Dat u zich geen schuldgevoel moet laten aanpraten. Dat zijn ‘vaderhart bloedt’. Dat Turkije een veilig land is, en dat een mens die voor een vals gebit zijn leven en dat van zijn gezin op het spel zet, het zélf gezocht heeft, en dat onverdoofd slachten een schandaal is.
Een fijn ontwaken, was het niet deze zaterdag, met de Burgemeester op de voorpagina en het koor van zijn medestanders in de commentaren. Gelukkig zijn er ook anderen die, vanuit hun facebookpagina’s, met tonnen hulpmateriaal de nood dan maar zélf helpen lenigen, wat – spijts berichten van het tegendeel – redelijk vlot verloopt. Getuige daarvan Peter Terryn, die ter plekke berichtte over de situatie in het kamp en – in de studio – Annemie Verbeiren, net terug van een wake aan het Red Star Line museum waar onder andere dit gedicht van Bert Verhoye werd uitgesproken:
De zee wordt voor ons niet gespleten
de zee wordt voor ons niet gespleten
door profeten die met droge voeten de overkant bereiken
wij zwemmen en strompelen aan land
onze kinderen spoelen later aan
wij trotseren prikkeldraad en elektriciteit
die hier niet duur is en vrij van BTW
en wapenstokken
wij worden geslagen door agenten met zweetplekken onder de armen
niets is zo vermoeiend als slaan op mensen
die geen weerstand bieden
je haalt er ook geen eer van
in de rij zijn wij altijd nr. 251
vlak voor ons schuift het loket dicht
niemand weet waarom ze ons tellen
noch of ze kunnen tellen
achter ons liggen de ruïnes van ons leven
voor ons de gesloten poorten van een leefbaar land
wij zitten bewegingsloos op de richel van de grens
in regen en wind
en straks in ijs en sneeuw
volgend jaar gaat een conferentie over ons
wie dood is mag blijven
wie sterft moet snel kruipen
wie kan lopen moet gaan
boven onze hoofden passeren de bommenwerpers
op weg naar ons land
maar wie dood is mag blijven
wie sterft moet snel kruipen
en wie geluk zoekt moet gaan.