Memisa, een medisch gespecialiseerde NGO, biedt u een nuttig alternatief voor commercieel moederdaggedoe. Zij berekenden wat de waarde van een bos bloemen of een doos pralines voor zwangere dames in Congo kan betekenen: een rit naar het ziekenhuis, een keizersnede … In de vorm van een fleurige kaart kunt u uw moeder zo zondag een stukje wereldverbetering-voor-moeders kado doen.
Die rit naar het ziekenhuis gaat dan specifiek per moto-ambulance: een motor met een karretje-met-matras erachter dat – zo voorzichtig mogelijk uiteraard – bij afgelegen gezondheidscentra kan komen waar de ambulance niet geraakt, en van waaruit tot nog toe dames in barensnood kilometers te voet naar het ziekenhuis moesten. Dat liep regelmatig slecht af. Men schat dan ook dat het nieuwe systeem om de andere dag een leven redt. Om buiten telefoon- en gsm-gebied te kunnen functioneren, zijn er voor het oproepen van de moto-ambulance in de gezondheidscentra omheen het ziekenhuis fonietoestellen* geplaatst, een soort lange-afstands-walkie-talkies die op zonne-energie werken. Belangrijk detail: dit systeem is geïnstalleerd en wordt onderhouden door lokale vakmensen, zoals Memisa ook met lokaal medisch personeel werkt, en via gezondheidscentra en ziekenhuizen van de overheid. In Congo doen ze dat al 27 jaar. Daarnaast zijn ze structureel aanwezig in Burundi, Mauritanië en India, en subsidiëren ze medische projecten van derden.
Memisa zette sterk in op millenniumdoelstelling 5: de moedersterfte moest met 3/4 omlaag. Het ziet er niet naar uit dat dat cijfer eind dit jaar gehaald zal zijn. Ze zijn ook actief betrokken, via het platform Action 2015, bij de opvolger van die millenniumdoelstellingen, de duurzame ontwikkelingsdoelen.
Samenwerken doen ze met het Tropisch Instituut (voor wetenschappelijk onderzoek) en met vroedkunde-opleidingen, omdat vroedkundigen ook hier dames in behandeling krijgen die uit landen komen waar heel andere praktijken gebruikelijk zijn. En dan is er het programma ziekenhuis voor ziekenhuis, waarbij zo’n veertig Belgische ziekenhuizen een band ontwikkelen met een gezondheidsgebied in Burundi of Congo. Zo’n gezondheidsgebied is typisch zo groot als een provincie bij ons, met zo’n 100.000 inwoners, één volwaardig ziekenhuis, en een tiental gezondheidscentra daar omheen die zowat de functie van onze huisartsen vervullen.
* Hier had ik graag een linkje geplaatst, maar googelen leverde enkel afbeeldingen van fondue-toestellen op :/
Coöperatief ondernemen: docu, toelichting
Uit onvrede met de job-hop-cultuur in de reclamewereld, en vanuit de ambitie om op een duurzamere manier en vanuit duidelijkere waarden samen te werken, werd begin 2002 het communicatiebureau Choco opgericht. Bij die waarden hoorde ook participatie, dus lag de coöperatieve bedrijfsvorm voor de hand. Choco werd lid van het al in 1895 opgerichte International Co-operative Alliance, en volgt dus uiteraard de zeven ICA-principes. Zij gaven ook het boek De Menseneconomie uit, waarin ze beschrijven hoe ze intern samenwerken, met klanten en leveranciers omgaan, en bij de omgeving van hun bedrijf betrokken zijn (b.v. bij Transitie Deurne).
Enkele jaren later startte de coöperatieven-koepel Coopkracht, waarbinnen Choco een actieve rol ging spelen. Omdat keer op keer bleek dat de coöperatieve bedrijfsvorm slecht gekend is, tot zelfs bij studenten in het economisch onderwijs toe, zet Coopkracht momenteel extra in op jonge starters met Youth4Coop. Donderdagavond 7 mei vanaf 17u is er een eerste Youth4Coop-evenement in Kavka.
Maandagavond 4 mei organiseren Coopkracht en Choco samen een avond rond coöperatief ondernemen in filmhuis Klappei. Eerst wordt de documentaire Het wonder van het Baskenland vertoond, over het grondig coöperatieve Mondragon in Baskenland. Daarna legt Steven Pauwels van Choco, die ook in onze studio te gast was, één en ander uit over werknemersparticipatie.
De 10de Cannabis Bevrijdingsdag 2015
Voor de 10de keer vindt op 9 mei de Cannabis bevrijdingsdag plaats in Antwerpen, dit jaar voor de tweede keer op de Dageraadplaats. Trekt uw plant organiseert en nodigt artiesten en sprekers uit voor een gevarieerde middag. Niet dat het zomaar een middagje blowen is: dit kadert in de wereldwijde marihuana march. Ook niet onbelangrijk: de organisatie roept nadrukkelijk op om niet in het openbaar een joint op te steken. Over het programma en de zin van deze dag praten we met Bart van TUP.
Radio Centraal zendt van 15u tot 20u live uit.
Skaailine wil van Antwerpen weer stad aan de stroom maken
De heraanleg van de kaaien een van de belangrijkste projecten voor Antwerpen. Het is nodig voor de bescherming tegen overstromingen maar zal ook bepalend zijn als het zicht én gezicht van de stad in de toekomst. Er is een budget van bijna een half miljard mee gemoeid. Na de verkiezingen van 2012 werden de oorspronkelijke plannen herbekeken door de nieuwe bestuursploeg. De plannen voor een tramverbinding werden afgevoerd, er werd meer ruimte gemaakt voor parkeerplaatsen en ook het budget werd herbekeken.
Als reactie op de gewijzigde plannen over de kaaien ontstond er ‘Skaailine’, een actiegroep die met een petitie ijvert voor het terugkomen op de oorspronkelijke plannen. Zij vinden dat Antwerpenaars ‘belangrijker zijn dan auto’s’, waarmee het door het stadsbestuur gevoerde beleid gehekeld wordt. Ook gaat Skaailine voor het behouden van Antwerpen als ‘stad aan de stroom’, een verwijzing naar het veranderde aangezicht van de stad. We spreken met Tatjana Scheck over Skaailine. Scheck was districtsschepen tussen 2006 en 2012 voor sp.a en kent als geen ander het dossier van de kaaien. Momenteel zetelt ze in de oppositie en voert ze gedreven actie voor Skaailine.
>>> De petitie vind je via deze link;
>>> Er is een facebookpagina;
>>> “Ik ben de discussie over de kaaienparkings beu”: herbeluister ons gesprek met schepen Rob van de Velde (Ruimtelijke Ordening, N-VA) over de Scheldekaaien op 27 december 2014: http://redactie.radiocentraal.be/Home/?p=7811
Superdiversiteit in Antwerpen
In onze studio: Dirk Geldof. Aanleiding voor ons gesprek is o.m. de recente uitspraak van onze Burgervader over ‘de berberse gemeenschap’, maar die uitspraak kan je optellen bij een hele reeks kleine en grotere incidenten in onze stad over diversiteit. Terwijl er nog steeds geworsteld wordt met racisme en sommige mensen multiculturaliteit niet of net teveel omarmen, wijst Geldof erop dat de superdiverse stad er al is. We bevinden ons zelfs op een kantelpunt: over tien jaar bevinden we ons in een Antwerpen waarin er geen ‘echte’ meerderheid zal zijn. Net als New York zal het een stad zijn waarin minderheden de meerderheid hebben. (zie figuur hieronder)
Het boek van Dirk Geldof is bijna aan de 5de druk toe. Je kan het in huis halen of even ontlenen bij de plaatselijke bib.
Continue reading “Superdiversiteit in Antwerpen”
Masterclass: hoe word je president van de VS? – deel 1
Democraten en Republikeinen scherpen messen, Donald Trump (en zijn haar) lanceert een exploratory committee, vlaggetjes worden bijgedrukt en iedereen drukt snel badges: de presidentsverkiezingen in de VS van A zijn volledig gelanceerd. Geen enkele verkiezingen krijgt zoveel aandacht in de pers als deze van de VS, maar snappen we de procedure wel? Hoe kan iemand kandidaat zijn? Wat zijn Super PAC’s, Primary, Caucus en Delegates? En kan ik ook president worden?
Onze huispoliticoloog Wolf van Tulden geeft tekst en uitleg over wat er voorafgaat aan de verkiezingen. Vandaag in deel 1: wie kan er kandidaat zijn? Wat is de macht van de grondwet? Moet je partijlid zijn? Wat is een primary en wat is een caucus? En moet je veel geld of zeer zeer zéér veel geld hebben om een geloofwaardige kandidaat te zijn?
Drijfkrachtbelasting: verouderd? Pesttax? Angstaanjagend?
Het leek wel alsof een persbericht van VOKA letterlijk afgedrukt was op de site van de BRTN: ‘1 op de 5 gemeenten heft nog compleet verouderde “belasting op drijfkracht‘. Volgens werkgeversorganisatie VOKA is de drijfkrachtbelasting verouderd, jaagt ze bedrijven weg en is het soms ook een beetje absurd: zo zou zelfs de motor van je pc of garagepoort belast kunnen worden. De zwarte zone is volgens VOKA de regio Antwerpen, waar diverse gemeentes de belasting heffen: de stad Antwerpen, Beveren maar ook Zwijndrecht.
We bellen met de Zwijndrechtse schepen van Financiën Theo Van Roeyen (CD&V). Hij legt ons uit wat de belasting inhoudt, en waarom ze voor Zwijndrecht niet zo negatief is. Ook legt hij uit dat met bedrijven steeds overlegd wordt over o.m. de belasting. O ja: geen enkel bedrijf is voorlopig gaan lopen voor de belasting.
Voorwaarts!? deBuren
Na een aantal andere samenwerkingsverbanden ter bevordering van de uitwisseling binnen het Nederlandstalig gebied, en met het belang van de Europese context in het achterhoofd, stichtten in 2004 de Vlaamse en Nederlandse regeringen in Brussel het Vlaams-Nederlands Huis voor Europa, na een naam-verzin-prijsvraag herdoopt tot deBuren. Opdracht: ons ons leren kennen, Europa ons leren kennen, ons Europa leren kennen, en dat op zowel cultureel als wetenschappelijk als politiek vlak. Naast boekvoorstellingen, optredens, tentoonstellingen, films en dergelijke staan er dus ook colloquia, debatten en lezingen op het programma over allerlei maatschappelijke thema’s, zoals nu b.v. de toekomst van het leger, de kortere werkweek, migratie …
We ontvingen in onze studio adjunct-directeur Willem Bongers-Dek, die in 2009 bij deBuren begon als literair programmator. Hij kwam er dus bij op het moment dat er een nomadische periode van zo’n vier jaar aanbrak, toen het eigen huis gerenoveerd werd. Door deze tijdelijke noodzaak om steeds op locatie te gaan, leerde deBuren heel wat interessante partners kennen, en gaat nu nog steeds zowat de helft van de ongeveer tweehonderd activiteiten per jaar elders door.
Een bijzonder project waarvoor Willem Bongers-Dek instaat, heet Citybooks. Daarbij verblijven telkens vijf auteurs en een fotograaf in een bepaalde stad en schetsen daar een ‘psychogeografisch’ beeld van. Alle teksten zijn gratis downloadbaar als lees- en als luistertekst, in het Nederlands, Engels, Frans en eventueel de nog andere moedertaal van de auteur. Ter herdenking van de gasaanval van 1915 komt er ook zo één in Ieper, met een Syrische dichter en een Algerijnse, een Canadese en een Vlaamse auteur, aangevuld met een Duitse fotograaf. Het project is een voortzetting van de Radioboeken, honderd eveneens gratis downloadbare luisterverhalen die door Nederlandse en Vlaamse auteurs speciaal op verzoek van deBuren geschreven en voor een live publiek ingelezen waren. Veel zijn er vertaald (Dimitri Verhulst in het Spaans!), maar ze verschijnen niet op papier, waardoor ze minder geschikt zijn als lesmateriaal. De Citybooks-teksten kun je b.v. lezen in de ene en beluisteren in een andere taal.
De ploeg van deBuren bestaat uit een tiental collega’s, elk met een eigen expertise. Daarnaast is er bij de samenstelling van het programma samenwerking met allerlei kenniscentra: cultuurhuizen, media-organisaties, universiteiten … Op 1 september volgt mediaman Wim Vanseveren directeur Dorian van der Brempt op.
deBuren krijgt subsidies van de Vlaamse en Nederlandse overheid, en projectsubsidies van Europa. Ook bij hen waren de besparingen goed voelbaar. Hoewel ze zelf nog behoorlijk rond komen, maken ze zich wel hardop zorgen over wat er met het culturele landschap in onze contreien gebeurt.
Om met een feestelijke noot te eindigen: deBuren coördineert langs Vlaamse kant het gezamenlijk Vlaams-Nederlands initiatief Beste Buren, dat een jaar lang uitbundig en divers de twintigste verjaardag van het Cultureel Verdrag Vlaanderen-Nederland viert, met een grande finale tijdens het Valentijnsweekend van 2016.
Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Draai de kraan niet dicht
Vandaag voert StopArmoede.nu, een actieplatform van verschillende organisaties en verenigingen, actie tegen het afsluiten van water in Antwerpen en voor voldoende en betaalbaar water voor iedereen. U dacht dat water een evidente zaak ijjs voor iedereen? Helaas: jaarlijks worden meer dan 2000 Antwerpenaren afgesloten van het water omwille van niet-betaalde rekeningen aan water-link (vroeger het AWW). In tegenstelling tot bij elektriciteit en gas is er geen systeem dat de gebruiker toch nog water garandeert: geen budgetmeter, afgesloten is afgesloten.
In de studio Jasmien en Maya van het CAW. Zij brengen een hallucinante toelichting en verhalen over hoe gezinnen van water worden afgesloten.
Op woensdag 22 april 2015 wordt actie gevoerd aan het gebouw van water-link (hier!) met getuigenissen en eendjes. Allen daarheen om 16u!
Nieuw record wasbare-luiers-verwisselen
Op 288 plaatsen ter wereld kregen zaterdag tussen 11u en 12u (telkens lokale tijd) zo veel mogelijk baby’s een schone wasbare luier aan tijdens de vijfde Great Cloth Diaper Change. Ondanks de geslaagde opzet resulteerde deze editie helaas niet in een vermelding in het Guinness Book of Records. Dit jaar kwamen er namelijk kort op voorhand plots strengere regels, wat een nieuwe poging niet haalbaar maakte, vooral omdat in de VSA het nu verplichte filmen (!! van !! naakte !! baby’s !!) onzedelijk werd geacht.
We belden met José Delameilleure van Klein Spook, één van de wasbare-luiers-verkopers die het evenement in Vlaanderen dragen. Hij legde uit dat er qua gebruiksvriendelijkheid, uitzicht en baby-comfort een groot verschil is met de luiers van een halve eeuw geleden. De voornaamste reden om voor herbruikbaar te kiezen, blijkt de zorg om het milieu. Iedere wegwerp-luier-baby produceert een ton afval, en verbruikt 6 volwassen bomen en 70 liter petroleum. Petroleum? Ja, daarvan wordt de ‘superabsorber’ gemaakt waardoor een baby een bevuilde wegwerpluier wel drie uur aan kan houden zonder hinder te ondervinden. Dat maakt wel dat ze in vergelijking met herbruik-luier-baby’s later zindelijk zijn.
De kostenvergelijkingen lopen wat uiteen: volgens José Delameilleure kom je sowieso goedkoper uit, volgens andere bronnen is dat pas vanaf hergebruik bij een tweede of zelfs derde baby. Een flinke aanmoediging is de subsidie die intussen 40% van de Belgische gemeenten (niét Antwerpen) geven aan wie voor wasbare luiers gaat. Dat doen ze omdat ze zo zelf hun uitgaven voor afvalverwerking kunnen verminderen, want maar liefst 8% van ons restafval bestaat nu uit wegwerpluiers. José Delameilleure berekende voor de lol dat China vijfhonderd extra verbrandingsovens nodig zou hebben als men daar naar Belgische normen wegwerpluiers zou consumeren. Momenteel draagt 95% van de Chinese baby’s die namelijk niet.