Bruno De Cordier van de vakgroep Conflict- en Ontwikkelingsstudies van de Universiteit Gent, die jarenlang in de voormalige Sovjetunie woonde, schreef op 30 januari al een kritische beschouwing over de toestand in Oekraïne die heel wat nuchterder klonk dan de bevlogen kreten over Democratie! en Vrijheid! waar wij hier altijd een beetje kriegel van worden. Wat wij telefonisch van hem leerden, kort samengevat:
‘De bevolking van Oekraïne’ is over het algemeen niet expliciet rechts/links, pro-Europa/pro-Rusland. Ze zijn gewoon de hallucinante corruptie spuugzat, en de economische monopoliepositie van een paar rijke families, die alle verdere ondernemersinitiatief in de kiem smoren. Verder zijn in het land buitenlandse donororganisaties actief die ‘overal ter wereld’ (nvdr: maar liefst niet in eigen land) ‘de democratie (lees: het zgz neo-liberaal economisch model) willen bevorderen’ (nvdr: bv deze organisatie). Een flink stuk van het maatschappelijk middenveld (ngo’s, media …) draait zo op het donorgeld, en bijgevolg volgens de prioriteiten van, deze organisaties. Het gaat de donorlanden daarbij niet om mensenrechten, ook niet om olie(pijpleidingen), maar om het indijken van al wat tegen het huidige uni-polaire wereldbeeld ingaat.
Het westen van Oekraïne is historisch sowieso meer op Europa gericht, maar de Krim en een paar oostelijke provincies helemaal niet. In veel gebieden is Russisch de voertaal. Het intussen haastig weer ingetrokken voorstel van de interim-regering om de erkenning van het Russisch als minderheidstaal te schrappen, was dus vrij absurd, en was één van de elementen die op de Krim, waar de onafhankelijkheidsdrang al dateert van vóór de oprichting van Oekraïne als staat, een contra-beweging op gang brachten. Een interventie ziet De Cordier niet meteen aankomen, ondanks een aantal contacten met de NAVO. Hij verwijst naar de situatie in Georgië in 2008: toen hoorde men ook her & der ‘WO III’ klinken. Het leek zaterdag trouwens niet om een inval te gaan, maar om het versterken van de Russische effectieven in Sebastopol, dat sinds 1783 een apart statuut heeft als thuisbasis van de Russische zeevloot.
Mars van de Waardigheid in Spanje
Aan de lijn, in het Engels: ene Alex die zich in Valencia bevindt. Als mede-organisator kan hij ons meer vertellen over de Marchas de la Dignidad die van overal in Spanje één dezer gaan vertrekken of al onderweg zijn, om op 22 maart in Madrid aan te komen. Niet enkel de indignados, ook andere actoren (vereniging van de vele lui die hun huis kwijt raakten, radicalere vakbonden …) riepen hiertoe op. Hun boodschap: die hele crisis is een scam, in ons land heeft het grote geld een ware staatsgreep gepleegd. De regering doet precies het tegenovergestelde van wat ze vóór de verkiezingen beloofde, voert allerlei niet democratisch gedragen wetten door, en is daarom illegitiem. De crisis wordt misbruikt om decennia strijd om sociale rechten weer terug te draaien, onder het mom dat ‘we boven onze stand geleefd hebben’, alsof de crisis veroorzaakt werd door de bevolking en niet door de waaghalzerij van de grote financiële actoren. De aangekondigde belastingverlaging zal minieme voordelen voor de armen en veel méér voordelen voor de rijken met zich mee brengen. De BTW wordt binnenkort nog maar eens verhoogd, en dat is bepaald geen anti-armoede-strategie. Het aflossen van de schuld is maar liefst in de grondwet als hoogste prioriteit ingeschreven. Daarnaast wordt protest gecriminaliseerd, ook in de media, die vreedzame activisten als nazi’s en terroristen omschrijven. De Europese verkiezingen zullen een goede indicator worden van de populariteit van de verschillende partijen. Voor prognoses over de Spaanse verkiezingen van eind 2015 is het nog wat vroeg. Momenteel is de bevolking het geloof in de politiek in ieder geval helemaal kwijt.
Hier op facebook – Er zijn meerdere pagina’s, zowat ieder vertrekpunt heeft er één.
Voorwaarts!? Anti-Fascistisch Front
Na de staatsgreep van Pinochet in 1973 waren er in Antwerpen maar liefst drie betogingen om daartegen te protesteren. Dat bracht het besef teweeg dat men voor bepaalde thema’s toch beter kon samenwerken. Zo ontstond in 1974 het Anti-Fascistisch Front, een koepel waar oorspronkelijk ook grotere spelers als de vakbonden in meedraaiden. Eerst richtte het AFF zich op organisaties als de VMO en Were Di, en vanaf 1978 uiteraard ook op het Vlaams Blok. In los verband werd en wordt er samengewerkt met gelijkgezinden, zoals Hand in Hand of Charta 91. Er kwamen heel wat betogingen, en verder info-avonden, een tijdschrift dat intussen tot een bij vriend en vijand hoog aangeschreven blog evolueerde, en zowaar een antifascistische stadswandeling. Het AFF is uiteraard ook betrokken bij de vandaag van start gaande Week tegen Rascisme en Fascisme aan de universiteit van Gent. Verder in ’t kort op de agenda: deze woensdag een lezing in Antwerpen, De actualiteit van het fascisme; en binnenkort, op 20 maart, de jaarlijkse NSV-betoging, dit jaar in Antwerpen, met bijbehorende (en meestal uitgebreidere) tegenbetoging.
Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Route Oriental & L'Art sur L'eau
In de studio: Mohammed Kadouri van vzw Steunpunt, die al lang bezig waren met het oprichten van een coöperatieve in hun streek van herkomst in Marokko, omdat dat productiever leek dan dat eindeloos uitzichtloos geld sturen; Katrien Leemen van de Dienst Ontwikkelingssamenwerking van Antwerpen, waar jaren geleden de voorlopig unieke beleidskeuze gemaakt werd om met zo’n diaspora-initiatieven te gaan samenwerken en die ook te koppelen aan de welbefaamde Antwerpse kennisinstellingen zoals ’t unif en het Tropisch Instituut; en fotograaf Roel Hendrickx, die de resultaten van dit alles goedkeurend in zijn lens ging vangen.
Route Oriental & L’Art sur L’eau is met andere woorden een beestig interessante tentoonstelling, die op donderdag 27 februari om 19u30 in Atlas opent, daar blijft tot 31 maart, en dan nog her en der in & buiten de stad in het rond migreert 🙂
Verkiezingsmemorandum Vrede
We overliepen met Ludo De Brabander van Vrede vzw hun verkiezingsmemorandum met aanbevelingen voor onze toekomstige politici voor een vreedzame internationale politiek. Vrede roept hen, samengevat, op tot een coherente implementatie van het concept menselijke veiligheid met de nadruk op duurzame ontwikkeling. Kwamen ter sprake: nieuwe gevechtsvliegtuigen, de wenselijkheid van NAVO-lidmaatschap, humanitaire missies versus militaire interventies, geweldpreventie door eerlijke handel, de stijgende Europese wapenhandel naar conflictgevoelige gebieden, democratische controle over het defensiebeleid, afbouw wapenproductie versus tewerkstelling, en de onaantastbaarheid van militaire budgetten.
De waarheid als eerste slachtoffer van politieke ambitie
Dat de Oosterweel CAMPAGNE in de aanloop naar de volksraadpleging van oktober 2009 over tracé of brug ging, kan eventueel nog onderwerp van discussie zijn.
Maar over wat de VRAAG was mag de nonsens van de regeringspartijen nu wel eens gaan ophouden.
Sommige jonge, beloftevolle, maar vooral ambitieuze, politici zijn niet te bescheten zijn om met volle overtuiging om het even wat uit te kramen.
Zoals Sam Voeten , CD&V, op 16 februari (twitter @samvoeten): “De énige vraag was: brug of niet. Niet meer, niet minder.”
De vraag die gesteld werd was dus: “Moet de stad Antwerpen een gunstig advies geven voor de stedenbouwkundige vergunning van de Oosterweelverbinding op het huidig voorziene tracé tussen Zwijndrecht/Linkeroever en Merksem/Deurne?”
Niet meer, niet minder.
Kort voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 beweerde Voeten trouwens ook al dat de mogelijke overkapping van de Antwerpse ring niets te maken had met de tracé-keuze. Een al even onjuiste bewering; alle mist die momenteel gespoten wordt naar aanleiding van de beslissing om de kruising met het Albertkanaal via een kort stuk tunnel te doen ten spijt.
Internetbeperkingen in Turkije
Atilla Filiz, een hier werkzame software-ingenieur uit Turkije, kwam in onze studio achtergrond & duiding verschaffen bij de berichten over een inperking van de internet-vrijheid in zijn thuisland. Die is er in ieder geval technisch op vooruit gegaan: in den beginne blokkeerde de overheid domweg heel YouTube als er ergens een in hun ogen aanstootgevend filmpje te bespeuren viel. Hoor meer over hoe de omgang met dit nieuwe medium doorheen de jaren evolueerde in dit ooit misschien wel Europees land.
Wim Van Hees: "Ik wil graag weer op pensioen."
Vrijdag werd gekozen tussen BAM en Meccano. Niet algeheel onverwacht kwam de eerste optie als beste naar voor. Wim Van Hees kwam in onze studio één en ander toelichten.
Is de kogel nu helemaal door de kerk? Nee, we staan op hetzelfde punt als in 2005 en 2009. De daadkrachtige klanken die we desondanks horen, weerklinken volgens Wim Van Hees vooral in functie van de naderende verkiezingen.
Ten eerste is het in het MER onderzochte BAM-tracé op het laatste moment nog aangepast. Zo zou er een tunnel onder in plaats van een brug over het Albertkanaal komen, een element uit het Meccano-concept. Met nieuwe elementen in het tracé zou er dus eigenlijk een nieuw MER moeten komen. Het zou dan fijn zijn als in dat MER ook de punten onderzocht worden waarop het Meccano-tracé duidelijk beter scoort, en die deze keer gewoon terzijde werden gelaten. Daaronder o.a. de impact van beide tracés op de gezondheid van de omwonenden, en de effecten van een overkapping van de ring, die bij het BAM-tracé (ook in de laatste versie) onmogelijk is.
Het contract dat Noriant gewonnen had, was in ieder geval voor het tracé met de Lange Wapper. Een aantal aanbesteders die in de plaats daarvan een tunnel voorstelden, werden om die reden niet gekozen. Aangezien die Lange Wapper in het tracé juist door een tunnel vervangen werd, zou er dus logischerwijze opnieuw aanbesteed moeten worden. Maar let op: de Lange Wapper kan nog terugkomen. De bouwaanvraag die ingediend werd, ging over het tracé met de Lange Wapper. Die aanvraag is nooit ingetrokken. Zolang dat niet gebeurt, kan de brug in principe ook nog in het verhaal opduiken.
En hoe zit het nu met de Europese regelgeving? Die wordt blijkbaar de ene keer wel, de andere keer niet aangehaald.
“Wanneer houden jullie nu eens op met dat protest?”, krijgen Ademloos en stRatenGeneraal te horen. Dat wil Wim Van Hees heel graag. De huidige besluitvorming gaat volgens hen echter in die mate tegen het algemeen belang in, dat ophouden geen optie is. Er komt nu weer een procedureslag, waarvan hij zeker is dat ze die zullen winnen, “gezien de grote fouten in het dossier”. In de laatste plaats komt er zo nodig misschien ook weer een referendum.
Om te beginnen: woensdag 5 maart om 20u een info-avond in Horta
Preventiedag Hepatitis C
Tonny Van Montfoort van GebruikersOverlegAntwerpen en Maaike Vanden Bergh, verpleegkundige bij Free Clinic, kwamen één en ander over hepatitis C vertellen. Een paar feiten: er zijn zo’n acht à negen miljoen besmetten in Europa. Die weten dat niet allemaal, want je merkt van ‘C’ pas iets als je lever aangetast wordt. Intussen blijf je wel besmettelijk, en in hoge mate, ook via b.v. tandenborstels & snuifbuizen, ook als die lang niet meer gebruikt zijn. Er zijn wel vorderingen gemaakt in de behandelingsmogelijkheden, maar het blijft een lichamelijk en dus ook geestelijk zwaar traject, van twaalf tot achtenveertig weken lang. Wie door de behandeling heen is, kan dan ook nog eens opnieuw besmet worden.
Dinsdag 25 februari om 14u in Permeke: een informatieve namiddag rond hepatitis C.
Graaiartsen verlaten massaal Universitaire Ziekenhuizen
“Topartsen verlaten massaal universitaire ziekenhuizen” kopten de kranten enkele weken terug. Doordat ze elders meer kunnen verdienen, inderdaad, en dan wordt gesuggereerd wordt dat universitaire hospitalen slecht betalen.
Na onze bevraging over de Orde der Geneesheren vragen we Dirk Van Duppen wat hij van deze braindrain denkt. Het probleem zit bij het loonverschil, maar de oplossing moet volgens hem niet gezocht worden in het duurder maken van de universitaire hospitalen. De universitaire hospitalen vormen niet het probleem, maar zijn juist de oplossing stelt hij.
“Een goede specialist mag 10-15.000€ per maand verdienen, maar dat moet geen 30-40.000€ zijn. Het is toch niet normaal dat een specialist in een perifeer ziekenhuis 4 keer meer verdient dan de premier van dit land.”
“Dáárover gaat het. En je moet dat veralgemenen, anders gaat het systeem naar de knoppen.”
Continue reading “Graaiartsen verlaten massaal Universitaire Ziekenhuizen”