Bruno De Cordier van de vakgroep Conflict- en Ontwikkelingsstudies van de Universiteit Gent, die jarenlang in de voormalige Sovjetunie woonde, schreef op 30 januari al een kritische beschouwing over de toestand in Oekraïne die heel wat nuchterder klonk dan de bevlogen kreten over Democratie! en Vrijheid! waar wij hier altijd een beetje kriegel van worden. Wat wij telefonisch van hem leerden, kort samengevat:
‘De bevolking van Oekraïne’ is over het algemeen niet expliciet rechts/links, pro-Europa/pro-Rusland. Ze zijn gewoon de hallucinante corruptie spuugzat, en de economische monopoliepositie van een paar rijke families, die alle verdere ondernemersinitiatief in de kiem smoren. Verder zijn in het land buitenlandse donororganisaties actief die ‘overal ter wereld’ (nvdr: maar liefst niet in eigen land) ‘de democratie (lees: het zgz neo-liberaal economisch model) willen bevorderen’ (nvdr: bv deze organisatie). Een flink stuk van het maatschappelijk middenveld (ngo’s, media …) draait zo op het donorgeld, en bijgevolg volgens de prioriteiten van, deze organisaties. Het gaat de donorlanden daarbij niet om mensenrechten, ook niet om olie(pijpleidingen), maar om het indijken van al wat tegen het huidige uni-polaire wereldbeeld ingaat.
Het westen van Oekraïne is historisch sowieso meer op Europa gericht, maar de Krim en een paar oostelijke provincies helemaal niet. In veel gebieden is Russisch de voertaal. Het intussen haastig weer ingetrokken voorstel van de interim-regering om de erkenning van het Russisch als minderheidstaal te schrappen, was dus vrij absurd, en was één van de elementen die op de Krim, waar de onafhankelijkheidsdrang al dateert van vóór de oprichting van Oekraïne als staat, een contra-beweging op gang brachten. Een interventie ziet De Cordier niet meteen aankomen, ondanks een aantal contacten met de NAVO. Hij verwijst naar de situatie in Georgië in 2008: toen hoorde men ook her & der ‘WO III’ klinken. Het leek zaterdag trouwens niet om een inval te gaan, maar om het versterken van de Russische effectieven in Sebastopol, dat sinds 1783 een apart statuut heeft als thuisbasis van de Russische zeevloot.
Maand: maart 2014
Mars van de Waardigheid in Spanje
Aan de lijn, in het Engels: ene Alex die zich in Valencia bevindt. Als mede-organisator kan hij ons meer vertellen over de Marchas de la Dignidad die van overal in Spanje één dezer gaan vertrekken of al onderweg zijn, om op 22 maart in Madrid aan te komen. Niet enkel de indignados, ook andere actoren (vereniging van de vele lui die hun huis kwijt raakten, radicalere vakbonden …) riepen hiertoe op. Hun boodschap: die hele crisis is een scam, in ons land heeft het grote geld een ware staatsgreep gepleegd. De regering doet precies het tegenovergestelde van wat ze vóór de verkiezingen beloofde, voert allerlei niet democratisch gedragen wetten door, en is daarom illegitiem. De crisis wordt misbruikt om decennia strijd om sociale rechten weer terug te draaien, onder het mom dat ‘we boven onze stand geleefd hebben’, alsof de crisis veroorzaakt werd door de bevolking en niet door de waaghalzerij van de grote financiële actoren. De aangekondigde belastingverlaging zal minieme voordelen voor de armen en veel méér voordelen voor de rijken met zich mee brengen. De BTW wordt binnenkort nog maar eens verhoogd, en dat is bepaald geen anti-armoede-strategie. Het aflossen van de schuld is maar liefst in de grondwet als hoogste prioriteit ingeschreven. Daarnaast wordt protest gecriminaliseerd, ook in de media, die vreedzame activisten als nazi’s en terroristen omschrijven. De Europese verkiezingen zullen een goede indicator worden van de populariteit van de verschillende partijen. Voor prognoses over de Spaanse verkiezingen van eind 2015 is het nog wat vroeg. Momenteel is de bevolking het geloof in de politiek in ieder geval helemaal kwijt.
Hier op facebook – Er zijn meerdere pagina’s, zowat ieder vertrekpunt heeft er één.