal ingesteld. Raf Custers (MO*) wijst erop dat in deze periode in meerdere Zuidamerikaanse landen verkiezingen gehouden worden, die mogelijk leiden tot een andere koers, onder andere met name het afbouwen van de Zuidamerikaanse landenbonden die een sterkere onderhandelingspositie tegenover de buitenwereld beogen.

Baby Doc is dood! Leve het Duvalierisme!

Vorige week overleed de voormalige Haïtiaanse dictator Jean-Claude Duvalier a.k.a. Baby Doc onverwachts. Hij volgde in 1971 zijn vader op en werd na een volksopstand in 1986 van de macht en uit het land verdreven.

De Duvaliers mogen dan wel al lang van de macht verwijderd zijn, de elite die de dictators steunde zit er nog altijd en houdt het systeem in stand, met stilzwijgende of zelfs actieve goedkeuring van de ‘internationale gemeenschap’.

Achtergrond door Joris Willems vanuit Port Au Prince.
Continue reading “Baby Doc is dood! Leve het Duvalierisme!” →

Panamakanaal: dé Amerikaanse mobiliteitsknoop

Het Panamakanaal dat de oostelijke met de westelijke kant van Amerika verbindt werd 100 jaar geleden in dienst genomen.
Het politiek en militair gamanoeuvreer die de periode vóór de bouw voorafging vertoont treffende gelijkenissen met wat nu in Oost-Oekraïne gebeurt; met Colombië en de Verenigde Staten toen respectievelijk in de rol van Oekraïne en Rusland vandaag.
Maar ook nu heeft het kanaal niets van haar belang verloren. In tegendeel: ondanks – of juist door- een verdrievoudiging van de trafiek de afgelopen 80 jaar is het Panamakanaal dé Amerikaanse mobiliteitsknoop geworden. Daarom wordt sedert 2006 aan een uitbreiding gewerkt die volgend jaar moet klaar zijn. Dat moet de trafiek door het kanaal verdubbelen.

Maar nog voor de nieuwe sluizen van het kanaal af zijn is het al duidelijk dat ook zij de grootste containerschepen niet zullen aankunnen.

Ondertussen wordt in de buurlanden aan plannen voor nieuwe oost-west routes gewerkt. Het meest ambitieus en meest konkreet plan is het zogenaamd ‘Nicaraguakanaal’ dat 4 keer langer zou worden dan het Panamakanaal en ook de grootste schepen moet aankunnen. De mogelijke negatieve impakt op het milieu rond is enorm, vooral het verzilten van het grootste zoetwaterreservoir van Centraal Amerika zou een ramp zijn. Milieubezwaren werden echter van tafel geveegd en de werken zouden volgend jaar starten.
Naast de milieubezwaren lijkt het een mysterie hoe een investering van 80 miljard$ of meer kan verantwoord worden door een opbrengst die jaarlijks ‘slechts’ enkele miljarden zal bedragen. Het antwoord is waarschijnlijk het Geostrategisch belang dat China, de investeerder van het Nicaraguakanaal, hecht aan de nieuwe Amerikaanse handelsroute. Eén waar niet de Verenigde Staten van A maar zijzelf de grootste vinger in de pap zal hebben.
Continue reading “Panamakanaal: dé Amerikaanse mobiliteitsknoop” →