Ico Maly: ‘2015 belooft een donker jaar te worden.’
De gebeurtenissen bij Charlie Hebdo hebben ons allemaal geraakt. De vraag dient gesteld te worden: hoe gaan we hiermee om? We spreken daarover met Ico Maly, coördinator van Kif Kif.
-> Meer lezen: http://www.kifkif.be/actua/charliehebdo-reactie-ico-maly-kif-kif
Nadat buurthuis De Wijde Wereld in de Brederodestraat moest stoppen, wilden mede-oprichters Kristof, Jenne en Thomas de kansarme jongeren die daar kwamen niet aan hun lot overlaten. Hun initiatief Betonne Jeugd (fb) leidde een tijdje een nomadisch bestaan, tot het zo’n drie jaar geleden definitief een eigen plekje vond bij COSTA op de Sint-Andriesplaats. Een paar keer per week komen daar jongeren uit heel groot-Antwerpen bij mekaar, om samen te eten, aan Taekwondo te doen, te voetballen, mee te werken in de buurttuin op het Muntplein … en ook samen te bekijken hoe ze de uitdagingen in hun leven aangaan (nieuw appartement zoeken, solliciteren …). Op zaterdag is er een kinderwerking, die een paar van de jongeren mee begeleiden. Eén keer per maand gaan ze samen op weekend, in de zomer op vakantie.
Vorig jaar kwam er een documentaire over Betonne Jeugd. Die kan men deze maandagavond gaan zien in Filmhuis Klappei, waarna een aantal jongeren nog het woord krijgen. Naar aanleiding daarvan kwamen Leiea en Roeland in onze studio over het initiatief vertellen.
Meer info over de voorstelling – hier op facebook
Vorige dinsdag werden, drie en een half jaar na de feiten, de elf beklaagde veldbevrijders van de op voorhand ruim aangekondigde anti-ggo-actie in Wetteren in beroep dan toch vrijgesproken van bendevorming. Verschillende middenveldorganisaties vragen intussen om een duidelijkere definitie daarvan, zodat de term niet meer misbruikt kan worden om sociaal verzet te criminaliseren.
Er kwam wel een geldstraf voor het beschadigen van hekwerk en ‘voortijdig rooien van aardappelplanten’. De veldbevrijders vragen het ILVO om die som te besteden aan onderzoek naar echt duurzame landbouw.
De aardappelruil-actie bracht, zoals bedoeld, eindelijk een wat een ruimer debat op gang over de pro’s en contra’s van gentechnologie, de toekomst van onze landbouw, en de rol van de wetenschap in de samenleving. De pogingen van het middenveld om deze onderwerpen op de politieke agenda te plaatsen, waren tot dan toe mislukt.
Aan de telefoon: Steven, die we een week vóór de actie, half mei 2011, al in de studio ontvingen voor een dubbelinterview met een VIB-medewerker.
Voor individuele gevallen van dierenmishandeling bestaat al sinds jaar en dag de dierenbescherming, maar Ann De Greef wilde ook iets ondernemen tegen georganiseerde dierenmishandeling: het als louter ge- of ver-bruiksvoorwerp behandelen van vee, proefdieren, pelsdieren, exotische gezelschapsdieren … Bij Greenpeace bleek daarvoor geen ruimte, dus ging ze eerst als vrijwilligster aan de slag bij Veeweyde. Al snel begon ze met de toenmalige pr-directeur Michel Vandenbosch buiten de klassieke thema’s van deze huisdieren-beschermings-organisatie te werken, zodat afsplitsen noodzakelijk werd. Een jaar lang bereidden ze zich voor, door o.a. een inspirerende reis naar de VSA, en in 1992 startten ze met GAIA, Global Action in the Interest of Animals.
GAIA ging in België van start met het aan de grote klok hangen van akelige toestanden in de foie gras-industrie en bij het onverdoofd castreren van biggen, en confronteert de consument ook nu nog met het lijden achter bepaalde producten. Het was van in het begin moeilijk opboksen tegen allerlei gevestigde belangen, maar toch kwamen er al snel resultaten, o.a. in de vorm van een strengere wetgeving: een betere behandeling van slachtvee, geen honden en katten meer op de markt, enkel nog wedstrijden met paarden, honden en duiven, een beperkende lijst van dieren die men mag houden, een verbod op wilde dieren in circussen, alternatieve testmethodes in de cosmetica … Recent verbood de Waalse regering het kweken van pelsdieren, en ook het Brussels regeerakkoord voorziet daarin. In Vlaanderen zijn er nog zeventien nertsenkwekerijen. De bouw van een heel grote nieuwe in Wervik kon GAIA samen met Natuurpunt en de lokale bevolking alvast voorkomen.
In eigen land zetelt GAIA in officiële adviesorganen zoals het Raadgevend Comité van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen en de Raad voor Dierenwelzijn, die binnenkort in drie regionale raden opgesplitst zal worden. Sinds juni hebben we trouwens voor het eerst een minister die expliciet dierenwelzijn in zijn titulatuur voert, er een heel behoorlijke beleidsnota over produceerde, en kabinetsmedewerkers heeft die zich uitsluitend met deze materie bezig houden.
Voor het noodzakelijke lobbywerk op het internationale niveau is GAIA actief binnen de Europese koepel Eurogroup for Animals, de Europese Coalitie voor de Beëindiging van Dierproeven (waarvan de wetenschappers gratis en ongesubsidieerd eigenlijk een overheidstaak uitvoeren door alle bij Europa ingediende aanvragen voor dierenproeven na te lopen en zo mogelijk bestaande alternatieven aan te reiken), Compassion in World Farming en de Fur Free Alliance.
De vzw houdt kantoor in Brussel met intussen negen voltijdse werkkrachten, de volledige werking subsidieloos gefinancierd door lidgelden, giften en legaten. Het team wordt binnenkort versterkt door o.a. iemand die de scholenwerking in Vlaanderen op zich zal nemen. De GAIA-kids-website en -facebookpagina worden dan ook in het Nederlands weer bijgewerkt.
Voelt u zich geïnspireerd? Neem dan deel aan één van de lopende petities of schrijfacties. Ann De Greef benadrukt dat die echt snel een verschil maken. Het brengt voor het dierenwelzijn dan belangrijke resultaten op als b.v. een supermarktketen beslist om geen kooieieren van legkippen meer te verhandelen. Die grote spelers zijn voor zo’n ethische maatregelen ook in toenemende mate aanspreekbaar. En op het menu van uw diervriendelijker kerstdiner staat natuurlijk de bijna overal verkrijgbare Faux Gras de GAIA.
Morgen maandag organiseert de Antwerpse afdeling van het Masereelfonds een avond in Klappei met twee docu’s en aansluitend een discussie-ronde over brandend actuele zaken als de politieke rol van het middenveld, de efficiënte van bepaalde actievormen en dies meer. De docu Subdivided heeft het over het probleem van de gemeenschapsvorming in woongebieden die door hun lay-out isolatie in de hand werken. Street Politics 101 brengt het relaas van het succesvolle studentenprotest in Canada van een paar jaar geleden.
Sven Lauwers gaf alvast met zijn eigen visie in ons programma een aanzet tot het discussiegedeelte. Te herbeluisteren!
Meer info en trailers hier – hier op fb
120.000 betogers in de straten van Brussel. N-VA-voorzitter Bart de Wever intussen op de Nederlandse TV: ”vakbonden bieden geen alternatief”. Dat de vakbonden onder vuur liggen in de media zou een understatement zijn. Maar waar gaat die hele hete herfst toch over?
In de studio ontvangen wij Ferre Wyckmans (algemeen secretaris van het LBC, bediendencentrale binnen het ACV), Dirk Schoeters (algemeen secretaris van ABVV-regio Antwerpen) en Erik Quisthoudt (Bestendig Secretaris Zone Antwerpen-Metropool ACLVB) voor een gesprek over het sociaal protest. Een gesprek over de identiteit van de vakbonden, de afbraak van de sociale verworvenheden, ideologische keuzes en het waarom van de hete herfst.
Continue reading “Het grote vakbondsgesprek”
In 1979 dobberden talloze Vietnamese bootvluchtelingen rond op de Chinese zee. Onder de dokters van Artsen zonder Grenzen die hen te hulp kwamen, ontstond een fundamentele discussie: journalisten mee aan boord om de wereld te laten zien wat daar gebeurde, of niet? Mede-oprichter Bernard Kouchner vond van wel, en startte daarom een nieuwe NGO, Dokters van de Wereld, die de focus naast verzorgen ook meer wilde leggen op getuigen. Daarnaast kwam er aandacht voor het duurzaam verankeren van de inspanningen ter plaatse, door samenwerking met lokale organisaties en/of overheden die dan na een paar jaar zelfstandig verder kunnen. Bovendien wil Dokters van de Wereld ook ‘bij ons’ medische zorg verstrekken aan wie daar (nog) geen toegang tot heeft, altijd met het oog op een (re)ïntegratie van de patiënt in de reguliere gezondheidszorg.
Intussen zijn er in vijftien landen afdelingen, elk met een sterke kern van vrijwillige medici allerhande: artsen, tandartsen, diëtisten, kinesisten … maar ook sociaal assistenten en psychologen. Sinds De Crisis merken zij en sterke verschuiving naar in armoede verzeild rakende ‘autochtonen’. Zo deelt Dokters van de Wereld Griekenland tegenwoordig zelfs voedselpakketten uit aan verkommerende bejaarden.
Elke nationale afdeling functioneert onafhankelijk. Voor hun werking in het buitenland coördineren ze uiteraard wie wat doet, eventueel in samenwerking met mekaar. Er zijn daartoe internationale bijeenkomsten en werkbezoeken over en weer voor overleg en onderlinge inspiratie. Samenwerking in het buitenland is er uiteraard bij noodhulp na een ramp, zoals na de aardbeving in Haïti, waar dan sowieso meerdere NGO’s bij betrokken zijn. Dokters van de Wereld was en is ook werkzaam in conflictgebieden, nu o.a. in Syrië, maar ook tijdens de Balkanoorlog. In die regio lopen nog steeds lokale projecten, waaronder een aantal met de daar sterk gemarginaliseerde Roma.
Een Europees project, dat feiten en cijfers verzamelt over de situatie van de gezondheidszorg in onze unie met de bedoeling druk uit te oefenen op het Europees beleid, wordt wel centraal vanuit Parijs aangestuurd. Ook bij de VN wordt de expertise van Dokters van de Wereld geapprecieerd, wat hen een consultatieve status opleverde bij de economische en sociale raad. Dit jaar loopt op dat niveau de campagne Names not Numbers, om de aandacht te vestigen op het belang van gezinsplanning.
In België werkt Dokters van de Wereld sinds 1993. Het begon met zorgcentra in Brussel en in Antwerpen. Voor elke patiënt bekijkt men daar hoe die toegang kan krijgen tot het reguliere zorgnet. Er wordt een medisch profiel opgemaakt, waarna de arts de klachten behandelt. Zo’n consult duurt heel wat langer dan gebruikelijk, want mensen die in overlevingsmodus staan, stellen een doktersbezoek vaak lang uit, en leggen dan meteen een hele waslijst mankementen op tafel. Bovendien spreken veel patiënten een taal die een tolk noodzakelijk maakt. Op het medisch overlegmoment bespreekt het team dan nog of bepaalde patiënten misschien niet eerder psychologische steun nodig hebben. Omdat niet iedereen de weg vindt naar het zorgcentrum, houdt Dokters van de Wereld Antwerpen in de winter ook zitdagen in de centra voor daklozenopvang.
Recent kwamen er twee zorgcentra bij in ons land: één in La Louvière en één in Oostende, dat in samenwerking met het Oostendse CAW specifiek voor transitvluchtelingen zorgt. Er is voor het opvolgen van hun dossiers ook contact met Dokters van de Wereld Engeland.
Dit alles en meer (luister naar de audio) kwamen Jeroen Janssens, verantwoordelijke evenementen en fondsenwerving, en Kathleen Debruyne, coördinator van de Antwerpse projecten, in onze studio vertellen.
Het begon met een open brief in The Guardian begin vorig jaar, waarin vertegenwoordigers van het middenveld en groene en linksere politici hun onvrede uitspraken met het gevoerde beleid. In juni 2013 volgde een grote startvergadering en ziedaar, The People’s Assembly Against Austerity was vertrokken. Er werd vakkundig werk gemaakt van het creëren van sterke lokale kernen (meer dan honderd intussen), die al diverse grote betogingen en andere acties opzetten. Op 21 juni 2014 kwamen dan zo’n 50.000 mensen opdagen voor de nationale anti-besparingsbetoging in Londen. Deze zaterdag komt er weer zo één, en daar worden een paar honderdduizend betogers verwacht. Ook met het oog op de algemene verkiezing in mei is het belangrijk een duidelijk signaal te geven aan de klassieke politieke partijen, alhoewel die niet van zins lijken van het besparingsdiscours af te wijken. Sam Fairbairn, nationaal secretaris van de organisatie: “De bestbedeelden zijn er na de crisis flink op vooruit gegaan. Het wordt alsmaar duidelijker dat de besparingspolitiek niet gaat om het oplossen van de financiële crisis, maar wel om het herstructureren van de maatschappij in het voordeel van de rijksten, ten koste van de minderbedeelden. Het verhaal dat we er allemaal samen uit moeten zien te komen, klopt dus niet.”
Politiek geograaf Maarten Loopmans komt maandagavond naar filmhuis Klappei. Daar zal hij in een korte lezing de vergelijking maken tussen het sociaal activisme van de jaren zeventig en dat van nu. Die lezing volgt op een documentaire over Elcker-Ik, het in 1970 opgerichte centrum waaruit zoveel maatschappelijk geëngageerds voortkwam en -komt. Na zijn lezing volgt nog een panelgesprek met vertegenwoordigers van hedendaagse Antwerpse actiegroepen.
Meer info over de avond hier en op facebook.
Elcker-Ik-special op Radio Centraal van augustus vorig jaar
In de studio: Lebuïn d’Haese, geëngageerd kunstenaar, en één van de op dit moment meer dan 10.000 individuën die zich naast honderden organisaties al schaarden achter het burgerinitiatief Hart boven Hard. Oorzaak: verontwaardigd over het geplande, louter vanuit de economische hoek beredeneerde beleid van onze regeringen. De bal ging aan het rollen door enkele kunstenaars die de artistieke subsidies alsmaar verder zagen zakken, maar wel breder keken dan hun eigen winkel, en dus “niet willen dat de een voor zichzelf uit de brand sleept wat de ander dan extra moet ophoesten.” Verder nog uit hun alternatieve septemberverklaring: “Een economie staat in dienst van mens en samenleving, en niet omgekeerd”, “Als de economie niet goed draait en je begint te besparen, maak je het alleen maar erger”, “De essentie van de sociale zekerheid en van het sociale weefsel is niet de liefdadigheid uit de tijd van priester Daens” … En, tot onze verbazing: “De overheidsinvesteringen zijn de laatste 20 jaar gehalveerd.”
De afgelopen week werden de organisatoren behoorlijk overrompeld door het snelle succes. Ze plannen nu snel met een concrete agenda naar buiten te komen.